Dagblaðið Vísir - DV - 27.07.2001, Síða 14

14
19
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoóarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýslngastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, síml: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl við þá eða fýrir myndbirtingar af þeim.
Aldraðir bíða þjónustu
Aldurssamsetning þjóða er að breytast. Öldruðum fjölgar
í vestrænum velferðarsamfélögum. Sama þróun á sér stað
hér á landi og i sambærilegum þjóðfélögum. Þó eru aldrað-
ir enn tiltölulega fáir hér miðað við nálæg lönd. í Svíþjóð,
þar sem flestir fullorðnir búa, eru til dæmis nær 18 prósent
íbúanna eldri en 65 ára en sambærilegt hlutfall er rúmlega
11 prósent hér. Þótt hér sé yngra fólk en í ýmsum ná-
grannalöndum stefnir þó í hið sama. Hlutfall eldri borgara
verður svipað innan tíðar hér á landi og í þessum löndum.
Við þessu hefur verið brugðist en betur má ef duga skal.
Öldrunarþjónusta er vaxandi þjónustugrein og mikil upp-
bygging hefur átt sér stað innan hennar undanfarin ár.
Þótt stefnt sé að því að aldraðir geti búið sem lengst heima,
með stuðningi aðstandenda, eykst þörfin eftir heilbrigðis-
og félagsþjónustu. Hjúkrunarheimili eða sjúkrahús um allt
land sinna öldruðum. Þótt litið sé á stofnanavistun sem
síðasta valkost verður þörfin sífellt meiri fyrir þá sem
þurfa á hjúkrunar- og læknisþjónustu að halda.
Víða á landsbyggðinni gengur bærilega að sinna þörfum
þeirra sem leita eftir vistun á dvalarheimilum aldraðra en
því fer fjarri að hið sama eigi við um höfuðborgarsvæðiö.
Það kom fram i fréttum fyrr í mánuðinum að langir
biðlistar væru eftir rými. Um þúsund manns væru á
biðlistum hjúkrunar- og dvalarheimilanna á höfuðborgar-
svæðinu og biðin væri um eitt og hálft ár og þá fyrir for-
gangshópa. Ástandið var sagt skelfilegt enda ætti fólkið á
biðlistunum, sem og aðstandendur þess, erfitt með að
skilja og sætta sig við hinn langa biðtíma.
Hér er því um brýnt úrlausnarefni að ræða fyrir riki og
sveitarfélög. Samkvæmt lögum starfar í hverju heilsu-
gæsluumdæmi þjónustuhópur aldraðra sem sveitarstjórn-
ir skipa. Hver hópur hefur það meginmarkmið að fylgjast
með heilsufari og félagslegri velferð aldraðra og gera tillög-
ur um öldrunarþjónustu. Leitast er við að tryggja að aldr-
aðir fái þá þjónustu sem þeir þarfnast og kynntir þeir kost-
ir sem í boði eru. Þetta á til dæmis við um heimilisþjón-
ustu sem ætluð er þeim sem geta ekki hjálparlaust séð um
heimilishald. Til heimaþjónustu telst heimilishjálp, yfir-
seta og heimsending matar. Þá er einnig boðin dagvist frá
morgni fram á miðjan dag, með fæði og ýmislegri félags-
legri þjónustu.
Enginn efi er á því að aukið hlutfall skattpeninga mun
fara til öldrunarþjónustunnar. Ríkið sér öldrunarstofnun-
um, sjúkrahúsum og heilsugæslustöðvum fyrir rekstrarfé
en sveitarfélög annast heimilishjálp og rekstur þjónustu-
miðstöðva.
Halda þarf áfram uppbyggingu þessarar þjónustu á veg-
um hins opinbera enda er þörfin brýn. Félagasamtök hafa
sinnt þessu verki með prýði og er Hrafnista í Reykjavík og
Hafnarfirði gott dæmi þar um. Þá er ekki síður athyglis-
verð aðkoma einkaaðila að þessu brýna verkefni. Gert er
ráð fyrir að hjúkrunarrýmum fyrir aldraða fjölgi um 92 í
Reykjavík þegar fyrstu íbúarnir flytja inn í nýtt hjúkrun-
arheimili í Sóltúni í nóvember næstkomandi. Ríkið samdi
við Öldung hf. í fyrra um þjónustuna og var samningurinn
gerður undir merkjum einkaframkvæmdar.
