Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2002, Blaðsíða 17

Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2002, Blaðsíða 17
16 Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf. Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson ABalritstjóri: Óli Björn Kárason Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson Aöstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift: SkaftahlíB 24,105 Rvík, sími: 550 5000 Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5749 Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001 Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf. Plötugerð og prentun: Árvakur hf. DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim. Ekkert finnst í írák Vopnaeftirlitsmenn Sameinuðu þjóðanna eru enn tómhentir í írak. Svo mun verða næstu daga. Þeir munu ganga hús úr húsi, fara af einu svæði á annað og undrast hvað allt er snyrtilegt í ríki Sadd- ams Husseins. Það er að vonum. Einræðisherrann hefur haft ára- fjöld til að hreinsa til í ranni sín- um og fela það sem fer á svig við gamla vopnhléssáttmál- ann. Hann mun ekki misstíga sig á næstu vikum og reyna enn á þolrif Bandaríkjastjórnar, jafnvel meira en hún þolir sjálf. Saddam er vanur því að fást við vopnaeftirlitssveitir. Haft er á orði að hann hafi leikið sér að þeim á meðan þær heimsóttu land hans eftir Flóabardagann fyrir röskum ára- tug. Frægt er þegar tengdasonur hans flúði yfir til Jórdan- íu eftir bardagann a tarna og sagði frá því hvernig Saddam léki á vopnaeftirlitssveitirnir. Vopnaverksmiðjurnar væru margar og litlar og færðar úr stað eftir hentugleika. Nú þeg- ar hefur verið leitað í einni höllu forsetans. Og sjá, það fannst ekki baun. Leiötogar Bandaríkjanna og Bretlands eru smám saman að átta sig á því að áhugi almennings á málefnum íraks er að minnka. Vopnaeftirlitssveitimar munu ekki halda lífi í fréttatímum næstu vikna og eftir því sem tímar líða verður æ minna að segja af verkum þeirra á rykugum sléttum Mesópótamíu. Snjallir áróðursmeistarar þeirra hafa því brugðið á það ráð að senda frá sér skýrslur um ógeðslega stjórnarhætti herranna í Bagdað og er lesningin á að giska geðveikisleg. Það eru ekki nýjar fréttir að Saddam Hussein sé vondur maður. Og löngu er vitað að hann svífst einskis til að halda völdum. Heilu bækurnar, greinaflokkarnir og sjónvarps- þættirnir hafa verið gerðir um grimmdarverk hans og má öllum vera ljóst hvemig þessi valdasjúki maður hefur pestað þjóð sina og pínt í rífa tvo áratugi. Ein skýrslan enn bætir þar litlu við. Hún er örvæntingarfullt ráð til að fanga nokkrar mínútur og dálka í áhrifamiklum fjölmiðlum. Og mun virka um stund. Úr þessari enn einu skýrslunni verður ekki hægt að lesa nema í nokkra daga. Og þá mun ef til vill enn heyrast af störfum vopnaeftirlitssveita Sameinuðu þjóðanna í annarri höllu forsetans í Bagdað. Og þar mun ekki heldur finnast bofs. Þessu mun fram halda í nokkrar vikur en allsendis óvíst er hvað ráðamenn í Lundúnum og Washington geta beðið lengi aðgerðalausir. Þeir vita sem er aö hver vika er vinningur Saddams. Þeir vita jafn vel að hver mánuður ger- ir mátt þeirra minni. Það þarf 17 þúsund milljarða til að ráðast inn í írak og steypa þar Saddam Hussein af stóli og byggja upp landið að nýju eftir látlausan hernað og eyðileggingu. Það er meiri peningur en meirihluti fátækustu landa heims mun nokkru sinni fmna fyrir í