Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2001, Blaðsíða 28

44
FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 2001
^Tilvera
DV
lí f iö
E F T I R V I N N u
Borgardætur
með tónleika
Borgardætur halda jólatónleika
á Nasa við Austurvöll í kvöld kl.
21. Þær eru sem kunnugt er
söngkonurnar Andrea Gylfa-
dóttir, Ellen Kristjánsdóttir og
Berglind Bjök Jónasdóttir sem
skipa tríóið og undirleikarar
verða þeir Eyþór Gunnarsson
pianóleikari og Birgir Bragason
kontrabassaleikari.
Klúbbar og krár
^ ■ ÉLPHÚSKVÖLD Á ASTRO A efri^
hæö Astro stendur FM 957 fyrir Eld-
húspartíi alla fimmtudaga í desem-
ber. I kvöld verða þaö Land og synir
sem mæta á svæöiö kl. 21.
■ GRUNGEKVÖLPÁGAUKNUM
Félagarnir Steini, úr Dead Sea
Apple, og Valur Buttercupkall spila
sín uppáhaldslög úr handraða Grun-
ge-tónlistar á Gauki á Stöng.
■ BIIBBI Á KRINGLUKRÁNNI
Bubbi Morthens heldur tónleika í
kvöld á Kringlukránni. Þeir hefjast
kl. 21.
'Djass ________________________
■ MULINN I kvöld heldur Múlinn
eitt af sínum frægu djasskvöldum
en þaö hefst í Húsi Málarans í
kvöld, kl. 21. Flytjendur veröa Davíö
Þór Jónsson, flygill, Valdimar Kol-
beinn Sigurjónsson, kontrabassi, og
Helgi Svavar Helgason, trommur.
Kabarett
■ JOLAGLEÐI A LAUGAVEGINUM
Kl. 20 hefst Jólagleöi Súfistans. A
boöstólum veröa óvæntar uppákom-
ur, jólahappdrætti og fleira góögæti.
Siguröur Flosason og Gunnar Gunn-
arsson leika af nýjum sálmadiski,
Sáimar jólanna
■ LÚSÍUHÁTH) í KVÖLD Sænska
félagiö á Islandi heldur Lúsíuhátíö í
-'kvöld kl. 20 í Seltjarnarnesskirkju.
Lúsíukórinn er undir stjórn Mariu
Cederborg og píanóundirleik annast
Ari Agnarsson.
Fundir og fyrirlestrar
■ UPPLESTUR A NÆSTA BÁR
Vinstri grænir í Reykjavík efna til
bóka-og upplestrarkvölds í kvöld á
Næsta bar viö Ingólfsstræti. Þar
munu eftirtaldir höfundar lesa upp
úr nýútkomnum verkum sínum:
Einar Már Guömundsson, Katrín
Jakobsdóttir, Rakel Pálsdóttir,
Vigdís Grímsdóttir, Kristín
Ómarsdóttir og Þórunn Valdimars-
dóttir. Dagskráin hefst kl. 20.30.
■ JÓLIN OG SORGIN Slgfinnur
Þorleifsson sjúkrahúsprestur heldur
.*fyrirlestur í Fossvogskirkju undir
fyrirsögninni: Jólln og sorgin. Þaö
hefst kl. 20 og stendur til 22. Allir
eru velkomnir og aögangur er
ókeypis. Boðið er upp á hressingu,
umræðu og stutta kyrrðarstund aö
fyrirlestrinum loknum.
Sýningar
■ MÁLVERKIÐ EFTIR MÁLVERKIÐ
Sýningin Málverkiö eftir Málverkiö
er nú á lokasprettinum í verslun
Sævars Karls í Bankastræti. Hún
samanstendur af verkum sem unnin
eru af 26 nemendum Listaháskóla
íslands.
Happdrætti
Bókatíðinda
Vinningsnúmer 13. desember:
14270
Sjá nánar: Lífiö eftir vinnu á Vísi.is
Borðin taka dansplássið
á skemmtistöðumim
- segir Sesselja G. Magnúsdóttir
Maður Irfandi
„Við lærum gömul ljóð og lög og
lesum fornar sögur og ég vildi
gjarnan sjá að dansinum væri gert
jafn hátt undir höfði í okkar mennt-
un og menningu,“ segir Sesselja G.
