Dagblaðið Vísir - DV - 24.05.2003, Síða 38

42
Helqctrblcið 3E>V LAUCARDAGU R 24. MAÍ 2003
Þijár manneskjur
skotnar vegna
geltandi hunds
Minni háttar atvik geta leitt til mikilla qlæpaverka.
Þegar morð eru framin leita laganna verðir oftast að
ástæðu verknaðarins og þá hver hagnast á þvíað
rgðja einhverjum úr vegi. Stundum liggur íaugum
uppi hver framdi morð en íöðrum tilvikum þarf að
rannsaka málin og finna hinn seka þegar hann vill
leynast. Þá er fyrst reynt að komast að þvíhver er lík-
legastur til að fremja glæpinn og þá hver er ástæða þess
að manneskja er tekin af lífi. En ástæðan er ekki alltaf
merkileg. Þannig voru þrjár manneskjur skotnar vegna
þess að hundur gelti og fór gáin ítaugarnar á manni sem
ætlaði að þagga niður ídýrinu,
Faulkner reyndi að
skakka leikinn
þegar ráðist var á
hund af heift.
Atburðurinn varð í júni árið 2000 í strjálbýli i Wash-
ingtonríki i Bandaríkjunum. Tveir einrænir karlar bjuggu
skammt frá hvor öðrum utan við smáþorp. Þeir kunnu vel
við fjallakyrrðina og einveruna úti í skóginum. Þeir voru
Francis Cota og Bob Faulkner.
Faulkner var 53 ára og hafði verið skógarhöggsmaður
mestalla sina tíð. Einu utanaðkomandi heimsóknir, sem
hann fékk, voru þegar frænka hans Kim og maður hennar
Clint komu til að líta eftir honum. Þegar ifia viðraði og
Faulkner átti erfitt með aðdrætti komu þau með nauðsynj-
ar til hans og sáu um að hann skorti ekkert.
Öfugt við fábeytta lífshætti og nægjusemi nágranna síns
átti Cota, 40 ára að aldri, í sífelldum vandræðum og sérstak-
lega var fjárhagurinn erfiður og átti hann í stöðugum vanda
með að greiða afborganir af lánum sínum. Hann fylltist öf-
und og iilum hug til nágranna sinna sem allir virtust bjarg-
álna og voru með fjármáf sín í lagi og létu enda ná saman í
peningamálunum.
Þann 13. júní heimsóttu Kim og maður hennar frændann
Faulkner og færðu honum ýmsa nauðsynjavöru og fylgdi
þar með flaska af uppáhaldsviskíinu hans.
Þennan dag var Cota á flæk-
ingi og heimsótti fólk í ná-
grenninu og drakk með því og
kveinkaði sér undan fjármála-
vandræðum sínum.
Hann var farinn að drekka
stift og reykti líka marijúana og
hegðaði sér undanlega. Bóndi
nokkur minntist þess að hann
hefði nýlega heyrt hann bölva
og ragna á kúahóp. í sveitarfé-
lagi, sem hafði aðeins 220 íbúa,
vár mikið talað um undarlega
hegðun Cota.
Þegar hann kom heim þenn-
an dag sá hann hvar Faulkner
og gestir hans sátu á verönd-
inni og drukku bjór og höfðu
það notalegt. Cota þekkti hjónin
og fór yfir til þeirra til að fá sér
drykk með þeim. Þegar á leið
voru þau öll fjögur orðin
alldrukkin.
Æðiskast og heift
Þar sem þau sátu og drukku
og spjölluðu saman var Cota
bálreiður vegna þess að hundur
þeirra hjóna, sem þau tóku með
sér, tók að gelta látlaust. Cota
kastaði bjórdós sinni og réðst á
hundinn Rose og greip um trýni
hans og hélt kjaftinum saman
svo að dýrið hætti að gelta.
Athæfið ergði Faulkner sem
skipaði Cota að láta dýrið í
friði. En Cota espaðist aðeins,
herti á takinu svo að Rose
ýlfraði af sársauka.
Til að fá nágrannann til
að sleppa takinu á
Rose stóð Faulkner upp
og greip um handlegg
dýraplagarans og slagsmál
hófust þar með og veltust
mennirnir um. Hjónin hrópuðu og
báðu þá að hætta en þá voru mennimir
farnir að slá hvor annan af heift og krafti.
Slagsmálin enduðu með því að Faulkner varð und-
ir og Clint skarst í leikinn og dró Cota ofan af liggj-
andi manninum. Þá rauk hann áleiðis heim og hróp-
aði ókvæðisorð og hótanir að fólkinu.