matvælaaðstoð. Sá samanburður er ekki til tals heldur miklu fremur hitt hver á að borga byssumar. Og ef eitthvað virðist ætla að koma í veg fyrir stríð í írak þessa dagana eru það deilur Evrópu og Ameríku um allan herkostnaðinn. Það sjá allir viti bornir menn að 17 þúsund milljarðar er meira en svo að menn sannfæri þjóðir sínar á svipstundu. Og menn spyrja sig jafnframt hvort þessir fjármunir séu einhver trygging fyrir því að veröldin breytist eftir að allar helstu byggingar íraks hafa verið lagðar í rúst og Saddam fluttur til Haag að verja gjörðir sínar. Enginn efast um að íraska þjóðin er betur sett án Saddams en spyrja verður hvað lýðræöistilraunir í landi einu megi kosta og hvert verðþol Vesturlanda sé. Sigmundur Ernir _______________________________________MIÐVIKUDAGUR 4. DESEMBER 2002 DV Öfund rithöfunda Á miðri bókatíð er ég að veita fyrir mér þeirri áráttu rithöfunda að líta svo á að heimurinn hafi verið búinn til svo að þeir hefðu eitt- hvað um að skrifa. Þessi hugsun hefur veriö að skjóta upp kolli alveg síðan í haust þegar breskir og íslenskir rithöfundar komu saman á málþingi. En á því kvaðst Steinunn Sigurðardóttir „öf- unda breska rithöfunda af þeim ríku- legu viðfangsefnum sem er að finna í þeirra margbrotna samfélagi.“ Átt var við það, aö Breska heimsveldið hefði stefnt saman i Bretlandi sjálfu margskonar innflytjendahópum sem gæfu höfundum svo miklu meira að skrifa um en völ er á í þvi auma og „einsleita" íslenska samfélagi. Á miðri bókavertíð. - Ef öfund Vestur-Evrópumanna var ekki beint í austurátt gat hún haldið suður á bóginn ... Hver öfundar hvern? Sú öfund sem Steinunn talaði um á bókmenntaþinginu er ekkert eins- dæmi. Á Norðurlöndum mátti alltaf öðru hvoru heyra vissan öfundartón í garð finnskra rithöfunda sem hefðu grimmt borgarastríð og harðar svipt- ingar við rússneska björninn að skrifa um meðan ekkert er svosem að gerast „hér hjá okkur.“ Vestur- Evrópumenn öfundu rússneska rit- höfunda á Sovéttímanum af því, að þeir hefðu svo ógurlega dramatiskan veruleika að skrifa um og nytu að auki þeirra forréttinda að yfirvöldin tóku svo mikið mark á bólunenntum að skáldin þurftu að glíma bæði við ritskoðun og lögreglu um örlög hand- rita sinna. Ef öfund Vestur-Evrópumanna var ekki beint í austurátt gat hún haldið suður á bóginn: já, ætli það sé nú ekki munur aö semja skáldsögur í Chile og Kólumbíu, þar sem ekki má á milli sjá hvað er hrikalegast: nátt- úrufarið, stjómarfarið eða örlög frumbyggja álfunnar í „margbrotnu samfélagi". Meðan Marquez og þeir karlar ausa af þeim brunnum eins og ekkert sé þá sitjum við hér í ofvemd- aðri eymd Evrópu og skrifum langa doðranta um það sem ekki gerðist eftir klukkan fimm á fostudaginn var. Eða þessir gyðingar! Enn eitt nýtt dæmi: rússneskur rithöfundur skrifaði nýlega pistil í blað í Moskvu í tilefni þess að ung- verskur rithöfundur af gyðingaætt- um, Imre Kertesz, hafði hlotiö bók- menntaverðlaun Nóbels. Rússinn var bersýnilega mjög öfundsjúkur yflr því hve „heppnir" gyðingar eru, einkum og sérílagi í bókmenntum. Og af hverju er þeir svona heppnir? Jú - það er vegna þess að þeir em alltaf í miðjum átökunum þegar stór- slys ganga yfir heiminn! Hinar miklu sögur Gamla testamentisins komu fyrir þá, Jesús Kristur birtist þeim fyrst og var krossfestur í þeirra borg, já, segir þessi rússneski höf- undur: „þið verðið að viðurkenna að þeir hafa eitthvað að skrifa um. Það er ekki að ástæðulausu að Nýja testa- mentið er mesta metsölubók allra tíma.