Dagblaðið - 27.08.1979, Qupperneq 3

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 27. ÁGÚST 1979.
Illa tekið á móti
Greenpeacemönnum
Síminnbilaðurí
18 daga:
Bauð2þús.
kr. afslátt
Ólafur Baldvinsson, Lundahólum 6,
kom á ritstjórn:
Ég lét flytja síma -úr Asparfelli í
Lundahóla 10. maí í vor. Eftir flutn-
inginn var síminn í stöðugu ólagi,
sambandið rofnaði, margir voru á
línunni í einu o.s.frv. Ég hringdi
hvérn virkan dag í símann og bað um
viðgerð. Ekkert gekk fyrr en á 18.
degi. Þá var loksins gert við símann.
Síðan kemur reikningur fyrir flutn-
inginn upp á 38.700 krónur. Ég tala
við fulltrúa Pósts og síma og spyr
hvort ég fái ekki afslátt vegna bilun-
arinnar. Hann kveðst ætla að kanna
málið. Símanum var svo lokað, þar
sem reikningurinn var ógreiddur. Ég
fer aftur á fund fulltrúans. Hann
býður mér þá tæplega 2 þús. króna
afslátt! Ég sagði að þann „afslátt”
mætti hann eiga sjálfur og gekk á
dyr.
Mér flnnst rétt að láta aðra vita um
þessa framkomu Pósts og síma.
2500 eða
200
Kona hringdi:
Ég fór í Flóna og Kjallarann, búðir
sem selja gömul föt, og keypti m.a.
léreftskjól á dóttur mín í Kjallaran-
um. Hann kostaði kr. 2500. Síðar leit
ég við á fatamarkaðinum á Laufás-
vegi. Þar sá ég nákvæmlega eins
kjóla sem kostuðu kr. 2000!
Þetta er hrikaiegur verðmunur á
sams konar flikum. •
HOOVER MEÐ 1000 W MOTOR,
ELEKTRÓNÍSK SOGSTILLING/
I hvert sinn semþú notar “HOOVER CONGO“ verðurþér Ijósar,
hve val þitt á ryksugu var rétt. Hún er falleg og hefur alla þá kosti
sem ryksugu má prýða. Sjálfvirkt snúruinndrag. Gefur merki
þegar skipta þarf um poka. Stór hjól og m. m.fl. Auk þess býr
“CONGO“ yfir nokkrum sérstökum kostum sem ekki finnast
samankomnir hjá neinni annarri ryksugu á sambærilegu verði.
I fyrsta lagi er sogstyrknum stjórnað elektrónískt, svo hœfir hvort
sem er þykkasta teppi eða viðkvœmasta lampaskermi. í öðru lagi
er “CONGO“ búin sérstakri “HOOVER-pokalosun", þú þarft
aldrei að snerta fullan pokann við tœmingu, hreinlegt ogþægilegt.
Iþriðja lagifylgir “HOOVER-tœkjaberinn“, hann er settur ofan
á ryksuguna svo öll hjálpartæki séu við hendina rneðan unnið er.
Hann má svo hengja upp í skáp.
HOOVER er heimilishjálp
FÁLKINN
SUÐURLANDSBRAUT 8, SÍMI 84670
Með „HOOVER CONGO“
getur þú samttmis unnid
erfiðustu verkin jafnt og þau
viðkvcemustu, eins og t.d. að
hreinsa viðkvæman lampa-
skerm. Þú ákveður sogstyrk-
inn með þvt að stilla hnapp-
inn sem stýrir mótornum
elektrónískt.
SENDUM
BÆKLINGA
Guðrún Á. Runólfsdóttir skrifar:
Hvenær ætli sú stund renni upp að
íslenzk yfirvöld vakni af værum
blundi og fari að átta sig á því að þau
eru orðin anzi langt á eftir timanum
hvað snertir viðhorf til ýmissa vernd-
unarmála — og þá ekki sízt hval-
veiða, sem svo mjög eru í sviðsljósinu
núna og mig langar til að gera að um-
talsefni í þetta sinn.