Skömmu síðar kom hann aftur akandi í pallbíl sín-
um, stökk út úr honum með haglabyssu í höndum og
hóf þegar i stað skothríð að hjónunum og náganna
sínum. Fyrsta skotið lenti á kinn Clints. Áður en hin
tvö gátu aðhafst neitt skaut Cota aftur og lentu högl-
in í gagnauga Faulkners.
Kim æpti á skotmanninn að hætta þessum ósköp-
um en var skotin gegnum kjálkann. Cota gekk þá að
henni þar sem hún lá á jörðinni og skaut hana í bak-
ið.
Síðan kveikti illgerðamaðurin i húsi Faulkners, sté
upp í bíl sinn og ók á brott.
Hundurinn Rose, sem var upphaf illindanna, var
ómeiddur og ýlfraði yfir líkömum eigenda sinna.
Lifðu af
Faulkner dó nær samstundis en hjónin Kim og
Clint lifðu af. Þau voru bæði mikið slösuð en þeim
tókst samt að staulast niður á veg sem ekki var langt
og þar var þeim bjargað og þótti ganga kraftaverki
næst að þau skyldu hafa þrek til að komast á veginn
þar sem ekið var fram á þau.
Sá fyrsti sem sá þau var maður sem var akandi á
leið í nærliggandi þorp, þar sem hann ætlaði að
sækja um starf í framhaldsskólanum. Hann hjálpaði
hjónunum til að komast í húsaskjól í nágrenninu og
skildi þau þar eftir og var haft eftir honum að hann
kærði sig ekkert um að setjast að í þessu byggðarlagi
og sótti aldrei um starfið í skólanum.
Sjúkrabíll sótti slösuðu hjónin og flutti þau á nær-
liggjandi sjúkrahús, en þaðan var flogið með þau til
sjúkrahúss í borginni Spokane, þar sem fullkomnari
aðstaða var til að gera að sárum þeirra. Þar gengust
þau undir skurðaðgerðir og náðu góöum bata að und-
anskildu því að sjón Kim var skert á öðru auga.
Leit og umsátur
Þegar ljóst var hvað komið hafði fyrir og hjónin
komin undir læknishendur hófst viðtæk leit að Cota
sem var horfinn í bíl sínum. Fyrst í stað var fólki í
nágrenninu ráðlagt að halda sig innan dyra á heimil-
um sínum. Þar sat fólk'það sem eftir var dags með
vopn tiltæk til að verjast ef Cota skyldi birtast.
Einnig var bílstjórum ráðlagt aö taka engan.upp í
á vegum úti, því ekki var vitað nema Cota kysi að
losa sig við bil sinn og komast á brott með öðru far-
artæki.
Viðtæk leit að morðingjanum var skipulögð af yfir-
völdum Washingtonríkis enda var hann álitinn
hættuleg-
ur og það
ekki að
ástæðulausu.
En Cota átti sér
ekki undankomuleið.
Hann þjáðist af bakverkjum og
liðagigt og var illa undir það búinn að dvelja fáklædd-
ur næturlangt úti í skógi þar sem hitastigið féll mjög
á næturnar. Það sást til hans þegar hann kom að húsi
sínum klukkan þrjú um nóttina.
Hann komst inn og reyndi lögreglan að fá hann til
Francis Cota þoldi ekki hundgá
og greip til byssu en ekki til að skjóta hundinn.
að gefast upp og koma út en án árangurs. Cota hróp-
aði út að hann ætti næg skotfæri til að verjast og út
færi hann ekki nema í kistu. En eftir fjögurra
klukkustunda umsátur gafst hann upp þegar táragas-
sprengjum var skotið inn í húsið.
Byssumaðurinn kom út í glugga hóstandi, skyrp-
andi með hendur uppréttar og gafst upp án þess að til
skotbardaga kæmi.
Réttarhöid yfir Cota fóru fram í mars 2001. Hann
var dæmdur til 70 ára fangelsisvistar fyrir morð að
yfirlögðu ráði og tvær morðtilraunir.
Saksóknarinn í málinu sagði að þetta væri ömur-
legt dæmi um tíðarandann. Maður klikkast og gripur
til byssu og skýtur niður þrjár manneskjur vegna
ómerkilegrar deilu um geltandi hund. Ef einhver
skrökvaði upp svona sögu mundi enginn trúa henni.