“ Greinarhöfundurinn fer svo í Sandkom Hcenulaust á Húsavík Mörgum þótti aðalfréttin á baksíðu Morgunblaðsins í gær pínulítið undarleg. Þar var greint frá þeim miklu tíðindum, að engin hæna væri lengur til heimilis á Húsavík. Á árum áður hafi verið hænsni á 15 bæjum í Reykjahverfi, en sérhæfing í landbúnaði og lágt eggja- verð frá verksmiöjubúum hafi útrýmt þessum heimilis- búskap. Það er vissulega athyglisvert, en hins vegar má spyrja hvort það hafi nokkuð haft áhrif á fréttamat Morgunblaðsins að þessu sinni, að einn fréttastjóranna er Húsvíkingur ... Aurskriður og Sandkom Sandkomi berst daglega fiöldi skemmtilegra ábend- inga, ekki síst með tölvupósti um netfangið sem til- greint er hér að ofan. Er þaö allt þakkarvert, en á vitan- lega misvel heima i blaðinu eins og gengur. Sumt á raunar mjög vel heima í blaðinu, en þá fremur á frétta- siðum en í gáskafullum Sandkoms-dálkinum. Að und- anfomu hefur Sandkorni borist fiöldi fréttatilkynninga frá almannavamanefnd Seyðisfiarðar vegna yfirvofandi Ummæli Konur grípi um stýrið „Ég er fúllkomlega sammála því að ekki eigi að kjósa eða velja konu bara vegna þess að viðkomandi er kona. En við megum heldur ekki ganga svo langt í „unisex“ stefnu að við neitum að horfast í augu við að það sé áhyggjuefhi að konum fækkar í þingmannaliði Sjálfstæðisflokksins hvort sem farin er leið prófkjörs eða uppstillingar. [...] Konur, og þá sérstaklega ungar konur, verða að kynna skoðanir sínar opinberlega, bjóða sig í fram í sfiómir félaga sjálfstæðis- manna og í prófkjörum og sefia sér langtímamarkmið. Það þýðir ekki að leggja árar í bát á rniðri leið þótt á móti blási, heldur verðum við að grípa stýrið, vinda upp seglin með karlmönnunum og koma fullum báti af hæfu fólki að landi." Guðrún Inga Ingólfsdóttir á Tfkinni.is. Raunveruleg ástæða hrunsins „Þaö er sér í lagi afar villandi að halda þvi fram að umrætt hrun [kommúnismans í Austur-Evrópu] hafi sandkorn@dv.is hættu á aurskriðum og ráðstöfunum sem gripið hefur verið til vegna þess. Sandkornsritari er vitanlega upp með sér að vera á póstlista háttvirtrar almannavarna- nefndar við hlið hávirðulegra fréttastofa þessa lands, en botnar samt ekki alveg í þessum sendingum. Og þó? Þegar nánar er að gáð blasir auðvitað við, að tilkynn- ingar um aurskriður eiga hvergi betur heima en í Sand- komi... Ég skila því Forsætisráðherra Rúmeníu heimsótti Alþingi í gær og hélt Halldór Blöndal, forseti Alþing- is, stutt ávarp af þvi tilefni. Bauð hann forsætisráðherrann innilega velkominn og bað þing- menn að rísa úr sætum til þess að votta rússnesku þjóðinni vin- áttu sína og virðingu. Nú er bara að vona að forsætisráð- herra Rúmeníu komi kveðjunni til skila til Rússlands ... „fyrst og fremst“ snúist um þessi lýðréttindi, eða skort á þeim. Það sem hinn dæmigerða Pólverja dreymdi um á tímum kommúnismans var að klæðast gailabuxum, drekka kók, aka um á vestrænum bil, eiga gervihnatta- disk og geta keypt Lego-kubba handa bömunum. [...] Bann við umfiöllum um einstaka þætti þjóðlífsins er kannski íþyngjandi fyrir blaðamenn og sögukennara en snertir ekki svo mikið hinn venjulega verkamann. Þeir Pólverjar sem flúðu til Bandaríkjanna gerðu það sjaldn- ast til að gerast dálkahöfundar eða skáld. [...] Það er hins vegar skiljanlegt að sósíalistar á Vesturlöndum eigi erfitt að sætta