Magnúsdóttir sagn- og dansfræðing-
ur. Hún segir dansinn eiga sér
langa sögu hérlendis og sér fyrir sér
þjóðlegan dans sem lið í menningar-
tengdri ferðaþjónustu íslendingá'.
„Til að svo megi verða þarf að dusta
af honum rykið því varla getum við
verið að flagga einhverju sem er al-
menningi á Islandi framandi," segir
hún.
Sungið með Álftagerðisbræðrum
Þurfti ekki að sitja
Sesseljá er alin upp í Norðurárdal
í Borgarfirði og kynntist dansi ung
að árum. „Foreldrar mtnir eru mik-
ið dansáhugafólk, þannig að ég
lærði gömlu dansana með því að
fara með þeim á samkomur og dans-
inn varð sjálfsagður o'g eðlilegur
hlutur i mínu lífi,“ segír hún.
-Þér hefur þá verið boðið upp?
hrekkur út úr blaðamanni. „Já, ég
þurfti ekki að sitja,'“ segir hún hlæj-
andí ög minnist með ánægju þeirra
tíma þegar danskennarar komu í
skólann á Varmalandi og kenndu
ungdómnum. „Ég var á heimavist
og þar var ýmis afþreying í boði,
meðal annars danskvöld sem skóla-
stjórafrúin, Sjöfn Ásbjörnsdóttir,
stóð fyrir. Þar fyrir utan voru oft
böll á fimmtudagskvöldum. Þá
kunnu flestir þessa gömlu dansa og
þeir voru dansaðir jafnhliða hinu
venjulega sprikli." Ég lærði aftur á
móti aldrei neitt í íslenskum þjóð-
dönsum. Á seinni árum hef ég
kynnst þeim aðeins og sé að þar eig-
um við ótrúlega skemmtilegan
menningararf. íslensku þjóðdans-
ana tel ég vera aðgengilega fyrir nú-
tímafólk því þeir byggjast ekki siö-
ur á þátttöku einstaklingsins en
para. Þannig getur hver og einn tek-
ið þátt á eigin forsendum."
Eróbik í staö dansins
Hún rifjar líka upp sveitaballa-
menninguna. „Þegar ég var aö alast
upp voru alltaf á sumrin böll bæði á
föstudags- og laugardagskvöldum
einhvers staðar í Borgarfirði eða
Snæfellsnesi og oft keyrt langar
leiðir þvi þau gátu verið á Lýsuhóli,
Breiðabliki, Brún, Brautartungu
eða Logalandi. Nú tilheyra svona
sveitaböll sögunni til.“
- Hvað hefur gerst? „Ég held að
aukin þátttaka almennings í íþrótt-
Kolbrún
Bergþórsdóttir
skrifar.
Sagn- og dansfræöingur
Sesselja G. Magnúsdóttir kveöst hafa byrjaö aö dansa á ýmsum samkomum sem hún hafi fariö á meö foreldrum sín-
um og þannig hafi dansinn orðiö sjálfsagöur og eölilegur hiutur í hennar lífi.
um og þá ekki síst í líkamsrækt hafi
komið að einhverju leyti í stað
dansins. Þannig heyrði ég dans-
kennara nefna það að eróbikkið hafi
á sínum tíma komið i stað djassball-
ettsins meðal annars vegna þess að
það byggist á einfaldari sporum og
gefur fleirum möguleika á að taka
þátt í hópsamkomum með hreyf-
ingu og tónlist," segir Sesselja. Hún
telur hins vegar þeim skemmtistöð-
um hafa fækkað á höfuðborgar-
svæðinu er bjóöi upp á dansgólf sem
standi undir nafni. „Borðin eru í að-
alhlutverki í stað dansgólfanna
áður,“ segir hún og telur eina af
ástæðum þess þá að meira sé upp úr
borðunum að hafa. „Veitingahúsin
þykjast eflaust þurfa að fá meira í
kassann og dansfólkið drekkur ekki
nóg.“
Svo er það tónlistin því það er
ekki nóg að plássið sé til staðar, tón-
listin þarf líka að vera við hæfi svo
hægt sé að dansa gömlu dansana og
aðra „paradansa". Fer þeim tónlist-
armönnum ekki fækkandi sem
kunna þá tónlist? „Það er hægt að
dansa polka og ræla og valsa við
ýmis dægurlög sem hljómsveitir
spila á almennum böllum en þeim
fer fækkandi sem hafa skottís- vín-
arkrus- og marsúkkatakta á hreinu
og því snjóar yfir þessa flóknari
dansa."
