Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.2003, Qupperneq 20

20 FIMMTUDAGUR 11. DESEMBER 2003
Fókus DV
Söngkonan Heiöa Eiríksdóttir er komin aftur með glænýja plötu með hljómsveitinni Heiðingjunum.
Einn meðlima hennar er kærasti Heiðu enda segir hún þau hafa uppgötvað að það þýði ekkert fyrir
þau að vera sitt í hvorri hljómsveitinni. Heiða og félagar halda útgáfutónleika á Nelly’s í kvöld.
Ókeyptar bleiur, vængir í draumi
„Það er enginn einn rauður þráður," segir
hún varðandi lögin á plötunni. Lagið Vængir
(engillinn minn) kom til hennar í draumi, og
hún slípaði það til og setti það á plötuna. Lag-
ið Ekki kaupa inniheldur aðeins tvö orð, ekki
og kaupa, og var samið á Kaupum ekkert deg-
inum 2002. „Ég var beðin um að koma með
eitthvað á listasýningu sem hét Kaupum ekk-
ert, en þar sem það var Kaupum ekkert dagur-
inn mátti ég ekki kaupa neitt. Þannig að ég
kom með nokkrar ónotaðar bleiur af Oliver, og
síðan sömdum við Elvar lagið Ekki kaupa. Við
áttum engin hljómflutningstæki og gátum
náttúrlega ekki keypt þau, þannig að lagið var
látið ganga manna á milli í vasadiskói.11 Can I
Get Your Number er lag sungið á ensku. Heiða
segir um það: „Þetta er svona týpískur ástar-
texti sem fólk semur þegar það skortir ensku-
kunnáttu eða listrænan metnað. Hvorugt er
reyndar tilfellið hjá okkur, þannig að þetta er
meira upp á djókið." Gott lag engu að síður,
eins og reyndar platan öll.
íslenska lagið ömurlega leiðinlegt
Þekktasta lag plötunnar er líklega
Eurovisionölagið Tangó. Hvernig kom það til
að hin léttpönkaða Heiða tók þátt í
Eurovision?
„Ég horfði á Eurovision árið 2001 ásamt vini
mínum, Bibba Curver, og okkur fannst íslenska
lagið ömurlega Ieiðinlegt, enda datt ísland út
úr keppninni. Við ákváðum að semja lag fyrir
keppnina næst þegar ísland fengi að taka þátt í
henni, þar sem okkur fannst það skrýtið að á
Islandi væri til svo mikið af góðum lagahöf-
undum en samt sendum við alltaf svo léleg lög
í keppnina. Þegar kom að næstu keppni var
hins vegar Bibbi í Hollandi og gat ekki verið
með, en ég ákvað að láta slag standa. Okkur
fannst lagið okkar gott en kannski ekki alveg
nógu Eurovisionlegt, en svo kom í ljós að í ár
var talsvert af öðruvísi lögum, eins og þau með
Botnleðju og Rúnari Júl, þannig að þetta var
bara eins og góðir tónleikar. Eurovision-
keppnin er fyrst og fremst keppni um lög, og
hún er bara jafngóð og þau lög sem taka þátt.“
Heiða stefnir að því að halda áfram að spila
sem mest á næstunni, bæði fyrir og eftir ára-
mót, og mun líklega huga að því að gefa út aðra
plötu þegar nógu mikið af krumpuðum blöðum
með lagahugmyndum hafa safnast saman í
fbúðinni. En þangað til er best að drífa sig á út-
gáfutónleikana á Nelly’s í kvöld. Fólki er ráðlagt
að mæta upp úr tíu ef það langar til að berja
herlegheitin augum og dreypa á guðaveigum í
boði Heiðingjanna. Það er ókeypis inn og upp-
hitunarband er leyniband úr útgáfúranni
Geimsteins, en Geimsteinn gefur einmitt út
Heiðingjana. valur@dv.is
Eg er ekki typen Jil að vera
heima og passa q meíian
maðurinn spilar i hljomsveit
„Ég reyni að finna út hver ég er á hverjum
degi fyrir sig,“ segir Heiða, kennd við hljóm-
sveitina Unun, sem er nú að gefa út plötu sem
er stfluð á Heiðu og Heiðingjana.
„Heiðingjarnir urðu til upp úr því að við
vorum að spila í kringum síðustu plötu sem
hét Svarið. I þetta sinn var því lagt af stað með
hljómsveit frá upphafi." Einn meðlima hljóm-
sveitarinnar er kærasti Heiðu, Elvar Sævars-
son, en þau eru einnig saman í pönkbandinu
Dys. Þau kynntust þó ekki í gegnum tónlist,
heldur sem nemar í heimspeki í Háskóla ís-
lands. Tónlistaráhuginn er þó eitt af því sem
tengir þau saman, eða eins og Heiða segir: „Að
minnsta kosti helmingurinn af því sem skiptir
máli fyrir mig er tónlist, hvort sem það er að
spila hana, hlusta á hana, tala um hana eða
hvað.“ Þannig fór því að Elvar gerðist einnig
gítarleikari í Heiðingjunum og Heiða gekk til
liðs við Dys. „Við erum búin að fatta að það
þýðir ekkert fyrir okkur að vera sitt í hvorri
hljómsveitinni. Við höfum bæði ríka þörf fyrir
að tjá okkur tónlistarlega, og það var miklu
praktískara að vera saman í hljómsveit. Þannig
lendir ekki annað í því að vera heima að passa
á meðan hitt er að spila, svo að við verðum að
útvega okkur pössun sama kvöldið,” en saman
eiga þau tveggja ára son, Oliver. „Ég er ekki
týpan í að vera heima að passa á meðan mað-
urinn spilar í hljómsveit,” segir Heiða.