Það mætti ætla að íslendingar
hefðu gripið tveim höndum það tæki-
færi sem þeim hefur gefizt í sumar að
sýna umheiminum hvern hug þeir
bæru til þessara mála — sérstaklega
þar sem þeir þykjast vilja vera
fremstir í flokki í þeim málum. En
það er eins og hvalurinn og hans
verndun eigi ekki neinn hljómgrunn
hjá okkur og finnst manni það undr-
um sæta þar sem það hefur nóg
komið fram um ástand stofnsins til
að mörgum flnnist ekki seinna vænna
að taka í taumana og stöðva hömlu-
lausa sókn í hann sem verið hefur um
aldir og um flest höf.
Enda þótt við íslendingar högum
okkur ekki á borð við ýmsar aðrar
þjóðir, t.d. Rússa og Japani, þá er
það engin afsökun þegar við segjum
með heilagri vandlætingu að ekki
veiðum við meira en rétt leyfilegt og
undir ströngu eftirliti — en í sömu
andrá greiðum við atkvæði okkar
með áframhaldandi ofsókn ýmissa
þjóða annarra í hvalastofninn. Þetta
er víst öll hugsjónin.
Síðan tökum við á móti friðunar-
mönnum þeim sem hingað koma til
að vinna að þessu verndunar- og rétt
indamáli með þeim ráðum er þeim
finnst vænlegast til að ná sínu fram.
íslendingar margir telja þá fara rangt
að en ekki hefur sézt stafur um það
hvað annað sé helzt að gera og bezt
til að ná árangri. Fróðlegt væri að
heyra eitthvað um það. Ofbeldi er
ekki á dagskrá þessara manna — þeir
vilja bara gera sitt bezta til að bjarga
eins mörgum hvölum og þeir frekast
geta.
Það þarf ekki að rekja fyrir
neinum hvernig íslendingar hafa
tekið á móti þessum friðunarmönn-
um. Það er flestum kunnugt og engu
þar við að bæta. Ég vil bara segja að
ég hef óskað þess að við hefðum.
borið gæfu til að fara öðruvísi að og
ég er ekki neitt hreykin af að vera ís-
lendingur núna í þessu máli. Það er
okkur til stórrar vansæmdar hvernig
við stöndum að því.
Almenningsálitið hefur breytzt.
Fólk vill breytta stefnu í fjölmörgum
verndunarmálum, og þá ekki sízt
hvalavernd og því áliti verður ekki
breytt nú. Við þurfum að fara að átta
okkur á þessu og reyna að fylgjast
með ef við ætlum ekki að vinna
okkur fyrirlitningu annarra þjóða.
En á meðan hagsmunaaðilar í þessu
máli virðast alfarið ráða og geta
ráðið ferðinni í þessu máli, er víst
ekki neins betra að vænta.
Að endingu vil ég lýsa yfir mikilli
ánægju og aðdáun á leiðara Dag-
blaðsins 21. ágúst. Þar talar maður
sem hefur rétta yfirsýn á góðum mál-
stað, og þorir að láta það í ljós. Ég vil
þakka höfundi innleggið. Það væri
gott að sjá fleiri slík frá sem flestum.
„Það er til stórrar vansæmaar nvermg vio notum staðið að viðskiptum við Green-
peace.”
Spurning
dagsins
Gerður Tómasdóttir nemi: Nei, ég hef
engan áhuga fyrir skák og kann ekki
einu sinni að tefla.
Fylgist þú með
skákmönnum okkar
erlendis?
Dýrfjörð nemi: Já, ég reyni það
að minnsta kosti. Ég hef áhuga fyrir að
tefla og geri það stundum, þó kann ég
bara mannganginn.

Guðlaugur Hilmarsson bílstjóri: Nei,
ég hef ekki nokkurn áhuga fyrir skák.
Ég lít ekki einu sinni á það sem skrifað
er í blöðunum. Ég kann svolítið að
tefla.
Eva Jóhannsdóttir tækniteiknari: Nei,
ég hef engan áhuga. Ég hef aldrei lært
að tefla.
Gestur Guðfinnsson blaðamaður: Ja,
já nokkurn veginn geri ég það. Ég kann
að tefla og geri það svona stundum.
Halldór Smárason sjómaður: Nei,
mjög takmarkað. Ég hef mjðg litinn
ábuga fyrir skák og tefli mjög sjaldan.