Dagblaðið - 15.01.1979, Side 4

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 15. JANÚAR 1979.
DB á neytendamarkaði
Verzlaö fyrir 33
þúsund á hálftíma!
„Nei, ég er ekki með neinn
innkaupalista, við kaupum bara „eftir
eyranu” i dag,” sagði Hafdís
Finnbogadóttir sem vann mánaðarút-
tekt fyrir sig og eiginmanninn i
nóvember. Hafdis kaus að verzla í
Hagkaupi í Skeifunni og við hittum
hana og eiginmanninn, Steinar
Sigurðsson, eftir að þau hjónin komu
úr skólanum einn eftirmiðdaginn i
síðustu viku.
Hafdís og Steinar eru bæði við nám,
hann á fyrsta ári i verkfræði og hún á
öðru ári i Kennaraháskólanum. Haf-
dís er ættuð frá Patreksfirði og fóru
þau þangað i jólafriinu, tepptust þar
vegna illviðris þar til í síðustu viku.
Úttektin sem Hafdis og Steinar
fengu i sinn hlut var upp á 42.978 kr.,
sem reyndist meðaltalskostnaður á
þær tveggja manna fjölskyldur sem
sendu inn upplýsingaseðla fyrir
nóvembermánuð
Upplýsingaseðill ungu hjónanna
var langt undir meðaltalinu. Hann
hljóðaði upp á 24.829 kr. eða 12.415
kr. á mann. Þannig voru þau með
lægsta meðaltalið af tveggja manna
fjölskyldunum og með þeim lægstu
yfiralla linuna.
„Þetta er nú eiginlega hnlfoort
svindl með þennan nóvembcrbi ’
reikning hjá okkur því við vorum aö
borða upp gamlar birgðir. Einnig erum
við sennilega yfirleitt með Iægri
búreikning heldur en gengur og gerist
vegna þess að við fáum oft „pakka”
utan af landi. Þar kennir ýmissa góðra
grasa, t.d. þurfum við aldrei að kaupa
okkur fisk,” sagði Hafdís sem
kannaðist alls ekki við að hún væri
eins sparsöm og seðillinn gefur til
kynna. — Eins og áður sagði er hún
ættuð frá Patreksfirði. Steinar er
einnig utan af landi, frá Ólafsvík.
Við fylgdumst meðungu hjónunum
og spurðum um tilhögun á heimilis-
haldinu hjá þeim.
Við eigum eiginlega alltaf grænmeti
til þess að búa til hrásalat,” sagði
Hafdís. „Við drekkum ekki mikla
mjólk, en borðum vanalega súrmjólk í
morgunmat. Maður venst af því að
drekka mjólk þegar maður er á heima-
vistarskóla.”
Þau kynntust í Menntaskólanum á
Laugarvatni, þar sem þau voru skóla-
systkin. „Það gat hreinlega ekki farið
öðruvísi en að við giftum okkur."
Það er nú bara heilmikið sem maður
fær fýrir rúmlega 33 þúsund kr„ eða
hvað?
Ungu hjónin voru mjög þakklát fyrir vinninginn sinn og héldu á braut með
„skottið” fullt af alls kyns matvælum og hreinlætisvörum.
Iðnaðarhúsnæði
Óskum eftir að kaupa 150—300 ferm
iðnaðarhúsnæði á Stór-Reykjavíkur-
svæðinu undir léttan, snyrtilegan iðnað,
má vera í smíðum. Uppl. um staðsetn-
ingu, byggingarstíl, verð og fl. sendist til
aagld. DB fyrir 21. jan. 79 merkt
„GS—25”:
sagði Steinar. Hann hafði þann starfa
með höndum i leiðangrinum að aka
vöruvagninum. Hann laumaðist
stundum til að stinga einu og öðru
ofan i körfuna. Meðal þess sem hann
Hvað ætlar manneskjan að gera við
allt þetta rasp? spurði ungi eiginmað-
urinn. Það er gott að eiga nóg af raspi,
sagði unga konan og lét sig hvergi.
valdi var lambalifur. Hann sagðist
hafa lesið á Neytendasiðunni að lifur
væri svo holl að allir ættu að hafa
hana á borðum hjá sér að minnsta
kosti einu sinni í viku.
Jú, hann getur verið duglegur við að hjálpa til við eldamennskuna. Hann verður
líka stundum að gera það þvl hann er stundum búinn I skólanum á undan mér,
sagði Hafdís.
Og svo skrifarðu bara nafnið þitt við kassann, sagði Gestur Hjaltason verzlunar-
stjóri i Hagkaupi við Hafdisi þegar búið var að raða i innkaupakörfuna.
einustu krónu. Það er sennilega lítill
sparnaður i þvi. En þá sér maður svart
á hvitu í hvað peningarnir fara. Áður
höfðum við ekki hugmynd um það,
vorum bara alveg undrandi á hve
miklu við eyddum. Það var fyrst og
fremst ástæðan fyrir því að við fórum
að skrifa allt niður,” sagði Hafdís.
Nú er hálftiminn liðinn. Ýmislegt
góðgæti var komið i innkaupakörfuna,
meðal annars saltkjöt og baunir, sem
ungu hjónin sögðu vera einn af
eftirlætisréttum sínum. Og svo
skildust leiðir á bilastæðinu og ungu
hjónin héldu heimleiðis, hress og kát
með vinninginn sinn i „skottinu”.
—A.Bj.
Ungu hjónin sögðust jafnan birgja
sig vel upp á haustin af t.d. kjötmeti til
vetrarins. Þau kaupa lambakjöt i
heilum skrokkum en einnig kaupa þau
hrossakjöt. „Þetta fer allt eftir því
hverju maður venst frá blautu barns-
beini,” sagði Hafdís. Þau eiga stóra
frystikistu og stóran isskáp. Yfirleitt
fara þau ekki i stórinnkaup nema einu
sinni til tvisvar í mánuði, kaupa aðeins
mjólk og brauð eftir hendinni.
Sennilega þurfa þau ekki að fara i
innkaup í bráð þvi á hálftima tókst
þeim að fylla vöruvagninn og þegar
búið var að leggja saman við kassann
kom í Ijós að þau höfðu verzlað nærri
því fyrir alla vinningsupphæðina eða
fyrir rúmlega 33 þúsund.
Við spurðum ungu hjónin hvort
þeim fyndist til hægðarauka og
sparnaðar að halda búreikninga.
„Við höfum haldið búreikninga í
tvö ár og höfum skrifað niður hverja
Við þurfum lika að fá okkur banana.
13
y