Þetta er merk tilraun sem kom í kjölfar útboðs heil-
brigðis- og fjármálaráðuneytis svo fjölga mætti hjúkrunar-
rýmum á höfuðborgarsvæðinu. Þessi framkvæmd hlýtur
að varða þann veg sem fram undan er, enda sjálfsagt að
einkaaðilar komi að þessum málum gegn ákveðnum dag-
gjöldum fyrir húsnæði og þjónustustörf. Fleiri slíkir samn-
ingar gætu dregið úr neyð þeirra sem bíða.
Jónas Haraldsson
m
Ummæli
Helsta sumargleðin
„Enn einu sinni hef-
ur sundkappinn Öm
Amarson gert garðinn
frægan. Árangur hans
á heimsmeistarakeppn-
inni í Japan staðfestir
að i honum hafa ís-
lendingar eignast einn mesta afreks-
mann í íslenskri íþróttasögu og eru af-
rek hans helsta sumargleðin í ár. Af
honum má vænta mikils í framtíðinni
því hann stingur sér varla í laug án
þess að setja met. Að baki búa gífur-
legar æfingar, staðfesta og skýr mark-
miðssetning. Það er sannarlega
ástæða til þess að gleðjast með Erni
sem er bæði hvatning og fordæmi fyr-
ir ungt fólk á íslandi."
Ágúst Einarsson á heimasíöu sinni
Gengisfall áfengis
„Ég held í einlægni að hinar hömlu-
lausu og ofsafengnu nammi- og
kókópuffsauglýsingar sem börn eru
alin upp við séu miklu fremur til þess
fallnar að búa til taugabilaða fikla
framtíðarinnar en sú settlega auglýs-
ing sem sýndi fertuga menn bergja á
öli og rifja upp sínar búralegu
bernskuminningar. Ég held að
nammidagurinn á laugardögum sé
þjálfun fyrir helgarfyllirí. Ég held að
opinberar áfengisauglýsingar sem
sýni áfengi í öðru ljósi en sem landa-
brúsa geti á löngum tíma innprentað
fólki að áfengi geti átt samleið með
annarri hegðun en íslensku fylliríi. Ég
held að áfengi til sölu í matvörubúð-
um þjóni svipuðum tilgangi. Hvort
tveggja sviptir vínið sínu forboðna
séreðli, afhelgar það. Ég held að flestir
þeir sem búið hafa erlendis, þar sem
áfengi er á boðstólum með annarri
matvöru, hafi upplifað þetta tiltekna
gengisfall áfengisins, þessa afhelgun."
Guömundur Andri Thorsson á pressan.is
+
FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 2001 FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 2001
Skoðun
DV
Almenningshlaup eru gleðigjafi
Það er undravert að sjá
hversu margir taka þátt í
almenningshlaupunum og
hve mörg almenningshlaup
eru haldin. Forseti ÍSÍ, Ell-
ert Schram, hefur oftsinnis
lagt áherslu á þennan þátt í
íþróttastarfinu, þ.e. að laða
almenning til þátttöku,
ekki byggja allt á afreksí-
þróttum. Sá sem setti Víða-
vangshlaup ÍR í fyrra sagði
aö hér áður fyrr hefði víða-
vangshlaupið verið keppn-
ishlaup fyrir helstu íþrótta-
menn okkar en nú væri það orðið
fjöldahlaup almennings og hann lýsti
ánægju sinni með þá þróun.
Fleiri og fleiri íþróttafélög og jafn-
vel fyrirtæki og stofnanir standa að
almenningshlaupum þar sem unnt er
að velja sér vegalengd við hæfi og
fjölskyldan getur öll verið með og
notið útivistar og hreyfingar. Ég
nefni Heilsuhlaup Krabbameinsfé-
lagsins og Vímuefnahlaupið í Hafn-
arfirði sem dæmi. Gríðarlega
skemmtilegt Akureyrarmaraþon og
þar er þáttur sem gaman er að gera
að umræðuefni. I þessum fjölda-
hlaupum fá allir þátttakendur verð-
launapening fyrir þátttök-
una. Það er gaman og hvet-
ur. Auk þess er keppt í ald-
ursflokkum sem gefur þeim
eldri meiri ánægju. Akur-
eyringarnir höfðu sérstakan
aldursflokk fyrir þá sem eru
yfir 70 ára. Það fannst mér
mjög til fyrirmyndar og sá
flokkur var ekki tómur.
