Dagblaðið Vísir - DV - 10.08.2001, Qupperneq 20

24
FÖSTUDAGUR 10. ÁGÚST 2001
VTilvera DV
Síldarmannagötur
- tilvalin fjölskylduferð úr Hvalfirði yfir í Skorradal
%tíypmmuf
ð/psx D8gverðztfrm$.'_____ A
yraröx!
Dragafelt
Qmgné/s
Síldarmannagötíijl
kkukambtír

■MiósBnður,
Hvalfjörður
(skö<Wö7r4?
jnd

q jfe&js, WcsmM jff^^jJGufítyeraktáðir) Lymska
tnc.taoaiur

&
N\^s-- , Tungofei/ ..
\v/ '*‘355
% % jHéafeíh / >Brenna
(Englanal,
Hálsinn421
(Gm^ÞésdufJ,.x ' (Vaéisfí^nl^% %Fitjðf
Gi/s
é/f
Gt|má /
x-cæ" ~ / ; r
'ÆT,,'. . / 1/’..«;:'' —
f PotisstaþífC-
M'
<B»*ka^m^$arpurJ
/ t ■ %;
(Efstibær/f
Skútafetl
Botrtsheiði
tíufitbo!
SsSák. iStúrbotn) 8o
w., ■ HvalfeB •
i(# ia«ur
Ingunnarsté&it (Hrisairoii
ju^ j.£, . .
3/tteA/SÍ/j
f D 1 >Jy rantí^^dafía(i °
j.^Reyiniveíhr /af<
'ögf
aférH:.-
51CT3
Böti

