Dagblaðið Vísir - DV - 11.04.2002, Blaðsíða 14

14
FIMMTUDAGUR 11. APRÍL 2002
FIMMTUDAGUR 11. APRÍL 2002
27
DV
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aðalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aðstodarritstjóri: Jónas Haraldsson
Fróttastjóri: Birgir Guömundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritsyórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfuféiagið DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Gamall draugur
Gamall draugur hefur gert vart við sig. Nú stefnir allt
í að samþykkt verði á Alþingi að veita deCODE Genet-
ics, móðurfyrirtæki íslenskrar erfðagreiningar, allt að
20 milljarða ríkisábyrgð vegna láns til að fjármagna nýja
starfsemi á sviði lyfjaþróunar. Þar með mun ríkissjóður
taka beina áhættu i áhættusömum rekstri einkafyrir-
tækis.
í flestu hefur verið einstaklega gleðilegt að fylgjast
með uppgangi íslenskrar erfðagreiningar á undanförn-
um árum. Á stundum hefur blásið á móti en með fram-
sýni og einbeittum vilja hefur Kára Stefánssyni tekist að
byggja upp fyrirtæki sem hefur alla möguleika til að ná
verulegum árangri. Fyrir litla þjóð skiptir miklu að til
séu menn sem tilbúnir eru til átaka og hafa framsýni og
áræði til að nýta tækifærin.
En eitt er að styðja við bakið á frumkvöðlum með al-
mennum og skipulegum hætti eða grípa til sértækra ráð-
stafana fyrir eitt fyrirtæki. Fjármálaráðherra hefur lýst
því yfir að ríkisábyrgð fyrir deCODE sé ekki fordæmis-
gefandi, enda viðurkennir hann að ríkisábyrgðir séu um-
deilanlegar.
Atvinnulífið og þá ekki síst frumkvöðlar eiga kröfu á
að ríkisvaldið tryggi að umhverfi fyrirtækja sé með þeim
hætti að þau geti vaxið og dafnað. En allir verða að sitja
við sama borð. Ríkisábyrgð á lánum eins fyrirtækis kall-
ar þvi á ríkisábyrgð fyrir önnur.
Þeir sem standa í atvinnurekstri geta ekki ætlast til
þess að sameiginlegur sjóður taki áhættu í formi ábyrgða
á rekstri fyrirtækja og skiptir engu hversu arðvænleg
eða mikilvæg þau annars kunna að vera. Eigendur fyrir-
tækjanna verða að tryggja fjármögnun rekstrarins með
öðrum hætti - með eiginfé og áhættulánum.
Af vanlíðan Alfreðs
Alfreð Þorsteinsson, borgarfulltrúi Reykjavikurlistans
og stjórnarformaður Orkuveitu Reykjavíkur og
Línu.Nets, fer mikinn í yfirheyrslu DV í gær. Eins og
stundum er háttur manna sem glíma við pólitíska vanlíð-
an, eru óöruggir eða þurfa að verja erfiðan málstað, reyn-
ir hann að forðast málefnið. Spjótunum er beint að sendi-
boðunum, reynt er að gera þá tortryggilega í þeirri von
að almenningur átti sig ekki á hvað er rétt og hvað ekki.
Ársreikningur Línu.Nets - pólitísks gæluverkefnis Al-
freðs Þorsteinssonar - var lagður fram á aðalfundi fyrir-
tækisins siðastliðinn föstudag og í framhaldi beindi DV
kastljósi sínu að stöðu og rekstri þess. Það kastljós er
ekki að skapi Alfreðs Þorsteinssonar en hann er ekki
fyrsti og ekki síðasti stjórnmálamaðurinn sem kveinkar
sér undan fréttamennsku DV.