H20-hlaupið
Nýlega stóð Orkuveitan
fyrir fjölskylduhátíð og al-
menningshlaupum í Heið-
mörk. Þarna var framhald á því sem
Vatnsveitan setti af stað á 90 ára af-
mæli sínu fyrir 2-3 árum. Eitt af því
sem vekur athygli manns í þessum
hlaupum er hve allir eru glaðir og
hressir. Andrúmsloftið er svo vin-
samlegt. Hlaupaleiðin í 10 km hlaup-
inu var dálítið erfið, mikið upp í
móti á malarstígum Heiðmerkur en
umhverfið er fallegt og upplífgandi.
Sigurvegari varð íslandsmethafinn í
maraþonhlaupi, Siguröur P. Sig-
mundsson, þó hann hafi mikið til
hætt keppnishlaupum.
Hin síunga amma Bryndís Svav-
arsdóttir, sem hlaupið hefur fleiri
Guðm. G.
Þórarinsson
verkfræöingur
peningar og bolir og veitingar,
brauð, pasta, grænmeti og drykkir og
sjáifur Magnús Scheving hitaði upp
fyrir hlaupið og afhenti verðlaunin.
Ástæða er til að þakka þeim sem
frumkvæöi hafa að þessum auknu al-
menningsíþróttum, ná almenningi út
í ferska loftið og hreyfa sig.
Víðavangshlaupin. Eitt af því sem vekur athygli
manns í þessum hlaupum er hve allir eru glaðir og
hressir. Andrúmsloftið er svo vinsmlegt.
maraþonhlaup en nokkur annar, lík- son, sem þjálfar hóp Námsflokkanna
lega tæplega 30, var meö og þarna og margir margir fleiri. Og þetta var
var líka einn af helstu aflvökum al- svo sannarlega í boði Orkuveitunn-
menningshlaupa í dag, Pétur Franz- ar, engin þátttökugjöld, verðlauna-
Áfram og meira
Ég veit ekki hve mörg svona hlaup
eru haldin árlega en mér er nær að
halda að þeim fari fjölgandi og þátt-
takan eykst, þátttakendur skipta oft
hundruðum. Reykjavíkurmaraþonið
er e.t.v. fjölmennast.
Mér er minnisstætt þegar Sam-
hygðarhlaupið var haldið í vor og
hlaupið um hlaðið hjá Stefáni í
Vorsabæ að þar var sett þátttökumet,
yfir 90 þátttakendur. Stundum er
einn frumkvöðull að baki fram-
kvæmdinni eins og þar, mig minnir
að Þór, fyrrverandi skólameistari
fjölbrautaskólans á Selfossi, hafi sagt
við verðlaunaafhendinguna að Mark-
ús ívarsson ætti þetta hlaup. Og fram
undan eru almenningshlaup langt
fram á haust og jafnvel í vetur. Allir
með.
Guðm. G. Þórarinsson
Alvarlegasti mið-
bæjarvandinn
Líka í dreifbýlinu
Mikið er kvartað
yfir því að ekki séu
nægilega margir lög-
reglumenn tiltækir
þegar verst lætur um
helgar og skorað er á
yfirvöldin að fjölga
þeim. Og nú á mið-
bæjardeildin að bæt-
ast við. En verið get-
ur að lögreglan sé
fjölmennari við að
fást við drukkið fólk
um helgar en látið er.
Ef grannt er hlustað á
fréttir af næturævin-
týrum borgaranna er
Ijóst að talsvert lög-
reglulið er bundið við
að stilla til friðar í
TOirrraTTnSum þar sem
skemmtanalífið fer
ekki síður úr böndun-
Gestaþraut símaskrárinnar
Borgarstjóm á í miklu basli með
„miðbæjarvandann" sem hún skap-
aði og skapar sjálf með mislukkuð-
um tilraunum til að dreifa eins kon-
ar miðbæjarkjörnum hingað og
þangað um dreifbýli Reykjavíkur.
Grónar verslunargötur breytast í
búlluhverfi og makalaus smáborg-
araháttur kemur í veg fyrir að eina
lífvænlega verslunargatan nái að
þróast á eðlilegan hátt í hratt vax-
andi bæjarsamfélagi. Einu gildir
hverjir sitja í meirihluta eða minni-
hluta borgarstjórnar. Allt það fólk er
höfundar að kráamenningunni sem
það býsnast svo yfir sem einhverju
sérstöku vandamáli.
