Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.2003, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 2003 DVHELGARBLAO 19
LOKSINS Á ÞURRU: Það voru kátir ferðalangar sem þurrkuðu á sér tærnar í sólskininu undir Rauðhólum þegar
Hverfisfljótið var að baki.
Fossinn nafnlausi: Við uþptök Djúpár undan Síðujökli verður þessi tignarlegi foss í ánni en hann hefur ekkert nafn.
íSKESSUTORFUM: Þar sem Núpsá rennur fram dalinn
á leið í Núpsstaðarskógum fer hún um hrikaleg gljúfur
sem heita Skessutorfugljúfur. Stórbrotið náttúrufyrir-
bæri.
blanda af varkámi, áræði og einbeittum ferða-
vilja sem þarf til að leysa verkefni eins og þetta.
Lýðræði og embætti
Þótt hefðbundið lýðræði væri að sjáifsögðu
viðurkennt stjómarform í þessum hóp var einn
fararstjóri sem hafði öskorað vald þegar á reyndi
og sá heitir Einar Ragnar Sigurðsson. Honum til
halds og trausts var síðan ráðgjafahópur sem
kaliaður var vaðavalsnefnd og var skipaður mis-
jafnlega mörgum eftir aðstæðum. Siglingafræð-
ingar, ömefnanördar, vekjarar og hagyrðingar
em ómissandi í hópum eins og þessum og vom
þessar stöður allar ágædega mannaðar.
Það tók klukkutíma og fjöru-
tíu mínútur fyrir þennan fjórt-
án manna hóp að komast yfir
Hverfisfljótið og þá voru 2,7
kílómetrar að baki samkvæmt
GPS-mælingum og mestan
þann tíma voru menn að
busla íjökulvatni.
Sólin skein og við bröltum áfram í austur.
Dijúgan spöl fyrir austan Rauðhólana beygðum
við í norður og tókum krók upp á Síðujökul tíi að
losna við að vaða jökulkvíslar sem koma undan
honum og falla ýmist í Brunná eða Djúpá en í
þeim mun gæta sandbleytu. Ekki tókst okkur vel
að velja greiða leið upp á jökulinn þar sem við
hittum á gríðarlega aurbleym og sukku sumir
allt í mið læri í efjuna og þóttí ekki gott. Sllkt
landslag er algengt við jökulrendur og getur ver-
ið göngumönnum skeinuhætt.
Hin ófæra Djúpá
Við tjölduðum á bakka Djúpár um kvöldið,
eftir um 20 kílómetra göngu. Þama er allmikill
foss í ánni en sýnt þóttí að hún væri algerlega
óvæð. Samt bámm við steina í vatnsborðið til að
mæla hæðina og skriðum svo í tjöld og að þessu
sinni var vakið klukkan fimm um nóttina til að
tryggja lága vatnsstöðu í ánni.
Leiðangurinn var klár tíl göngu um hálfsjö
daginn eftir þegar hátíðargestir hér og þar um
landið hafa eflaust verið að ganga til hvílu sumir
hverjir. Af steinunum góðu sást að h'tíð hafði
lækkað í ánni og því var tekin stefiia aftur upp á
jökul og gengið nokkra kilómetra í norður. Þar
var komið upp fyrir stóran hfuta Djúpár og þar
reyndist auðvelt að vaða yfir hana. Áffam var
haldið í austur í steikjandi hita og sólskini og yfir
FOSSAR í NÚPSÁ: Þessir fossar ofarlega í Núpsá hafa ekkert nafn enda eru þetta fáfarnar slóðir.
f ósléttu landl: Vaskir göngumenn þurfa ekki endilega stíg og þarna er hópurinn f frekar ósléttu landi.

FÓTABAÐ f MORGUNSÁRIÐ: Vestari-Bergvatnsá reyndist nokkurfarartálmi en þarna vasla menn yfir hana í morg-
unsárið og þóttust góðir að standa í straumnum.
okkur gnæfðu Hágöngur, Geirvörtur og fleiri ljöll
sem standa upp úr jöklinum á þessum slóðum.