Eftir standa hins vegar ábendingar DV um að árs-
reikningur Línu.Nets sýnir aðra og dekkri mynd af
rekstri og stöðu fyrirtækisins en Alfreð Þorsteinsson vill
vera láta. Óreglulegar tekjur eru færðar sem reglulegar,
skuldir safnast upp og í tilraun til að fegra myndina enn
frekar er breytt um afskriftaprósentur.
Auðvitað er það óþægilegt fyrir annan valdamesta
mann Reykjavikurlistans að standa frammi fyrir erfið-
um spumingum um fyrirtæki sem er á framfæri borgar-
búa - fyrirtæki sem hann ber mesta ábyrgð á. Hvort Al-
freð Þorsteinssyni tekst að forðast málefnið með því að
ráðast á sendiboðana kemur í ljós í komandi borgar-
stjórnarkosningum.
Oli Björn Karason
DV
Skoðun
Er
Það var í spjalli í sjón-
varpi á dögunum að for-
ystumenn þeirra framboðs-
lista sem takast á um völd í
Reykjavík tjáðu sig báðir í
mörgum orðum um hversu
mikinn forgang málefni
barna myndu fá á næstu
árum. Og því þar meira að
segja haldið fram að svo
hefði í raun verið nú um
árabil. Það getur vel verið
að það sé verið að sinna
þessum málum af fremsta
megni en svona er mín
saga.
Erfiður umönnunartími
Fyrir tæpum þremur árum kom
seinni dóttir mín allt of fljótt í heim-
inn. Við fengum báðar framúrskar-
andi læknisaðstoð. Barnið braggaðist
og komst heim á undraverðum tíma
eftir nokkurra vikna legu á Vöku-
deild. Hún var heima í stofu þremur
vikum fyrir áætlaða fæðingu sína.
Við tók langur og stundum erfiður
umönnunartími því margir kvillar
hrjáðu litla barnið. Úr því skal þó
ekki gert mikið hér því aldrei yarð
hún í raun alvarlega veik,
svona eftir á að hyggja.
Þegar hún var nokkurra
mánaða gömul var sótt um
leikskólapláss, enda fyrir-
séð að það kæmi að því að
fara að vinna fulla vinnu,
eða því sem næst. Til að
gera langa sögu stutta þá
kemst barnið að sögn yfír-
valda í fyrsta lagi inn á leik-
skóla nú síðsumars þegar
hún verður komin á fjórða
ár. Þaö var sótt um for-
göngu inn í leikskólakerfið.
Ástæða var til að ætla að
barnið myndi verða á eftir á ýmsum
sviðum og brýnt að fagmenn fylgdust
með framvindu mála hjá henni og
styddu við það starf sem unnið var
heima fyrir. Læknar vottuðu að
þetta væri mikilvægt og fleira var
tínt til. En allt kom fyrir ekki. Pláss-
ið var ekki fyrir hendi.
Fært fólk flýr úr starfi
Hitt er að á sama tíma voru þær
stéttir sem sinna ungum bömum í
borginni að leysast upp. Á leikskól-
um hefur i nokkur ár þótt eðlilegt og
Sigfríöur
Bjömsdóttir
tónmenntarkennari
ég ein?
jafnvel gott ef ein fagmenntuð
manneskja leiðir deildarstarf-
iö. Þetta er ótrúlega lélegt. Á
þessum árum var líka samið
við kennara. En frammistaða
manna á þeim vettvangi er
með þeim ólikindum að það
var ekki fyrr en engan veginn
náðist að manna skólana að
farið var í það í fullri alvöru
að semja um sæmileg laun til
handa þessari mikilvægu
stétt. En hrunið hafði átt sér
stað. Margur mjög fær kenn-
ari var flúinn úr starfl. Þrátt
fyrir samninga og hækkanir
brá svo við að í sama hverfi
og dóttir mín litla hafði feng-
ið endalausar neitanir við
leikskólaumsóknum var svo
eldri dóttur minni boðið upp á
það að hafa ófagmenntaðan
kennara, þ.e.a.s. leiðbeinanda,
um að því er virtist ófyrirsjá-
anlega framtíð. Þarna var
ekki lengur við unað og við
fluttum.
