Dagblaðið - 18.02.1981, Blaðsíða 13

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 18. FEBRUAR 1981.
1.1
■\
Skrefagjörræðið
og vinstri meirihlutinn
Ýmislegt hefur verið rætt og ritað
um skrefamálið og bent á að harðast
komi þetta niður á þeim verst settu i
þjóðfélaginu og auðvitað er alveg
ljóst að svo er. En ég vil aðeins benda
á að þetta er jafnframt það ranglæti
sem enginn Reykvíkingur ætti að geta
sætta sig við og þarf heldur ekki að
sætta sig við — nema hann vilji hafa
það svo. En hversu mikið sem fjallað
er um þetta mál þjónar það ekki
tilgangi nema fleira komi til. Það sem
öllu máli skiptir er sameiginlegt
átak Reykvíkinga og það fæst aðeins
með stofnun hagsmunafélags.
Skyldi ekki vera mál til komið
fyrir Reykvíkinga að rísa úr öskustó?
Það getur naumast talist heilbrigt
hvað þeta fólk lætur bjóða sér af
síelldum árásum á lífskjörin. Það
skyldi þó aldrei vera að það sé haldið
þeirri meinloku að hið éina sem máli
skiptir sé hvað það fær í launa-
umslagi og félagsmálapökkum, sem
ef til vill aldrei komast af borði
stjórnvalda.
Ekkert verkalýðsfélag hreyfir
andmælum. ASÍ þegir. Neyt-
endasamtökin þegja. Þetta eru
landssamtök svo Reykvíkingar eru
réttlausir og eiga að þegja. — En er
nú ekki mælirinn fullur? Það mun
lítið stoða að senda stjórnvöldum
kurteislega orðsendingu eða fara
bónarveg. — Gegn ofsóknum stjórn-
málamanna á þetta byggðarlag dugir
ekkert annað en einbeitni og harka.
Á þeirra máli heita allar árásir
jöfnun lífskjara og í þessari jöfnun
lífskjara felst það að taka frá
Reykvíkingum þau lífsþægindi sem
þeir hafa haft og láta þá borga
annarra gjöld.
Ég á engin nógu sterk orð til að
lýsa þessum vinnubrögðum og best
að láta vera að reyna slíkt. Hætt er
líka við að það þætti ekkert
guðsbarnamál ef ég segði allt sem
mér býr í brjósti.
Um öll þessi óþokkalegu
vinnubrögð standa þingmenn allra
flokka saman, þessir ófriðaruglur,
sem rifast og skammast eins og illa
siðaðir krakkar og eru algjörlega
þversum ef einhver skyldi slysast á að
bera fram gott málefni. Svo standa
þeir á öndinni af vandlætingu yfir því
að ekki sé borin virðing fyrir þeim og
alþingi. Hætt er við að þeir sem ætla
að fara að áskilja sér virðingu muni
lítið af henni fá. Og þið skuluð ekki
láta ykkur detta í hug, þingmenn
góðir, að nokkur ærleg manneskja
beri virðingu fyrir svona
vinnubrögðum, ekki einu sinni lands-
byggðarfólkið sem þið eru að skríða
fyrir.
Engum þarf að þykja undarlegt
þó að þjóðfélagið sé orðinn sá
ófrýnilegi vanskapningur sem það er.
Því stjórna óréttlætið í kjördæma-
málinu, atkvæðaveiðar stjórnmála-
manna og kröfugerðir lands-
byggðarinnar. — Sumar kvartanirnar
þaðan eru nú svo kátbroslegar að
furðu gegnir. Ég minnist þess að
einhvern tíma í vetur heyrði ég
Akureyring vera að kvarta yfir þvi að
sagt skyldi vera útvarp Reykjavík
þegar útvarpsstöðin væri kynnt.
Þetta væri svo ranglátt gagnvart
landsbyggðinni. — Væri annars ekki
hægt að setja einhvern slatta af
verðjöfnunargjaldi á afnotagjalds-
reikninga útvarps og sjónvarps hjá
Reykvíkingum í sárabætur handa
landsbyggðinni fyrir þessa
mismunun?
Mig langar, rétt í leiðinni eins og
þar stendur, að minnast á að Kjartan
Ólafsson ritstjóri Þjóðviljans söng
sínum flokki lof og dýrð hér á
dögunum fyrir að hafa fundið það
upp að láta Reykvíkinga borga
rafmagn og olíu fyrir landsbyggðina.
Og þegar núverandi orkumála-
iráðherra hefði tekið við orkumálun-
um, hefði gjaldið verið 80—90%
hærra úti á landi en nú væri munur-
inn aðeins 24% og fyrr mætti ekki
hætta en þetta væri orðið jafnt og
einnig áttu Reykvíkingar að fá að
borga að jöfnu flutningskostnað til
varaaflstöðvanna.
