Dagblaðið - 25.05.1977, Blaðsíða 2

DAOBLAÐIÐ. MIDVIKUDAOUR 25. MAÍ 1977.
✓
Lúga í naflahæð
Eigendur orlofsf jár afgreiddir eins og sóttargemlingar
Launþegi skrifar:
Nú nýlega þurfti ég að hafa
samband viö orlofsdeild Pósts
og síma vegna vandamála með
orlofsgreiðslur. 1 Landssíma-
húsinu við Austurvöll eru
fulltrúar þessarar deildar til
þess að veita upplýsingar því
fólki sem til þeirra leitar. En
þvilík aðstaða sem þessi
opinbera stofnun býður
viðskiptavinum sínum. Uppi á
þriðju hæð kemur maður að
herbergi einu eftir að hafa,
gengið eftir ótal ranghölum,
sem að vísu eru vel merktir.
Herbergi þetta er harðlæst en
fulltrúarnir veita allra náðar-
samlegast viðtal í gegnum lúgu,
líklega 30x50 cm að stærð. Þeg-
ar ég kom þarna að var fyrir
fjöldi af fólki sem beið þarna í
biðröð á þröngum ganginum.
Lúgan er u.þ.b. í naflahæð á
meðalmanni til þess að koma
tryggilega i veg fyrir of náin
samskipti afgreiðslumanna og'
viðskiptamanna.
Þvílík forsmán. Það er eins
og verið sé að afgreiða fólk
sem er í sóttkví. Þeirri frómu
bón er hér með komið á fram-
færi við hina háu stofnun að
hér verði ráðin nokkur bót á og
það helzt áður en mjög langt
líður.
Meira af vekj-
andi greinum
Anna í Garðabæ hringdi:
Ég vildi bara koma fram þakklæti fyrir grein Sigurðar Jónssonar
sem birtist í Dagblaðinu fyrir skömmu undir nafninu: Að fljúga.
Mér finnst að oftar mættu sjást svona vekjandi og góðar greinar
sem mér fannst þessi grein Sigurðar óumdeilanlega vera.
BREFKORN TIL LANDSSIMASTJORA
Helgi Hannesson Strönd skrifar:
Siminn er öryggista'ki fyrir sjúka og hruma.
Öldruð kona og öryrki býr í
Smáíbúðahverfi. Hún hefur
síma 30341 á nafni sonar síns,
sem nú býr norðanlands. Hún
notar símann oftast heldur
litið, t.d. febrúar til apríl i fyrra
52 skref af 300 sem innifalin
eru í fastagjaldi. Nokkur und-
anfarin misseri hef ég annazt
fyrir hana greiðslu símagjalda.
Það hefur ekki orðið að slysi
þar til einu sinni nú í vetur.
Snemma i marz barst
konunni krafa um greiðslu eins
símtals við sveitabæ (137 kr.)
og fastagjalds marz til mai
þessa árs: 5479 krónur sem
greiðast skal fyrirfram. Það
vildi svo til um þessar mundir
að ég var talsvert lasinn af
kvefi og veigraði mér við að
fara niður í bæ til að borga
reikninginn. (Ég er líka orðinn
nokkuð gamall). Mánudag 21.
marz greiddi ég reikninginn i
Samvinnubankanum. Er sá
reikningur úr sögu en síminn
siður en svo.
Sunnudaginn 20. marz var
sími konunnar í góðu lagi. En er
næst skyldi til hans taka,
miðvikudaginn 23. marz, fékkst
ekki hljóð úr honum. Þar við
sat til föstudagsins 25. marz. Þá
grennslaðist kunningi
konunnar eftir hverju þetta
sætti. Kom þá í ljós að starfs-
menn símans höfðu lokað hon-
um fyrir vanskil, vegna þess að
fyrirframgreiðsla hafði dregizt
sex dögum lengur en áskilið
var. Auk þess á konan í
vændum 600 kr. sekt fyrir
þessa 6 daga vesöld mína.
Landssímastjórnin telur ekki
vangert við vesalinga. Þar bólar
hvorki á miskunn né tillitssemi.
Landssíminn er ríkisstofnun
eins og allir vita og þess vegna
einnig almenningseign og al-
menningsþjónustufyrirtæki.
Lasburða fólki finnst öryggi í
að hafa einkasíma þegar þvi
liggur á að ná til læknis eða
vinar. En það á stundum erfitt
með að greiða símagjöldin.
Landssímastjóri hreykir sér í
hæsta launaflokki og lætur sig
litlu varða um sjúka og hruma.
Hann grennslast ekki eftir
nvað valdi ef greiðsla dregst
nokkra daga. Það væri þó bæði
einfalt og sjálfsagt að nota
símann til þess. Hann hunzar
þá mannasiði. Hann læðist að
fólki og lokar símanum fyrir
sex daga seinkun á fyrirfram-
greiðslu og hækkar gjaldið auk
þess um 10%, jafnvel á meðan
skuldunautur er að greiða það.
Þessu líkur þjösnaháttur
er sem betur fer sjaldgæfur í
voru þjóðfélagi. Þetta er i
fyrsta sinni sem hann verður á
mínum vegi, á minni löngu ævi.
