Dagblaðið Vísir - DV - 15.09.2001, Síða 26

26
LAUGARDAGUR 15. SEPTEMBER 2001
Helgarblað
DV
Fréttamenn DV meðal fyrstu erlendu fréttamannanna á vettvang:
Rangt land og röng borg
- sólarhring tók að komast frá Keflavík til New York
DV, MANHATTAN:_________________
Klukkan var fimm á fimmtudag-
inn þegar þota Flugleiða hóf sig til
flugs áleiðis tii New York- borgar.
Meðal farþega um borð voru
fréttamenn DV, Reynir Traustason
og Þorvaldur örn Kristmundsson.
Samkvæmt upplýsingum Flug-
leiða var búið að aflétta flugbanni
í Bandaríkjunum.
Erindi DV var að ná myndum
og viðtölum við fólk á Manhattan
þar sem sorg ríkir eftir fólskulegar
árásir á tvíburatumana sem kost-
uðu þúsundir manna lífið.
Ferðin hófst meö venjulegum
hætti. Þotan hóf sig mjúklega á
loft og stefnan var sett vestur um
haf. Flugstjórinn talaði til farþeg-
anna og sagði veður með ágætum
og háloftavinda hagstæða. í sæta-
röðinni fyrir framan DV-menn sat
maður sem virtist af ítölsku bergi
brotinn. Hann hengdi plakat af sér
og páfanum upp í loftið fyrir ofan
sæti sitt. „Er þetta páfinn?" spurði
farþegi sem ieið átti fram hjá en
snarstoppaöi. „Nei, þetta er ég,“
sagði sá sem virtist ítalskur og hló
hrossahlátri. Þegar hann náði and-
anum eftir hláturkastið sagði
hann forviða samferðamanni að á
myndinni væri líka „vinur sinn
páfinn".
Þorvaldur ljósmyndari, sem hef-
ur séð næstum allt sem snýr að
fréttamyndum, hvíslaði vantrúað-
ur að samferðamanni sínum að
þetta væri alls ekki páfinn heldur
maður sem líktist honum mjög.
Jafnvel væri hugsanlegt að maður-
inn í fremri röðinni væri í faðmlög-
um við vaxmynd af páfanum. Þrátt
fyrir þessar efasemdir allar var
ákveðið að láta ekki á neinu bera
en ræða við þann ítalska í fullri
vinsemd og jafnvel hæla honum og
páfanum fyrir vináttuna. Vinur
páfans gerði nú grein fyrir sér.
Hann sagðist vera hálfgerður papp-
arassi frá Manhattan og hann sér-
hæfði sig í því að láta mynda frægt
fólk með sér eða taka einfaldlega
myndirnar sjálfur. í framhaldi
þeirrar yfirlýsingar henti hann
myndaalbúmi aftur í tU kollega
sinna frá íslandi.
Við skoðun kom í ljós að vart var
tU sú stjama sem ekki hafði verið
mynduð með kappanum. Á meðan
DV-menn flettu myndaalbúminu
stóreygir gerði papparassinn arm-
beygjur á ganginum og másaði út
úr sér að hann yrði að vera í formi
því annars vUdu stjörnurnar ekki
vera á myndum með honum.
Þar sem hann lá eins og selur
magnþrota eftir þriðju armbeygj-
una horfði hann upp til félaganna.
„Er ekki einhver Björk á íslandi?"
spurði hann og bætti við hvort þeir
félagar gætu ekki haft samband við
hana tU að láta hana hafa síma-
númerið sitt. „Hún vill kannski
eiga mynd af okkur saman. Þá get-
ur hún bara hringt," sagði hann og
stóð á fætur og snerist á hæl. Stað-
setning félaganna í vélinni var
þannig að þeir sátu fremst í þeim
hluta vélarinnar sem stundum er
kaUað „monkey class“.
Papparassinn lagði af stað inn í
Saga klass og gekk stórum skrefum
að flugstjórnarklefanum. Frétta-
mennirnir störðu á eftir honum.
Hvað var í uppsiglingu? Þeim tU
léttis snarstoppaði hann nokkru
aftan við flugstjórnarklefann og
sneri sér að flugfreyju sem um-
svifalaust rétti honum vatnsglas.
„Attention, please," sagði flug-
stjórinn í kerfið og farþegum varð
ljóst að ekki átti að lýsa fegurð
Grænlandsjökuls eða tala um hita-
stig á ákvörðunarstað. Á daginn
kom að slæm tíðindi voru á ferð en
þó ekki afleit. Lofthelgi Bandaríkj-
anna var aftur lokuð og ekki annað
tU ráða en að lenda í Montreal í
Kanada. Flugstjórinn kvaðst vera
bjartsýnn á að aðeins yrði um að
ræða stutt stopp í Kanada eða jafn-
vel að Bandaríkjamenn yrðu búnir
að opna lofthelgina áður en tU lend-
ingar kæmi. Jafnframt upplýsti
hann að alls væru fjórar Flugleiða-
þotur í sama vandanum og þyrftu
að lenda í Kanada.