sig við þessar staðreyndir. Þeir eiga erfitt með að sætta sig við aö hninið sannaði einmitt óskil- virkni miðstýrðs markaðar. Slíkt væri erfiður biti að kyngja fyrir fólk sem telur enn að Ríkið sé á mörgum sviðum færara en einstaklingamir til að veita þjónustu, ekki bara menntun og heilbrigðisþjónustu, heldur einnig verslun og bankaþjónustu." Pawel Bartoszek á Deiglunni.com. MIÐVIKUDAGUR 4. DESEMBER 2002 17 Jólahald í prófkjörskassa Skoðun nokkrum stökkum yfir söguna þar til hann kemur að gyöingum í Rúss- landi - þar eru þeir líka svo ótrúlega heppnir í bókmenntalegum skiln- ingi: alveg eins og þeir voru fyrstir upp á krossinn og í gasofna nasista, þá voru þeir í byltingunni fyrstir úr kapítalisma í sósíalisma og svo úr kommúnismanum inn í markaðsbú- skapinn! Að lokum spyr þessi Rússi að því, hvemig menn geti eiginlega komist hjá þvi að breyta „svo mögn- uðum margbreytileika" í upplifaðri reynslu í „mikil bókmenntaverk, kvikmyndir og munnlegar frásagnír, hvemig er hægt annað en að festa í form slík hrollvekjandi atvik og reynslu." Og svo Færeyjar Við stöndum andspænis merki- legri hringekju: við heyrum íslenska skáldkonu öfunda breska rithöfunda af miklu úrvali yrkisefna, við getum vel heyrt breska höfunda öfunda rússneska kollega af því að þeir geti öslað upp fyrir haus feiknalegan sögusjó sem Stalínisminn, Gúlagið, hrun kommúnismann og afskaplega dramatískur mafiukapítalismi láta flæða yfir þá. Og svo kemur einn Rússi og öfundar Gyðingana af því að þeir hafi fengið enn stærri skammt af dýrmætum verkefnum. Það er eitthvað bogið við þetta. Og allt í einu kemur mér í hug William Heinesen og agnarlítill vett- vangur skáldverka hans, Færeyjar, þessir klettar upp úr miklu hafi og á þeim nokkrar þúsundir manna. Er þetta ekki vita þýðingarlaust pláss? Gerist hér nokkur skapaöur hlutur? Getur það verið að hér sé eitthvað að skrifa um? Vinur okkar Heinesen hafði, eins og rétt var og satt, litlar áhyggjur af slíkum spumingum: hann var handviss um að heimurinn væri saman kominn í Þórshöfn, að þar gerðust öll tíðindi og þar væru að finna allar manngerðir heimsins. Á svo öfundarlausri afstöðu til þess veruleika sem var hans reis hans merka og langlífa höfundarverk. - Gáum að þessu. Prófkjör Sjallans í Reykjavík fór friðsamiega fram þrátt fyrir að heiðan prófkjörsdaginn bæri upp á fimmtugasta og sjö- unda afmælisdag Sturlu Böðvarssonar, sérfræð- ings í kjörkössum. Sjálfstæðismönnum í borginni tókst hins vegar að hemja kjörkass- ann sinn á einum stað mestallt próf- kjörið og þurftu sem betur fer ekki að elta hann vítt og breitt um kjör- dæmið eða jafnvel langt vestur í land. Sjálfsagt er þar fundin skýr- ingin á því að Vestlendingar á borð við Guðlaug Þór og Ingu Jónu bjóða sig frekar fram í skjóli kjörkassans í Reykjavík en í skugga hans á Vest- urlandi. Hver andskotinn er líka einn prófkjörskassi á milli vina? Engin ný sköpun Úrslit prófkjörsins voru um flest hefðbundin eins og venjulega. Reykjavíkuríhaldið er samt við sig og flokksmaddömur eftirláta karl- peningi sínum að sjá um pólitíkina á meöan þær sjálfar vasast í líknar- málum. Kvenfólk kaus ekki kven- fólk frekar en fyrri daginn og þar sem karlar kusu það ekki heldur rekur kvenfólkiö áfram lestina. íhaldið hefur alltaf verið karl- rembusvínastia og það breytist ekki nema með hormónagjöf. Helstu undur prófkjörsins eru þau stórmerki að nýtt fólk utan úr bæ sló ekki