Staddur i Reykjavík, 20.
apríl, H.H.
HVAÐ ER AÐ GERAST
Einar Hannesson fulllrúi veiði-
málastjóra skrifar:
Eins og lesendur hafa orðið
vitni að hafa undanfarna daga
átt sér stað hlaðaskrif um fisk-
eldisstöðina á Laxalóni í tilefni
þess að þar hefur komið upp
hættuiegur smitsjúkdómur,
nýrnaveiki, i fiski.
Skúli Pálsson, eigandi
Laxalónsstöðvar, hefur tekið
þessu máli á versta veg og
ráðist af heift á þá aðila sem
fara með þessi mál á vegum
hins opinbera og auk þéss
dylgjað um að sjúkdómur þessi
fyrirfinnist i eldisstöðvunum i
Kollafirði og við Elliðaár. Hef-
Raddir
lesenda
Umsjón:
Jónas Haraldsson
Hringið
ísíma
83322
kl. 13-15
eðaskrifíð
ur Skúli Pálsson krafist þess að
erlendir sérfræðingar verði
látnir rannsaka þetta mál og
skera úr um og að rannsókn
verði einnig látin fara fram í
tveimur fyrrgreindra eldis-
stöðva.
Nú liggur ljóst fyrir í
sambandi við Laxalónsstöðina
að sjúkdómurinn hefur verið
greindur af erlendum
sérfræðingum þvi að laxaseiði
frá Laxalóni fóru til Noregs
vorið 1976, þó að eigandi
stöðvarinnar hafi látið undir
höfuð leggjast að skýra frá þvf
og þar með brotið á grófasta
hátt reglur um þessi efni.
Kom i ljós að seiðin voru
nýrnaveik og bárust fréttir um
það hingað til lands um sl. ára-
mót!! Þá hefur breskur
prófessor i fisksjúkdóma-
fræðum nýlega greint sjúk-
dóminn i seiðum frá Laxalóni
en sérfræðingar á Keldum
sendu seiði til hans í þeim
tilgangi að fá staðfestingu í
þessu efni.
Þá er þess að geta að sýnis-
hornataka för fram i tveimur
fyrrnefndra eldisstöðva sam-
timis töku þeirra á Laxalóni og
leiddi niðurstaða i ljós að sjúk-
dómurinn fannst hvorki í
stöðinni við Elliðaár né í Kolla-
firði.
Af framansögðu er því ljóst
að framferði Skúla Pálssonar,
eftir að ljóst varð um sjúkdóm-
inn í stöð hans, er stór-vitavert
og til þess eins fallið að skaða
framtíð fiskeldis hér á landi. I
húfi eru hagsmunir áreigenda
um land allt og annarra sem
láta sig varða þessi mál.
Við sem að veiðimálum vinn-
um á vegum hins opinbera
erum því ekki óvanir að Skúli
Pálsson stundi rógsiðju gagn-
vart okkur, en að hann skuli
hafa gripið til jafnróttækra
aðgerða og raun ber vitni síð-
ustu daga hefði ég naumast
trúað ef mér hefði verið sagt
það áður en þessi herferð hans
hófst, er beinist að virtum
vísindamönnum við tilrauna-
stöðina að Keldum.
Oft var vitnað á sínum tima
til ummæla sem maður nokkur
átti að hafa látið sér um munn
fara: „Hvað varðar mig um
þjóðarhag“ þó að þessi maður
hafi unnið þjóð sinni vel. En
aðrir framkvæma þetta án þess
að menn taki almennt eftir því.
Að minum dómi er framferði
Skúla Pálssonar nú á þennan
veg. Hann heldur hættulegum
fisksjúkdómi leyndum í stöð
sinni. Hvers eiga viðskipta-
vinir hans að gjalda? Hróp
hans núna um að eigin
ávirðingar séu annarra ber þess
glöggan vott að hann skeytir
ekkert um hagsmuni fiskeldis í
þágu heildarinnar.
Þá h.vgg ég að það sé
einsdæmi að maður sem lendir
í þeirri ógæfu að upp kemur
smitsjúkdómur i „búfé" hans
boði fréttamenn til fundar í
húsakynnum hins sýkta
sporðfjár og ráðist með heift á
þá aðila sem gæta eiga hags-
muna þessara málefna og fara
með fisksjúkdómamál og dæla i
blaðamenn ösannindum og
rangfærslum um menn og.þessi
málefni.
Og að síðustu. Varðstaða óg
gæsla i sambandi við að verjast
fisksjúkdómum verður að min-
uin dómi seint metin sem vert
er. Það eru vissulega margvis-
leg óþægindi sem opinberir
aðilar þurfa að taka á sig sam-
Á LAXALÓNI?
Ölafur sonur Skúla á Laxaióni sýnir blaðamönnum fisk i kerum
stöðvarinnar að Laxalóni.
fara því að g:eta og fara með
þessi málefni. Með varð-
stöðunni eru opinberir aðilar
að firra einstaklinginn ábyrgð á
því máli. Þetta virðast sumir
ekki skilja. Víst er að i þessu
efni verður aldrei of varlega
farið.