Ekki fer allt sem ætlað er
Um kl. 14 þennan dag, þegar farið er að halla
niður í drög Núpsárdals, komum við að Vestari-
Bergvamsá sem eflaust hefur verið nefnd svo
vegna þess að í henni hefur verið bergvatn. Það
breyttíst fýrir nokkrum ámm þegar jökulvatn,
sem áður féll í Djúpá, fór að renna í hana. Áin
rennur í gljúffum en á einum stað eru eyrar að
henni og það er eini staðurinn sem einhver von
er í að vaða hana. Skemmst er frá því að segja að
í þessum hita og um hádag var áin í einum
streng, flugakast í straumnum og ekki viðlit að
komast yfir og varð því að ráði að leiðangurinn
sló tjöldum á bakka árinnar og bakaði sig í sól-
inni það sem eftir lifði dags.
f bítið morguninn eftir, eða um klukkan sex,
óðum við ána sem hafði lækkað um 20-30 sentí-
metra yfir nóttina en var samt býsna stríð og
’braut straumurinn upp í mittí á lágvöxnustu
leiðangursmönnum svo þótt áin væri ekki breið
þóttumst við góð að komast klakklaust yfir.
Þaðan lá leiðin niður tunguna milli Vestari-
Bergvatnsár og Mið-Bergvatnsár sem saman
verða að Núpsá. í þetta kerfi finnst manni vanta
Eystri-Bergvatnsá en hún er víst engin til. Falleg-
ir fossar og tílkomumiklir gleðja augað á þessari
leið, bæði jökulvatnsfossar og tærir og falfegir
fossar. Síðan liggur leiðin niður með Núpsá sem
er aifmikið vamsfafl og er landslag aflt mjög
hrikalegt. Sérstaklega em Skessutorfugljúfúr
stórbrotin og væm áreiðanlega talin tíf merk-
ustu náttúrufyrirbæra þessa lands ef þau væm í
aifaraleið. Farið er um snarbratt gil niður úr
Skessutorfunum og finnst göngumanni eins og
stefnt sé fyrir björg en svo reyndist ekki vera en
stór hlutí leiðangursmanna hafði farið um þess-
ar tilteknu slóðir áður og rataði þokkalega.
Fastir í skóginum
Eftír göngu um skógarkjarr og fallega fossa er
komið að hinum fræga Tvílitahyl þar sem tveir
stórir fossar falla í sama hylinn. Önnur er Núpsá,
kolmórautt jökulvam, en hin er Hvítá sem er
blátær og falleg. Rétt þar fyrir neðan er farið nið-
ur Kálfsklif þar sem reyndi á þor og áræði manna
en handstyrkja þarf sig eftír keðju niður 10 metra
háan klett. Þaðan liggur leiðin gegnum vöxtulegt
skógarkjarr sem angaði í sólinni. Skógur er ekki
hentugt gönguland fyrir menn með stóra bak-
poka og máttí heyra skrautlegt safii blótsyrða
bergmála í klettunum þegar menn sám fastír í
stígnum og sannfærðir skógræktarmenn tif
margra ára heyrðust hrópa á keðjusög eða eld-
spýtur.
Ferð okkar lauk eftír elfefu tíma göngu þenn-
an dag á tjaldstæðinu í Núpsstaðarskógum í
angandi kjarri undir bröttum klettum í logni og
fögm veðri. Þar beið okkar matarsending og var
slegið upp herlegri grillveislu og menn hressm
sig á köldum bjór og rauðvíni og einhverjir
ferðapelar birtust á kvöldvökunni enda var þetta
búin að vera blaut helgi.
Vötn á ferðalagi
Náttúrufegurð Núpsstaðarskóga er rómuð og
mögnuð. Sæmilega bílfært er fyrir flesta jeppa
þangað inn eftir en ekið er eftír vamargörðunum
frá brúnni á Núpsvötnum austan Lómagnúps.
Aka þarf yfir vað á Núpsvötnum sem krefst var-
úðar en er vel fært. Fyrir fáum árum féll Súla í
Núpsvöm austan Lómagnúps svo ofarlega að
öllum bílum var ófært inn eftír en Hannes Jóns-
son á Hvoli, bamabam og alnafni hins fræga
Hannesar á Núpsstað, ferjaði þá ferðamenn inn
eftír á bát sem hann geymdi innra. Nú er Súla á
austurleið og þegar Hannes sækir
göngugarpana inn í „Skóga", eins og sagt er þar
eystra, spáir hann því að fljótlega flytji Súla sig
alla leið austur í Gígjukvísl og hættí að falla í
Núpsvöm. Gangi sá spádómur eftír myndi verða
þurrt milli vatnanna á sandinum og fært öllum
bílum inn í fyrirheima landið í Núpsstaðarskóg-
um. polli@dv.is