Flutt í betra skólahverfi
Við fluttum þó ekki úr
„Astæða var til að œtla að barnið
myndi verða á eftir á ýmsum sviðum og
brýnt að fagmenn fylgdust með fram-
vindu mála hjá henni og styddu við það
starf sem unnið var heima fyrir. Lækn-
ar vottuðu að þetta vœri mikilvœgt og
fleira var tínt til. En allt kom fyrir
ekki. Plássið var ekki fyrir hendi. “
Reykjavík, en í hverfi þar
sem tryggt var að barnið
fengi ekki bara boðlega
kennslu heldur hreint frá-
bæra. Sú litla er enn á
biðlista inn á leikskóla, en
.sem betur fer erum við alsæl-
ar með dagforeldrana sem við
fundum. Við lögðum þannig
ýmislegt á okkur og vorum
líka heppnar. Vonandi mun
þeim sem með völdin fara
næstu árin í Reykjavík takast
betur til en fram að þessu. í
raun er börnum okkar í dag
upp til hópa boðin mjög slök
þjónusta og nánast eingöngu
heppni ræður því hvort börn
eru í þolanlegri aðstöðu inn-
an kerfisins eða ekki. Ég er
vonandi ein um ofangreint og
allir aðrir hafa fengið pláss
fyrir sín börn á metnaðarfull-
um leikskólum þar sem allir
eru fagmenntaðir og grunn-
skóli eldri barna þeirra fuil-
skipaður reyndum og hæfum
kennurum. Eða'er ég kannski
ekki ein?
Sigfríður Bjömsdóttir
Gert út á óttann
Það var dapurlegt að sjá að mesta
herveldi sögunnar reyndist vera
vamarlaust gegn hryðjuverkum. Há-
tæknivopnum er beint gegn ytri
óvinum á erlendri grund, en þeir
sem frömdu voðaverkin 11. septem-
ber voru hins vegar búsettir í Banda-
ríkjunum og vopnaðir ómerkilegum
hnifum. Hér brást dýrasta hervemd
heims algjörlega. Af því virðast fáir
lærdómar hafa verið dregnir.
Frekar en að viðurkenna gagns-
leysi nútímahemaðar og ráðast í að
bæta eðlilega öryggisgæslu var
skuldinni skellt á erlend öfl og blás-
ið i herlúðra gegn erlendu ríki. Jafn-
framt var kynt undir
ótta bandarískra
þegna, þeim ótta sem
hernaðarhyggjan
nærist á. Hvað eftir
annað eru íbúar
skelfdir með tilkynn-
ingum frá yfirvöldum
um yfirvofandi
hermdarverk.
Þeim áróðri mætti
líkja við það að ís-
lensk stjórnvöld
sendu reglulega frá
sér tilkynningar um að Suðurlands-
skjálfti eða eldsumbrot við Reykja-
vík séu yfirvofandi. Þó slíkar
náttúruhamfarir séu mögulegar
er ljóst hve slík síbylja væri skað-
leg. Með heill almennings i huga
hefðu bandarísk stjórnvöld átt að
viðurkenna skipbrot hernaðar-
stefnunnar, snúa sér að því að
efla öryggisgæslu og boða sam-
ábyrgð og virðingu fyrir eigin lífi
og annama. En hernaðurinn varð
ofan á. Hvers vegna?
Áhrif hervæðingar á þjóðlíf
Það er gæfa okkar og forrétt-
indi að ísland skuli vera herlaust
riki. íslenska rikið stundar ekki
manndráp án dóms og laga (nema
óbeint með þátttöku i NATO). Við
lærðum okkar lexíu á Sturlungaöld
og bemm nú gæfu til að leysa deilur
með öðrum hætti.