Vörðuö leiö
„Ferðamálafélag Vesturlands eða
eitthvert svipað félag tók sig til í
fyrra eða hittifyrra og endurbyggði
gamlar vörður á leiðinni þannig að
fólk getur gengið eftir þeim og á
ekki að geta villst.
Fljótlega eftir að komið er upp á
heiðina fer maður að sjá yfir í Borg-
aríjörð og jafnvel yflr á Snæfellsnes
þegar heiðskírt er. Þegar komið er
niður hinum megin er brekka gró-
in, aflíðandi og mjög falleg. Ég var
þama að hausti tii og það var mik-
ið af berjum í hlíðinni þannig að
ferðinni seinkaði dálítið.
Þetta er yndisleg leið og gaman
að stoppa á leiðinni og fá sér nesti.
Það er ekki hægt að fara sér að voða
og illmögulegt að villast, þannig að
þetta er tilvalin flölskylduferð ef
fólk getur skipulagt bílamálin svo
vel sé.“
Síldin úr hári Helgu fögru
Jóna segir að sér þyki nafnið á
leiðinni merkilegt og að hún hafi
reynt að grennslast fyrir um upp-
runa þess.
„í seinna skiptið sem ég fór þarna
yflr var ég með vinnufélögum mín-
um úr Fjölbrautaskólanum við Ár-
múla. Sagnfræðingurinn í hópnum
var búinn að lesa sér til um svæðiö
og sagði að nafnið væri þekkt frá
því á 13. öld en þá hafi leiðin heitið
Síldargötur og að Síldarmannagötur
væri líklega síðari tíma afbökun
einhverra kortagerðarmanna.
Við ræddum þetta fram og til
baka og innan hópsins varð til skýr-
ing sem tengist Helgu fögru úr
Harðar sögu Hólmverjakappa. Sag-
an sem við skálduðum upp er á þá
leið að hárið á Helgu fögru muni
hafl verið mjög sítt og allt löðrandi
í síld þegar hún kom í land eftir
sundið þar sem hún bjargaði sér og
tveimur börnum sínum úr hólman-
um fyrir utan Þyril. Helga hélt
áfram á flótta og hrundi síldin úr
hári hennar á götuna þegar hún
stökk á fjallið. Það mun hafa stirnt
á síldina utan úr firði og þaðan er
komið nafnið Síldargötur. Til að
gera söguna ennþá sennilegri sömd-
um við líka þessa vísu og segjum að
hún sé gamall húsgangur.
Eftir sund til fjalla hélt hún fljót,
fékk hún ekki notið minnstu
hvíldar.
Lafmóð áfram geystist yfir grjót,
glitruðu í hári björtu síldar.“
-Kip
Horft yflr
Þegar maöur er
kominn upp á heiö-
ina er aiveg frá-
bært útsýni yfir
Hvalfjöröinn og ná-
grenni. Heiöin er
ekki nema fjögur
eöa fimm hundruð
metrar, en þaö er
mjög víösýnt af
henni.
Góð fjölskyldu-
ganga
Jóna segir aö þaö
sé illmögulegt aö
villast eöa fara sér
aö voöa á Síldar-
mannagötu vegna
þess aö leiöin sé
vel vöröuð og eng-
in hættuleg gljúfur
á leiöinni.
„Við hjónin reynum að fara í aö
minnsta kosti eina langa göngu á
hverju ári,“ segir Jóna Guðmunds-
dóttir framhaldsskólakennari. „Ég
er svo sem enginn sérstakur göngu-
garpur en ætli það séu ekki tiu ár
síðan við hjónin byrjuðum að ganga
eitthvað að ráði. Við fluttum heim
frá Noregi að loknu námi fyrir tutt-
ugu árum og höfum alltaf verið eitt-
hvað að tölta um síðan.
Þegar Jóna er spurð hvort ein-
hver ein ganga sé minnisstæðari en
önnur segir hún að þær hafi allar
verið góðar. „Ég man reyndar vel
eftir því þegar við gengum Víkum-
ar á Austflörðum í frábæru veðri
árið 1996. Það var sól allan tímann
og örlítil þoka á nóttinni. Það var
frábær ferð.“
Gömul þjóöleiö
„Gönguleiðin sem ég ætla að
*>■ segja frá í þetta sinn kallast Síldar-
mannagötur og er gömul þjóðleið
sem liggur úr Hvalfirði yfir í
Skorradal eða öfugt og tekur um
flóra tíma. Það er gott að leggja upp
í gönguna innst í Hvalfirði, rétt
utan við gamla Botnskálann sem
búið er að leggja af.“
Jóna segir að það eina sem sé
erfitt við þessa göngu snúi að bíla-
málum. „Það þarf að skipuleggja
aksturinn vel. Það er langt úr Hval-
firði og yfir í Skorradal og fæstir
g. nenna að ganga leiðina fram og til
baka. Best er að vera búinn að
„Ég er svo sem enginn göngugarpur en ætli þaö séu ekki tíu ár síöan við hjónin byrjuðum aö ganga eitthvaö aö ráöi.
Viö fluttum heim frá Noregi aö loknu námi fyrir tuttugu árum og höfum alltaf veriö eitthvaö að tölta um síöan. “
koma fyrir bíl inni í Skorradal áður
en lagt er af stað úr Hvalfirðinum,
nema fólk sé svo heppið að eiga
sumarbústað í Skorradalnum.
Það á að aka bílnum norðan meg-
in við Skorradalsvatn eins langt og
vegurinn nær og leggja þar. Mig
minnir að innsti bærinn heiti Fitjar
og er gamall kirkjustaður sem kom-
inn er í eyði. Maður leggur bílnum
aðeins innan við hann, annars segir
þetta sig sjálft þegar komið er' á
svæðið.“
Ekta fjölskylduganga
„Ég hef gengið Síldarmannagötur
í báðar áttir en ég held að menn
leggi yfirleitt upp úr Hvalfirði. Þetta
er ekta fiölskylduganga og ekki erf-
iö fyrir börn ef þau geta á annað
borð gengið í nokkra tíma.
Leiðin upp á heiðina er auðveld
ef maður byrja rétt utan við gamla
skálann. Brekkurnar þar upp kall-
ast Síldarmannabrekkur og þar er á
sem heitir Brunná. Það á að ganga
upp brekkuna vestan megin við
ána, hún er aðeins brött í byrjun en
siðan aflíðandi og fin.
Þegar upp er komið er alveg frá-
bært útsýni yfir Hvalflörðinn og ná-
grenni. Heiðin er ekki há, kannski
flögur eða fimm hundruð metrar, en
það er mjög víðsýnt af henni.“