Skeifa á vini páfans
Flestir farþeganna höfðu beðið í
tvo sólarhringa á íslandi vegna
hryðjuverkanna og á andlitum
þeirra mátti merkja vonbrigði.
Papparassinn í röðinni fyrir fram-
an haUaði sér yfir sætisbakið og
horfði þunglyndislega á íslensku
félagana. Svo tók hann eldsnöggt
til máls. „Kanntu íslensku," sagði
hann við þann sem þetta skrifar.
„Jú, íslenskan var í sæmilegu
lagi,“ var svarið. Þá sagðist mað-
urinn eiga í miklum vandræðum
vegna þess að hann skildi ekki
flugmennina. Aðspurður hvort
flugstjórinn heföi ekki talað bæði
á íslensku og ensku bað maðurinn
félagana að hafa ekki hátt. Svo dró
hann upp úr brjóstvasa sínum
tæki sem hann rétti aftur í. „Þið
skUjið það sem þarna fer fram,“
sagði hann og bað um að þýtt væri
jafnóðum þau orðaskipti sem fram
færu um tækið. Við skoðun kom í
ljós að þetta var skanni á sam-
skipti flugmannanna. Papparass-
inn sagðist alltaf hafa tækið í fór-
um sínum til að geta fylgst með
því sem gerðist frammi í flug-
stjórnarklefanum. Að sjálfsögðu
var því hafnað að vakta tækið þar
sem óleyfilegt er aö hafa slík tæki
í gangi meðan á flugferð stendur,
Það var skeifa á vini páfans þegar
hann tók aftur við tækinu. Vonir
um breytta afstöðu Bandaríkja-
manna brugðust og lent var í
Montreal um sama leyti og gert
hafði verið ráð fyrir að koma til
New York. Mestallur floti Flug-
leiða var nú saman kominn á
sama stað í Kanada og 500 farþeg-
ar stigu á kanadíska grund. Þar á
meðal voru fjölmiðlamennirnir
þrír. Papparassinn lét nú sem
hann sæi ekki íslensku kollegana.
Rauði krossinn hjálpar
Á flugvellinum í Montreal vissi
enginn neitt. Framan af var talið
að Flugleiðir ætluðu að bjóða 500
manns gistingu en þegar nálgaðist
miðnætti að kanadískum tíma
spurðist út að leggja ætti í lang-
ferð. Búið var að panta fimm rút-
ur undir farþegana og leggja átti af
stað sjö tíma leið til New York.
Óhætt er að segja að jafnvel mestu
harðjöxlum hafi brugðið í brún
þegar í ljós kom hvaða feröalag
væri fram undan. Nokkrir hopuðu
og skráðu sig á eigin kostnað á
hótel og ákváðu að fara daginn eft-
ir í stað þess að hossast alla nótt-
ina í rútu en langflestir ákváðu að
halda áfram ferðinni til Bandaríkj-
anna.
Nú hófst mikil skipulagsvinna
hjá þeim sem tóku við því verki að
skipuleggja málin í umboði Flug-
leiða. Á meðan Flugleiðaþoturnar
hófu sig til lofts ein af annarri og
stefndu til íslands var farþegun-
um, sem nú voru 400, skipað í rað-
ir. Kona með miöa sem á stóð
Boston æpti og gekk í stóran
hring. Smátt og smátt varð mikil
halarófa sem raðaði sér á byrjun-
arreitinn til Boston. Þá kom önnur
kona í einkennisbúningi og æpti
hástöfum: „New York“ og veifaði
samnefndu spjaldi. Síðan gerði
hún í stuttu máli grein fyrir því að
tvær rútur færu til New York og
þrjár til Boston. Papparassinn var
í Boston-rööinni þrátt fyrir yfirlýs-
ingar um að ætla til Manhattan.
Þrátt fyrir ábendingar neitaði
hann að færa sig.
Það voru liðnir fjórir tímar frá
lendingunni þegar eitthvað nýtt
gerðist. Skyndilega renndu fimm
rútur í hlað og í sömu svifum
þusti fram her sjálfboðaliða Rauða
Krossins með matarpakka sem
skipt var niður á hina vegalausu.
Víst er að gjöfin kom í góðar þarf-
ir þar sem ekkert matcU’kyns var á
flugvellinum að hafa en þó fannst
mörgum einkennilegt að vera
kominn i hóp þeirra sem hjálpar-
stofnanir hafa afskipti af. Brauð,
eplasafi og ostbitar glöddu og mett-
uðu.
Framan af var talið að rútan
sem innihélt lungann úr New
York-röðinni væri á leiðinni til
NY. En annaö kom á daginn þvi
bílstjórinn Bob lýsti því staðfast-
lega yfir að hann væri á leið til
Boston. Hann hélt uppi góðum aga
í rútunni og andmæli voru ekki
leyfð.
Vegabréfaskoöun í Kanada
Óvænt ánægja fyrir ferðamenn sem töldu sig vera komna heim til New York en voru sér til skelfingar
einir ogyfirgefnir í Kanada.