Okkur tókst að heyja landhelgis-
stríð án hemaðar og mannfóma. Of-
beldismenn em stöðvaðir og dæmdir
að lögum hér á landi en ekki drepn-
ir. Við notum landhelgisgæslu, lög-
reglu og hjálparsveitir þegar aðrar
þjóðir nota her. Hér ríkir gagn-
kvæmt traust og virðing fyrir
mannslífum þegar til kastanna kem-
ur, sem birtist m.a. í því að ráða-
menn þjóðarinnar geta farið um
frjálsir ferða sinna án vopnaðra líf-
varða. Af þessu getum við íslending-
ar verið stoltir. Hvað þurfum við að
gera til að varðveita þessa sérstöðu?
Hvað megum við alls ekki læra af
öðrum þjóðum?
í mörgum ríkjum er hernaður og
hergagnaframleiðsla meginatvinnu-
grein, rétt eins og fiskiðnaður og
ferðamennska hér, þó ólíku sé sam-
an að jafna. í Bandaríkjunum snert-
ir hernaður flestar fjölskyldur. Ein-
hver nákominn vinnur hjá hernum
eða fyrirtæki sem þróar eða fram-
leiðir eitthvað í hemað. Oft em þetta
vel launuð störf. Eftirspum eftir
vinnuframlagi þessa fólks eykst á
stríðstímum og minnkar á friðartím-
um. Fall Berlínarmúrsins var tákn
um frið en einnig ávísum á atvinnu-
leysi og neyð. Ófáar milljónir manna
misstu vinnuna þegar risaveldin
drógu úr hervæðingunni.
Áhrif herstöðvar á fólk
Þó ísland sé herlaust ríki er hér
amerískur her, eins og allir vita.
Honum má þakka fáeinar prósentur
af þjóðartekjunum og vel yfir þús-
und manns fá þar vinnu. Það er lær-
dómsríkt að búa á Suðumesjum og
skynja dulin áhrif herstöðvarinnar á
viðhorf fólks. Það virðist ekki skipta
meginmáli hvort einhver vöm sé i
hemum eða hvort hætta stafi af hon-
um. Áhrifin á atvinnulífið er aðal-
málið. Ótrúlega margt friðelskandi
fólk óttast að herinn dragi saman
seglin eða fari. Það óttast ekki vam-
arleysi heldur að það sjálft eða ein-
hver nákominn missi vinnuna. Á
þann hátt hefur þessi einangraða
herstöð ótrúleg áhrif á friðsama ís-
lendinga. Á yfirborðinu örlar ekki á
samviskubiti yfir því að helga starfs-
krafta sína hemaði. Þau fyrirtæki
sem hagnast vel á þjónustu við her-
inn vilja auðvitað veg hans sem
mestan. Jafnt fyrirtæki sem starfs-
menn í þessari stöðu skapa sér
stjórnmálamenn sem vilja efla þenn-
an her og pælingum um stríð og frið
er ógjama blandað í málið.
Þorvaldur Öm Amarson
„Ótrúlega margt friðelskandi fólk óttast að herinn
dragi saman seglin eða fari. Það óttast ekki vamarleysi
heldur að það sjálft eða einhver nákominn missi vinn-
una. Á þann hátt hefur þessi einangraða herstöð ótrú-
leg áhrif á friðsama íslendinga. “
Þorvaidur Örn
Arnarson,
líffræóingur og kennari
Ummælí
Gott að fá klapp á bakið
„Og í okkur öllum
blundar bamið sem
þráir viðurkenningu -
leynt og ljóst. Margt
barnið hefur goldið
þess ævina alla að
hafa aldrei fengið að
heyra HRÓSIÐ sem
það þráði. Væri það ekki skemmtileg
veröld ef þakklætið væri eins máttugt
og reiðin? Ef mönnum veittist eins
auðvelt að hrósa og ávíta? Það heyrði
ég fyrst af skoskum fjárhundum í æsku
minni að það mætti alls ekki vera góð-
ur við þá. Þá hættu þeir að hlýða. Ég
veit ekki hvort menn eru famir að
klappa skosku fjárhundunum. Veit
hinsvegar að það gerir okkur tvifæt-
lingum gott eitt að fá klapp á bakið;
það laðar einfaldlega fram okkar besta.