til þó svo að flokkurinn eygði von í ný þingsæti í borginni. Ekki nokkur lifandi maður barði sér urrandi á brjóst því áhuginn var ekki fyrir hendi. Nýþvegin andlit með einhvem boðskap hefðu átt greiða leið í þingsæti en allt kom fyrir ekki. Að vísu gefur tíðarand- inn skit í stjómmál og finnst Al- þingi vera þriöja flokks vinnusvæði fyrir Pólverja með átta hundruð milljón króna mötuneyti. Fyrir bragðið fylltist prófkjörið af Heim- dellingum úr Silfri Egils og hver kálfurinn af öðrum teymdur á bás með svörtu augnlappana sína úr Valhöfl. Sá sem þessar línur ritar er í hópi elstu Heimdellinga á Norðurlöndum og er því skemmt að sjá litlu Kára- hnjúkana setja upp sunnudagabind- in og greiða hárið sitt upp úr vatni. En bamastjömur fuðra hraðar upp „Þingsetan hefurfrá ómunatíð verið djobb fyrir senatora en ekki júníora og ungir þingmenn þurfa áratuga lífsreynslu til að standast þingskörungum snúning. “ á þingi en púðurkerlingar á gamlárskvöld. Þingsetan hefur frá ómunatíð veriö djobb fyrir senatora en ekki júníora og ungir þingmenn þurfa áratuga lífsreynslu til að standast þingskörungum snúning. Inngangur ekki útgangur Harmur Verslunarráðs íslands vex með hverju prófkjörinu sem líð- ur. Ekki einasta situr ráðið uppi með Vilhjálm Egilsson á skrifstof- unni allan liðlangan daginn og kafli- tímana líka, heldur þarf væntanlega að borga honum full laun eins og hverju öðru verslunarfólki í Húsi verslunarinnar. Við það bætist að Birgir Ármannsson vill sjálfsagt líka halda launum sínum hjá Versl- unarrráðinu eins og Villi, og Versl- unarráðið verður senn félagsmála- stofnun fyrir sportmenn í pólitík eins og kaupfélögin voru í eina tíð. Enda liggur stjóm ráðsins á bæn um þessar mundir og biður af einlægni um endurkosningar viða um land á íslenskum sumartima. Fyrirtæki á framfæri skattgreiðenda Jóhanna Sigurðardóttir alþingismaöur Fátækt er að verða meira og meira áberandi. Fram- færsla og lífsbarátta tekjulægstu hópanna verður sífellt erfiðari. Margir eru að gefast upp og eygja ekki von. Stétt- skipting er að verða æ sýnilegri í þjóðfélaginu. Á sama tíma á sér stað gíf- urleg tekjutilfærsa í þjóð- félaginu og samþjöppun valds og auðs fer vax- andi. Ríkisstjórnin hefur með ýmsu móti ýtt undir þessa þróun, þvi margvísleg- ar aðgerðir hennar hafa leitt til hróp- legs óréttlætis í telfiuskiptingu á und- anfömum árum. Má þar nefna ýmsar skattalegar tilfærslur frá fiármagns- eigendum og stórfyrirtækjum yfir á laun og lífeyri. Þannig hefur skatt- byrði á venjulegt launafólk, bamafiöl- skyldur, námsmenn, lífeyrisþega og atvinnulausa aukist verulega. Fryst- ing skattleysismarka og mikil skerð- ing á bamabótum til þessara hópa hafa verið nýttar til að kosta óhófleg- ar skattaívilnanir til stórfyrirtækja og auðmanna. Skattlaus þrátt fyrir mikinn hagnað Á næsta ári lækka skattar fyrir- tækja og stóreignafólks um 5 milljarða króna vegna þess að ríkisstjórnin lækkaði tekjuskatt fyrirtækja úr 30% í 18% á sl. ári. Samt hafa tekjuskattar á fyrirtæki á síðustu ámm farið lækk- andi að raungildi þrátt fyrir fiölgun fyrirtækja, góðæri og góða afkomu. Einnig eru tekjuskattar sem fyrirtæki greiða lægri en í öðrum þróuðum ríkj- um, hvort sem miðað er við hlutfall af landsframleiðslu eða hlutdeild í skatt- tekjum. Tekjuskattar munu lækka enn frek- ar, eða um nálægt 4 mifljarða á næsta ári, þegar áhrifa af lægra skatthlut- fafli fyrirtækja, úr 30% í 18%, fer að gæta. Ástæður óeðlilega lágra tekju- skatta fyrirtækja hér á landi em m.a. þær frjálslegu reglur sem hér gilda um gialdfærslu á gengistapi lána og verðbótaþátta verðtryggðra lána svo og víðtækar afskriftaheimildir, þ.