Síðasta innleggið í vandann mikla
eru tillögur minnihlutans um að
stofna einhverja miðbæjardeild og
banna áfengisþamb á Austurvelli
nema yfir blánóttina. Deildin sú
arna á að hjálpa lögreglu og öðrum,
sem gæta góð siðgæðis, aö skikka
gesti veitingahúsana til að hegða sér
sómasamlega þegar drykkjugleðin
stendur hvað hæst um helgar.
Nú er álitamál hvort vandamálið
sé eins brýnt og af er látið. í útlönd-
um er Reykjavík hælt sem borg gleð-
innar og að óviða sé eins gaman aö
skemmta sér. Þetta trekkir ferða-
menn til landsins og
er þjónusta við þá
álitleg atvinnugrein.
Þá er ekki víst að
skemmtanalífið i mið-
bænum sé eins há-
bölvað og af er látið.
um en í fjölmenni miðbæjarins.
Þá er verið að eltast við inn-
brotsþjófa og drukkna öku-
menn og sinna alls kyns björg-
unar- og löggæslustörfum út
um borg og bý. Fólk er nefni-
lega drukkiö og dópaö í dreif-
býli Reykjavíkur, rétt eins og í
skemmtanahúsum og á götum
helsta stjómsýslu- og gleði-
hverfis höfuðborgrinnar.
Þegar svo er komið að engin
atvinnugrein þrífst í námunda
við ráðhús, þinghús, dómkirkju
og allt það, önnur en rekstur veit-
ingahúsa og kráa er ekkert eðlilegra
en að yfirbragð borgarinnar beri
þess merki, jafnt um helgar sem á
virkum dögum. Fjármálaráðuneytiö
setti glæsilega áfengisverslun mitt í
annars dauðadæmt verslunarhverfi.
Hún dregur eðlilega að sér drykkju-
sjúklinga á öllum stigum og svo eru
veraldarfirrtar stjórnmálakonur
steinhissa á því að meira og minna
langdrukkið fólk skuli tylla sér með
bjórdós á notalegan bekk við Austur-
völl. Það skal á brott, en hvert?
Skipulagt kaos
Eitt af vandamálunum sem borg-
arstjórnir hafa búið til, er að láta
ibúa svefnþorpanna
koma i veg fyrir að sett-
ar séu upp hverfakrár.
Grenndarkynningar og
annar fiflskapur ræður
ferðinni. En aldrei er
hlustað á íbúa gamla
bæjarins. Þeim er
nauðgað með flestum
tegundum mengunar,
eins og til dæmis að
hrúga nær öllum
drykkjukrám umdæm-
isins í miðbæinn.
Allt er þetta skipulagða kaos búiö
til af borgarstjórnum og öðrum yfir-
völdum. Miðbærinn er kyrktur með
ofstjórn og ofríki og á sér litla sem
enga þróunarmöguleika aðra en þá
að verða gleðskapnum í stjórnsýsl-
unni og skemmtanalífinu að bráð.
Honum er jafnvel fórnað til að halda
uppi fjöldasamkomum í Eyjum, eins
og brátt kemur að.
Helsti miðbæjarvandinn eru póli-
tíkusarnir og væri ráð að stofna ein-
hvers konar hjálpardeild til að
hemja þá, ekki síður en drukkið fólk
á Austurvelli og þúsundir ungmenna
sem gerir sér glaðar nætur í hund-
rað búllum og á götum gleðiborgar-
innar heimsfrægu.
Oddur Olafsson
skrtfar.
# íslendlngar líta á sig sem fullgiit aðildarríki Alþjóða hvalveiðiráðsins þrátt fyrir að meirihluti aðildarríkja hafi hafnað aðild vegna fyrirvara íslands um hvalveiðar í hagnaðarskyni.
Á Austurvelli. Nú er álitamál hvort vandamálið er eins brýnt og af
er látið. í útlöndum er Reykjvík hœlt sem borg gleðinnar og að
óvíða sé eins gaman að skemmta sér.
að gefa upp nafn og númer í
símaskrá. Sima fylgir marg-
háttað ónæði sem margir
kysu að vera lausir við, þar
á meðal vaxandi sölustarf-
semi. En sé númer birt á
annaö borð hafa menn
væntanlega ekki á móti þvi
að til þeirra náist án mikilla
vafninga. Þetta getur hins
vegar verið þrautin þyngri
þegar nafnar eða nöfnur
eiga í hlut og ekki fylgir
starfsheiti til leiðbeiningar.