Gildir þá einu hvort í hlut eiga böm í
vöggu, keppendur í pollaflokki eða af-
burðamenn í vísindum."
Ragnar Tómasson á Eiöfaxi.is
Skömm við gamla fólkið
„1 heilbrigðisgeiranum starfar stór
hópur fólks af erlendu bergi brotinn. Á
öldrunardeild, þar sem ég þekki vel til,
starfar ólíkur hópur fólks frá framandi
löndum við umönnun gamla fólksins.
Þetta er gott fólk sem sinnir starfi sínu
vel en þó er stór galli á sem eru tungu-
málaörðugleikar. Fæstir tala mikið í ís-
lensku. Það er mikil skömm að bjóða
gamla fólkinu, sem hefur stritað allt
sitt líf og borgað til samfélagsins sem
því bar, það að geta ekki haldið uppi
samræðum við starfsfólkið sem annast
það á ævikvöldinu. Ég hef líka heyrt að
þetta fólk sé á lægri launum en íslend-
ingar i sömu störfum. Ljótt ef satt er!
Það er að minnsta kosti grundvallarat-
riði að kenna þessum nýju íslendingum
að tala málið okkar og á því sviði þarf
virkilega að taka til hendinni."
Elín Albertsdóttir í Vikunni.
Spurt og svaraö
Er ríkisábyrgð til Islenskrar erfðagreiningar u
WMM&
Ásta Möller,
þingmadur Sjálfstœdisflokks:
Undantekningar-
tilvik
„Sem talsmaður einkafram-
taks og minni ríkisumsvifa hika
ég þegar ríkisábyrgð til einka-
fyrirtækja er annars vegar. Slíkt
á eingöngu að veita í algjörum undantekningartil-
vikum. Hér gefst tækifæri til að hasla sér völl á
lyfjaþróunarsviði á alheimsmarkaði, byggt á ís-
lensku hugviti, sem veltir óhemju peningaupp-
hæðum. Ný stóriðja skapast, ný hálaunastörf
verða til, nýtt fjármagn kemur til landsins sem
mun bæta þjóðarhag enn meir. Ef heimild til
tímabundinnar ríkisábyrgðar þarf til að þessi
hugmynd verði að veruleika og hagnaður verði
eftir í landinu en flytjist ekki til annarra landa,
þá er það réttlætanlegt."
Ögmundur Jónasson,
þingmaður VG:
Óeðlilegur fram-
gangsmáti
„í fyrsta lagi þá er mjög óeðli-
legur sá framgangsmáti sem
ríkisstjórnin ætlar að hafa við
afgreiðslu þessa máls. Greini-
legt er að knýja á fram niðurstöðu i þinginu að
lítt athuguðu máli. í öðru lagi skýtur skökku við
þegar sama ríkisstjórn og er að losa þjóöina við
allar eignir sínar sem veita henni arð er tilbúin
að hlaupa undir bagga með þessum hætti undir
fjárfestingu einkafyrirtækis. Og er þar með að
undirgangast að þjóðnýta tap fyrirtækisins ef
illa fer. Auðvitað vilja allir sjá atvinnuuppbygg-
ingu á þessu sviði, en ekki mun ég láta setja mig
í siðferðilega spennitreyju vegna þessa máls.“
Margrét Frímannsdóttir,
þingmaður Samfylkingar:
Á móti í grund-
vallaratriðum
„í grundvallaratriðum er ég á
móti að ríkisábyrgðir séu veitt-
ar á þann hátt.