Heiða Eiriksdottir
Var ad gefa út nýja
plötu með Heiðingj-
unum. Á henni er
meðal annars að
finna Eurovision-lagið
hennar og fleiri sem
hún semur með
kærastanum og hin-
um i bandinu.
Íslensk-ameríska
Þær tvær plötur sem hér eru til
umfjöllunar eiga ýmislegt sameigin-
legt. Báðar mætti flokka sem jaðar-
rokk í rólegri kantinum og báðar eru
þær „vestur-íslenskar", þ.e.a.s. Alex
MacNeil, söngvari og gítarleikari ís-
lensku hljómsveitarinnar Kimono, er
ffá Kanada og Paul Lydon er Banda-
ríkjamaður sem hefur lengi búið hér-
lendis.
Plötudómar
Paul Lydon hefur búið til tónlist í
tnörg ár og á að baki helling af
kassettum og plötum og a.m.k. tvo
geisladiska, Sanndreymi og Blek Ink.
Hér á árum áður fékkst hann við til-
raunakennda hljóðatónlist, en að
undaförnu hefur hann verið að þró-
ast meira út í ljúfa og einlæga
popptónlist. Þessi þróun heldur
áfram á nýju plötunni, Vidaust hús,
sem er einhver ljúfasta og fallegasta
popplata sem ég hef heyrt lengi.
Stemningin á plötunni minnir
stundum á rólegustu stundir Velvet
Underground og sumt af sólóefni
Johns Cale, en einnig er þetta tónlist
sem á margt sameiginlegt með yngri
tónlistarmönnum í einlægu deild-
inni, hvort sem við tölum um Will
Oldham og Smog eða bara múm.
Þetta er einfall og lo-fi, en líka
melódískt og áhrifamikið. Paul syng-
ur alla textana á íslensku með sinni
blíðu rödd. Ameríski hreimurinn
gefur plötunni sérstakan blæ. Text-
arnir, sem eru hugleiðingar um lífið
og tilveruna, eru líka oft skemmtileg-
ir.
Þó að Paul hafl verið að búa til
tónlist lengi hefur hann ffam að
þessu ekki verið áberandi á tónlistar-
Pauí Lyöon
senunni. Vitlaust hús er plata sem
gæti vel breytt því og plata sem á
skilið að ná eyrum sem flestra.
Hljómsveitin Kimono er búin að
vera starfandi í nokkur ár. Mineur-
Aggressif er hennar fýrsta plata. Hún
hefur verið flokkuð sem síðrokk, en
tónlistin er í raun gítarrokk sem sæk-
ir í ýmis tímabil rokksögunnar. Það
er margt gott hér, m.a. mjög flott gít-
arsamspil sem maður tekur strax eft-
ir í fyrsta laginu, Japanese Policem-
an, sem er tilnefnt til Islensku
tónlistarverðlaunanna sem besta lag
ársins. Mineur-Agressif ber þess
merki að það er búið að vinna tötu-
vert í lögunum á henni; bæði er mik-
ið lagt í lagasmíðarnar sjáffar og eins
er hljómurinn oft fiottur. Auk Japa-
nese Policeman eru hér mörg önnur
ft'n lög, t.d. The Flies, Wooden Floor
Of The Apartment og mitt uppá-
PaulLydon
Vítlaust hús
★ ★★★
haldslag á plötunni, Tea Can Forest,
þar sem selló og trombóna setja svip
á útkomuna.
Mineur-Aggressif er að mörgu
leyti mjög flott plata, en það er samt
tvennt sem mér finnst að henni. f
fyrsta lagi finnst mér hljómsveitin
ekki ná að koma kraftmeiri köflun-
um í lögunum almennilega til skila.
Það er eins og það vanti
herslumuninn. Þetta heyristvel, t.d.
í lokalaginu The Apology, sem byrj-
ar vel með rólegu gítarsamspili. Svo
kemur stígandin, en í staðinn fyrir
Kimono
Mineur-
Aggressif
★ ★★'Í
að enda með hámarki dettur botn-
inn úr laginu þegar krafturinn
eykst. Hitt atriðið er söngur Alex.
Hann kemur ekki sérstaklega vel út.
Það er spurning hvort þetta tvennt
hefði mátt gera betur einhvers stað-
ar í vinnsluferli plötunnar. Ég er líka
viss um að kraftmeiri rokk-kaflarnir
koma betur út á tónleikum. í hefld-
ina er þetta samt fín plata með
mjög efnilegri sveit. Umslagið er
líka frábært, eitt það flottasta í lang-
an tírna.
Trausti Júlíusson