Flestir hafa vafalaust rekið
sig á slík tilvik og enga frek-
ari leiðsögn er að finna hjá
upplýsingaþjónustu Símans. Ætli
maöur að ná í Magnús Jónsson á
Reykjavíkursvæðinu og þekkir ekki
heimilsfang hans er um 21 nafn að
ræða án starfsheitis. Kristínar Jóns-
dætur án stöðuheitis eru 23 og Helga
Jónsdóttir á sér 20 óskilgreindar al-
nöfnur. Þannig má lengi telja og þarf
ekki marga tugi samnefna til að
valda töfum og ónæði.
Tvískipt skrá tímaskekkja
Mikið hagræði er að þeirri ný-
breytni sem á þessu ári var upp tek-
in í símaskránni að tíunda sveitarfé-
lag og póstnúmer viðkomandi. Sú
spurning er hins vegar áleitin hvers
vegna út er gefið sérstakt hefti fyrir
„landsbyggðina" flestum til óhag-
ræðis og ama. Hvaða munur er á að
vera Jón Jónsson á Kjalamesi, í
Garðabæ eða Neskaupstað þegar
síminn er annars vegar? Steininn
tekur svo úr þegar kemur að flokkun
byggðarlaga á landsbyggðinni þar
sem ekki aðeins kjördæmamörk
heldur og mörk sveitarfélaga eru lát-
in ráða ferðinni. Úr því
verða óleysanlegar kross-
gátur sem ekki einu sinni
fólk í viðkomandi lands-
hluta getur leyst úr án fyr-
irhafnar. Segjum svo að ég
ætli að hringja í Jón Jóns-
son í Neskaupstað. Eftir að
hafa fundið Austurland í
landsbyggðarskrá er næst
að leita að Neskaupstað.
Það getur tekið tíma, því að
byggöarlagið er ekki á sín-
um stað á eftir Mjóafirði
heldur eitt af þremur í sér-
stökum bás undir Fjarða-
byggð. Hliðstæður eru
mýmargar, þar eð ókennileg heiti
sveitarfélaga eru látin ráða flokkun.
Þannig er Eyrarbakki í sérstöku
hólfi undir sveitarfélaginu Árborg og
þar er reyndar einnig að finna Sel-
foss. Mér er sagt að heimaríkir sveit-
arstjórnarmenn hafi óskað eftir þess-
ari gáfulegu uppsetningu!
Ómældur tímaþjófur
Sumir hafa gaman af að skemmta
skrattanum og ætla mætti að ábyrgð-
armenn símaskrárinnar séu í þeim
hópi. Þær eru ófáar stundirnar sem í
það fara að nauðsynjalausu hjá
landsmönnum að fletta fram og aftur
í leit að Pétri og Páli í Símaskránni.
Hvernig væri að ritstjórn hennar
tæki nú á sig rögg og leysti menn
þegar á næsta ári frá þeim gesta-
þrautum sem fyrir okkur eru lagðar
í þessu fjöllesna riti. Skref í þá átt
væri að gefa út eina sameinaða skrá
fyrir landið í heild með nöfnum í
stafrófsröð óháð búsetu og óska eftir
að einstaklingar tilgreini starfsheiti.
Hjörleifur Guttormsson
Hjörleifur
Guttormsson
fyrrverandi
alþingismaöur.
Símaskráin er eitt mest notaða rit
í okkar bókelska landi og útgáfa
hennar árviss viðburður utan hefð-
bundins jólabókaflóðs. Skráin hefur
aö geyma fjölmargar upplýsingar
fyrir utan símanúmer manna og hef-
ur margt gagnlegt bæst við í seinni
tíö svo sem uppdrættir af þéttbýlis-
stöðum. Ýmsir birta netföng sín og
veffong í skránni til mikils hagræðis
fyrir notendur og mætti það vera al-
mennara. Því er hins vegar ekki að
neita að nokkrir agnúar eru á þessu
riti Símans sem auðvelt ætti að vera
að kippa í liðinn. Verður hér vikið
að tvennu, nafnarunum án starfs-
heitis og heimskulegri flokkun þegar
kemur að einstökum byggðarlögum.
Hvaða Magnús Jónsson?