Auk þess er þetta mál seint
fram komið og þingmenn eiga erfitt með að afla
sér þeirra upplýsinga sem til þarf og ef þetta
verður samþykkt hlýtur það alltaf að vera
ábyrgð meirihluta Alþingis sem hefur haft held-
ur lengri tíma en stjómarandstaðan til þess að
skoða þetta mál.
Vissulega er hér um spennandi atvinnustarf-
semi að ræða en í prinsippinu snýst málið ekki
nema aö litlu leyti um það.“
ísolfur Gylfi Pálmason,
þingmaður Framsóknarfl.:
Byggjum upp
þekkingarþjóðfélag
„Auðvitað velta menn fyrir
sér kostum og göllum ábyrgðar
sem þessarar. Hér er í raun um
að ræða byggðastefnu nútímans
þar sem fsland keppir við umheiminn um ný og
spennandi störf í lif-hátækniiönaði. Þetta er enn
einn þátturinn í því að byggja upp þekkingar-
þjóðfélag hér á landi - og skapa atvinnu fyrir vel
menntað fólk sem ella fLytti úr landi - eða kæmi
ekki heim að námi loknu. Þess vegna er ég
hlynntur því að ríkið gangist í þessar ábyrgðir.
Nauðsynlegt er að skjóta sem flestum stoðum
undir atvinnulífið á íslandi því fjölbreytni á því
sviði jafngildir þeim góðu búhyggindum að hafa
ekki öll egg í sömu körfunni."
Q Ríkisstjórnin ætlar aö leggja fram frumvarp sem heimilar fjármálaráöherra aö veita ÍE nkisábyrgð fyrír allt aö 20 milljaröa króna vegna lyflaþróunarverksmiöju ÍE sem gæti veitt allt að 300 manns vinnu.
DVJWYND GVA
Síöustu vetrarhretin ganga nú yfir í Reykjavík.
/
A aö einkavæða
íslenskt vatn?
Sennilega hljómar spum-
ingin afkáralega í eyram ís-
lendinga. Hvemig er hægt
að einkavæða vatn? Engu
að síður eru þess fjölmörg
dæmi utan úr heimi að op-
inberar vatnsveitur hafa
verið einkavæddar, ýmist
með beinni sölu eða fram-
sali á rekstri. Þar með
hverfa vatnsveitumar frá
samfélagslegri grunnþjón-
ustu og snúa sér að þvi að
veita eigendum sinum arð.
Og afleiðingamar hafa
sveiflast á milli þess að vera slæmar
og skelfilegar.
Nú liggur fyrir Alþingi frumvarp
til laga um breytingu á lögum um
vatnsveitur sveitarfélaga og snýst
um að sveitarfélög eigi að geta hluta-
félagavætt vatnsveitur sínar. Einnig
er lagt til að eiganda vatnsveitu
verði heimilað að áskilja sér arð-
greiðslur sem numið geti allt að 7%
af eigin fé vatnsveitunnar. Dymar
að einkavæðingu vatnsveitnanna
era opnaðar í hálfa gátt og þar sem
ríkisstjóm fer með völd sem hefur
einkavæðingu arðvænlegra opin-
berra stofnana sem trúarsetningu er
sala vatnsveitanna frekar spuming
um tímasetningu en hvort af henni
verði.
in á einkavæðingu er alltaf
hlutafélagavæðing, hlutafé-
lagið er svo selt innlendum
aðilum og oftar en ekki
koma svo stóru fjölþjóðafyr-
irtækin og taka yfir. Þannig
hefur megnið af neysluvatn-
inu í heiminum i dag færst
1 hendur örfárra stórra fjöl-
þjóðafyrirtækja. Árið 1989
einkavæddu Bretar vatns-
Anna Atladóttir. veitur og skolpræsakerfi i
Höfundur á sæti í al- Englandi og Wales. Frá 1989
þjóöahópi bsrb. 1992 þrefaldaðist tala
þeirra heimila sem vom af-
tengd vatni vegna vangoldinna
gjalda. Afleiðingarnar urðu m.a. að í
Birmingham fór ástandið að minna á
fmmstæð fátækrahverfi i þriðja
heiminum. Árið 1992 lokaði vatns-
fyrirtækið á 20 sinnum fleiri heimili
en það hafði gert árinu áður og tals-
maður þess sagði að önnur orkufyr-
irtæki yrðu að fylgja i kjölfarið og
loka fyrir þjónustuna. Það yrði að
taka á málinu þegar fólk greiddi
ekki vatnsgjöld sín.