á m. flýtifyrningar á móti söluhagnaði. Það myndar síðan yfirfæranlegt rekstrar- tap sem fyrirtækin geta nýtt til lækk- unar á skattgreiðslum sínum. í nýlegu svari fiármálaráðherra til mín á Alþingi kemur fram, að þrátt fyrir 100 milljarða rekstrarhagnað 4.400 fyrirtækja á árabilinu 1998-2001 greiddu þau samtals aðeins 3-4 millj- arða króna í skatt, i stað 25-30 millj- arða króna, vegna nýtingar á yfirfær- „Á þremur árum hafa skattgreiöendur þurft aö standa undir 18 milljaröa tekju- skattslækkun til fyrirtækja vegna nýtingar á rekstrartapi. Þaö er álika mikiö fjármagn og fer samtals til greiöslu vaxta- og barnabóta og til aö reka alla framhaldsskóla landsins á næsta ári. “ anlegu rekstrartapi. Af þessum 4.400 greiddu um 2.200 engan skatt, þrátt fyrir 70 milljarða króna hagnað á fiög- urra ára tímabili vegna skattalegra áhrifa af nýtingu tapsins! Fjöldi fýrirtækja virðist því greini- lega vera á framfæri hins opinbera sem styrkir þau með niðurgreiðslum til að þau geti haldið hagnaði sínum. Fróðlegt væri aö vita hve mikið hefur verið um það á sl. árum að stöndug fyrirtæki með mikinn hagnað hafi verið að kaupa illa stödd fyrirtæki eða fyrirtæki sem komin eru í gjaldþrota- skipti til að geta nýtt tap til frádráttar frá eigin hagnaði og lækkað þar með tekjuskattsgreiðslur sínar. Enn veriö að rýmka hlunnindi Á árunum 1998-2000, eöa á þriggja ára tímabili, þurftu skattgreiðendur að standa undir 18 milljarða tekju- skattslækkun til fyrirtækja vegna nýt- ingar á rekstrartapi. Það er álíka mik- ið fiármagn og fer samtals til greiðslu vaxta- og bamabóta og til að reka alla framhaldsskóla landsins á næsta ári. Af bráðabirgðatölum um nýtingu rekstrartaps á árinu 2001 er ljóst að skattalegt tap ríkissjóðs stefnir í að aukast verulega en yfirfæranlegt ónýtt rekstrartap jókst úr 90 milljörðum í 173 mifljarða frá upphafi árs 2000 til loka árs 2001. Og ríkisstjóminni finnst greinilega ekki nóg að gert í að styrkja fyrirtæk- in með niðurgreiðslum, því nú liggur fyrir Alþingi frumvarp um að rýmka enn heimildir fyrirtækja til að nýta rekstrartap, sem þýðir viðbótartekju- tap svo hundruðum mifljóna skiptir fyrir ríkissjóð þegar á næsta ári. Eðli- legra væri að endurskoða alltof rúmar reglur vegna afskrifta og fymingar- heimilda, sem augljóslega eru langt umfram verðmæti eigna, sem og regl- ur vegna gengis- og verðlagsbreytinga. Þannig mætti fá verulegar tekjur til að auka bamabætur og lækka tekju- skatt á einstaklinga og lífeyrisþega. Hér hefur veriö tekið eitt dæmi af mörgum um óeðlilega mikil skatta- hlunnindi til fyrirtækja. Vissulega á skattaumhverfi fyrirtækja að vera gott, en þegar forskot fyrirtækja hér á landi í skattívilnunum og skattaniður- greiðslur til fyrirtækja og stóreigna- fólks eru orðnar langt umfram það sem gerist hjá samkeppnisþjóðum þá verða menn að staldra við. Ekki síst þegar skattpínt launafólk, að ekki sé talað um lágtekjufólk og lífeyrisþega, verður að standa undir skattaparadís fyrirtækjanna. Þetta sama fólk þarf svo að þola það að ráðherramir hafi allt á homum sér þegar knúið er á um skattalækkun á laun eða lífeyristekjur.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.