Auðvitað er það góður og gildur
réttur manna að hafa síma án þess
Símaskráin. Úr því verða óleysanlegar krossgátur sem
ekki einu sinni fólk í viðkomandi landshluta getur
leyst úr án fyrirhafnar.
Spurt og svarað
Hverjar eru líkumar á því nú að íslendingar hejji hválveiðar?
Arthur Bogason,
formaður smábátaeigenda
Vaxandi líkur
„Min tilfinning er sú að líkumar
á því hafi heldur aukist. Sjávarút-
vegsráðherra á umsvifalaust að
gefa út veiðileyfi á hrefnu. Ég byggi
það á sérkennilegri framgöngu Al-
þjóða hvalveiðiráðsins og hvemig mál hafa þróast á
ársfundi ráðsins í London. Það þarf að koma málum
þessa ráðs á hreint áður en það veröur marktækt á
ný. Mér líður svipað þegar ég les fréttir af þessum
fundi og þegar ég les „Jokes for You“. Umhverfissam-
tök hafa engan málstað að verja ef þau ætla að standa
í vegi fyrir hrefnuveiðum og tel reyndar sáralitlar lík-
ur á að þau birtist. „Klikkhausa" eins og Paul Watson
á ekki að taka neinum vettlingatökum ef þeir láta sjá
sig nálægt íslensku landheiginni."
Ambjörg Sveinsdóttir
alþingismaður
Markaðsmál
eiga sinn þátt
„Það em mjög miklar líkur nú en
hvenær nákvæmlega þori ég ekki að
spá um. Ég held þó varla að þær hafi
aukist við þessa uppákomu á fundi
Alþjóða hvalveiöiráösins, við höfum veriö að stefna á
þetta. Það em svo margir þættir sem spila þarna inn í
og margir hagsmunir, s.s. markaðsmál á sjávarafurð-
um, sem spila sitt hlutverk. Við verðum að meta hvort
það er óhætt þeirra vegna. En við eigum að koma okk-
ur sem fyrst í gang með hvalveiðarnar aftur. En lætin í
London breyta litlu þrátt fyrir að allir hugsandi menn
séu mjög undrandi á þessum samtökum og hvemig full-
trúar einstaka þjóða haga sér þarna. Þetta á sér ekki
"■hliðoteðu-í'öðwm'"alþjóðaottmtó:lww>ii...
Bryndís Hlöðversdóttir
alþingismaður
Afgreiðslan
ekki hvetjandi
„Það lítur ekki út fyrir í augna-
blikinu að þær hafi aukist,
kannski þvi miður. Það hefur
lengi verið óljóst hvert framhald þess yrði og það
hefur lítið breyst. Ég held þó að það hafi verið eðli-
leg ákvörðun að ganga aftur í Alþjóða hvalveiðiráð-
ið en það hvernig tekið var á móti umsókn íslands
eykur ekki líkumar á því að við hefjum hvalveiöar
aftur. Það kemur mér mjög spánskt fyrir sjónir hvað
er að gerast þarna á þessari samkundu, þetta fum og
fát, og t.d. var einum fulltrúanum ekki ljóst hvort
kjörbréf hans hefði verið gilt. íslendingar eiga ekki
að láta svona samkundu truila ákvörðunartöku
''"gagwvttrthúttlwiévtmJi—■»■—■—■ ■—■■■-..
HKÍ.<
Ámi Steinar Jóhannsson
alþingismaður
Styttist í
d ákvarðanatöku
51« „Kannski þarf maður að fá betri
SH upplýsingar um hver staðan er. Það
er mikilvægt fyrir okkur að gera
þetta eins mikið í samstarfi og samráði og unnt er við
þessu hvalveiðisamtök. Það er upp á markaðsmál og
aö þaö verði einhver friður um að flytja út hvalkjötið
á Japansmarkað. Við verðum að skoða stöðuna í þessu
nýja ljósi. Ég tel persónulega að það styttist í ákvarð-
anatöku. Andstöðuþjóðir era búnar að gera sér grein
fyrir því að þetta er ekki spurning um að friða stofn-
inn og hindra útrýmingu hans. Þetta eru meira tækni-
leg mál og að feta sig niður af þeim stalli sem við sett-
um okkur á í friðunarmálum. Menn gengu of langt í
'4tiiðw»"hrofnttetof«Mwe-héi»l8«di&-ag»»ið'jvteFBg»í".