Er einkavæöingin afturkræf?
Nú orðið eiga Bretar minnst af
vatnsfyrirtækjum í Bretlandi því al-
þjóðafyrirtæki, frönsk að upprana,
hafa keypt vatnið í Bretlandi. Bretar
hafa sums staðar reynt að kaupa
vatnið aftur til bæjar- og sveitarfé-
laga en lögin voru þannig úr garði
gerð að þeim var það fjárhagslega
ókleift. í Grenoble í Frakklandi voru
einkavæddar vatnsveitur og
skólplagnakerfi aftur á móti keypt til
baka. Eftir áratug pólitískrar bar-
áttu og dómsmálaþref samþykkti
borgarstjóm Grenoble að rifta einka-
væðingunni og taka upp á ný rekst-
ur bæjarstjómarinnar á vatnsveit-
unum. Ljóst er að þar sem vatnsveit-
ur hafa verið einkavæddar hefur
þjónustan versnað og gjöld hækkað.
Einnig að nýir eigendur vita vel á
hvaða gullnámu þeir sitja og vilji
ríki eða sveitarfélag ná aftur stjóm
og eignarhaldi á þessari lífsnauösyn-
legu þjónustu, þá fá þeir að borga vel
ríflega það sem einkaaðilamir
þurftu að leggja út á sínum tíma. Hér
hefur aðeins verið tæpt á örfáum at-
riðum úr reynslu annarra þjóða.
Væri okkur ekki hollt að skoða vel
einkavæðingarferil annarra áður en
við leggjum út i fenið? Vatn er lífs-
nauðsyn og þess vegna eru grund-
vallarmannréttindi að allir hafi að
þvi aðgang.
Anna Atladóttir
Vatn er dýrmætt
Það er staðreynd að sökum vatns-
skorts er vatn viða um heim orðið
dýrmætara en olía og íslenskt vatn
er með því besta í heimi. Það er því
beinlínis hlálegt ef við þegjandi og
hljóðalaust látum leggja drög að
einkavæðingu þessa dýrmæta efnis
sem er undirstaða alls lífs á jörðinni.
Því er spáð að 2,7 milljarða manna
muni skorta drykkjarvatn árið 2025.
Nú þegar er áætlað að 1,1 milljarður
hefur ekki aðgang að neysluhæfu
drykkjarvatni og meira en 5 milljón-
ir manna látast á ári hverju úr sjúk-
dómum af völdum óhreins vatns.
Það eru tíu sinnum fleiri en falla ár-
lega vegna stríða sem háð eru um
alla jörðina, skv. skýrslu frá Samein-
uðu þjóðunum á degi vatnsins 22.
mars sl.
Eins og fátækrahverfi
Það er viðbúiö að margir segi sem
svo: „Ekki er nú búið að einkavæða
neina vatnsveitu þótt mögulegt sé aö
gera hana að hlutafélagi." En byrjun-
hefur þjónustan versnað og gjöld hækkað. Einnig að nýir
eigendur vita vel á hvaða gullnámu þeir sitja og vilji riki
eða sveitarfélag ná aftur stjóm og eignarhaldi á þessari
lífsnauðsynlegu þjónustu, þá fá þeir að borga vel ríflega
það sem einkaaðilamir þurftu að leggja út á sínum tíma. “