Síðasti dansinn
Hvernig sér Sesselja fyrir sér að
gömlum dönsum verði bjargað hér á
landi? „Ný námsskrá grunnskól-
anna gerir ráð fyrir því að öll börn
læri að dansa, hieðal annars gömlu
dansana og íslenska þjóðdansa. Við
verðum því að setja traust okkar á
hana,“ svarar hún og bætir við:
„Þegar menntaðir danskennarar
verða komnir inn í grunnskólana,
eins og iþróttakennarar og tónlist-
arkennarar, þá hlýtur þetta að leys-
ast. Ég vil meina að dansinn hafi
margs konar þýðingu í samfélaginu.
Fyrir utan að leysa hreyfiþörfina úr
læðingi kennir hann fólki ákveðnar
kurteisisvenjur og er því þáttur í fé-
lagslegri mótun,- Síðan hefur hann
gildi fyrir samspil kynjanna og
hafði sérstaklega mikilvægu hlut-
verki að gegna í makavali. „Síðasti
dansinn" er gott dæmi um það.“
Gun.
Ég er sennilega tekin að gamlast.
Allavega er ég farin að sækja í það
sem mér þótti áður sveitalegt. Ég
ætla ekki að tala á niðrandi hátt um
dreifbýlið og sveitir lands, en ég er
borgarbarn og það er svo margt sem
borgarbamið þekkir ekki. Ég þekkti
til dæmis ekki Álftagerðisbræður,
enda eru þeir úr sveit. Svo komu
þeir til borgarinnar og sungu í
verslun á Laugaveginum. Þar var ég
og fleira fólk. Þeir hófu að syngja og
allt i einu breyttist allt þetta fólk.
Mæðusvipurinn sem var límdur við
það í jólaösinni hvarf og í staðinn
kom ljúft bros og hlýlegt augnaráð.
Ég varð alveg eins. Eftir Ramónu.
Ramóna er bara þannig lag og menn
sem geta sungið Ramónu eru mínir
menn. Og þegar Álftagerðisbræður
sungu Ramónu fann ég að sálin í
mér fór líka að syngja.
Svo fékk ég mér diskinn með
Álftagerðisbræðrum og komst að
því að þeir geta margt. Þeir geta til
dæmis sungið Hamraborgina. Það
er hámark karlmennskunnar að
geta sungið Hamraborgina sóma-
samlega, og ekki verra þegar fjórir
karlmenn standa sig þar. Ég hlust-
aði i lotningu. Stillti mig samt um
að taka undir. Hamraborgin er
karlalag. Svo hef ég ekki fallega
söngrödd. Reyndar
verður þeim söng-
hljóðum sem frá
mér koma helst
líkt við ámátlegt
væl. En þegar ég
fmn hjá mér þörf
til að tjá mig í
söng, þá er ég eins
og vondur rithöf-
undur og læt hæfi-
leikaleysið ekki
hamla mér, heldur
breiði úr mér. Það
gerði ég einmitt í
laginu Heimþrá eft-
ir Inga T. Ég gekk
svo hart fram í
túlkun að ég þjáð-
ist af raddleysi eft-
ir frammistöðuna.
Það er dýru verði keypt að gerast
söngvari eina kvöldstund.
En nú er ég semsagt orðin þjóð-
leg, sveitaleg og skagfirsk. Allavega
svona um stund. Svo næ ég mér rétt
fyrir jólin og ameríkanserast upp á
„Svo fékk ég mér diskinn
með Álftagerðisbrœðrum
og komst að því að þeir
geta margt. Þeir geta til
dœmis sungið Hamra-
borgina. Það er hámark
karlmennskunnar að
geta sungið Hamraborg-
ina sómasamlega, og ekki
verra þegar fjórir karl-
menn standa sig þar. Ég
hlustaði í lotningu.
Stillti mig samt um að
taka undir. Hamraborgin
er karlalag. “
gamlan móð með því að hlusta á
Bing Crosby syngja White
Christmas og aðra gamla slagara.