Nú mundi ég vilja spyrja Kjartan
Ólafsson hvernig svona eigna-
tilfærsla milli landshluta komi út í
reynd. Þykist ekki flokkur hans vera
Kjallarinn
skeleggasti málsvari verkalýðsins?
Nú er best að taka t.d. mann úti á
landi sem er bóndi, margfaldur
launþegi og alþingismaður, svo hins
vegar verkamann á höfuðborgar-
svæðinu. — Ég ætla að láta þá
alþýðubandalagsmenn um það að
reikna út, hvað hvor fyrir sig hefur
eftir til að lifa af, þegar verka-
maðurinn er búinn að borga sima-
gjöld, rafmagn og olíu fyrir hinn
margfalda bónda og alþingismann og
á eftir að borga öll sín umframgjöld.
Ég á von á því að þeir fari
rækilega ofan í saumana á öllu þessu
og gæti vel hagsmuna verka-
mannsins. Þeir ættu lika að vita um
alla hans kostnaðarliði og hljóta að
halda áfram að jafna kjörin þar sem
þeir segjast vilja skapa fagurt
mannlíf og réttlátt þjóðfélag.
Afstaða borgar-
stjórnarinnar í
þessu skrefamáli
Sjálfstæðismenn í borgarstjórn
greiddu atkvæði gegn þessari
breytingu, þó að þeir kæmust þar
með 1 andstöðu við afstöðu þing-
flokksins. Kannski leggja þeir meira
upp úr því að vinna borgina aftur og
láta þingmenn eina um atkvæða-
veiðarnar úti á landsbyggðinni. Þeir
virðast lika hafa tima til að tala við
kjósendur og eru að vonum hressir
eftir skoðanakönnun Dagblaðsins.
En blessaður vinstrimeirihlutinn
svokallaður var aldeilis með á nótun-
um og stóð með sínum þingflokkum
Og nú ætla ég að snúa máli minu sér
staklega til Alþýðubandalagsins
Ykkurhefurlíkast til minnt að lands
byggðafólk ætti að greiða atkvæði
hér í borgarstjórnarkosningum og
atkvæði þess hefði fimmfalt meira
gildi en Reykvíkinga. Eitt er minnsta
kosti víst, að ekki hafið þið þurft að
tala við kjósendur hér.
Ef mér væri ekki orðið
hjartanlega sama þó að þið töpuðuð í
næstu borgarstjómarkosningum
mundi. ég harma það að svona
glópum skyldi vera teflt fram í borg-
arstjórn en trúlega heftr um enga
skárri verið að ræða. — Það var sem
þið hrykkjuð við er skoðanakönnun
Dagblaðsins leiddi í ljós fylgistap
Aðalheiður Jönsdóttir
^ „Ég vil skora á Reykvíkinga að stofna nú
þegar símnotendafélag og láta hirða sím-
ann, ef stjórnvöld ætla að koma hér á skrefa-
talningu.”

á
/
Eiga Reykvikingar að borga sfmann fyrir aðra?
Yfir hverju gleðst Kjartan Ólafsson
ritstjóri?
vinstrimeirihlutans og færuð að
hugleiða að líklega væri ekki seinna
vænna að fara að reyna að vinna vel
ef ekki ætti illa að fara í næstu
kosningum. — Það virðist sem sagt
ekki skipta máli að öðru leyti hvernij
vinnubrögðin eru — aðeins að þif
haldið fylginu.
'Sigurjón Pétursson gælir við þá
hugmynd, að þetta fylgistap meiri-
hlutans tilheyri að mestu leyti
krötum. — En getur þetta nú ekki
verið óskhyggja hjá þér, Sigurjón
Pétursson? „Fleiri hundar eru svartir
en hundurinn prestsins”, eins og þú
hlýtur reyndar að vita. Og getur ekki
verið sönnu nær að þessum flokkum
sé áskapað að feta hina sömu
eyðimerkurgöngu. Mér sýnist að
þeirra raunasaga ætli að verða með
svipuðum hætti.
Guðrún Helgadóttir talar um að
fólk hafi tekið eftir því hvað gerst
hafi i dagvistunarmálum og fagnai
því þar sem það hafi aðallega hvílt é
hennar herðum. — Varla er hægt að
undrast það þó blessuð manneskjan
fagni því að einhverju sé af henni létt.
theð allt það sem hún hefir haft að
bera og vasast í og þar að auki með
franskan flóttamann á höndunum.
Það hlýtur að koma sér vel að vera
tveggja manna maki við slíkar að-
stæður og varla er von að hún hafi
haft tima til að kynnast sjónarmiðurr
reykvískra kjósenda.
En það vil ég segja að flokkur scm
þykist berjast fyrir hagsmunum
hinna verst settu í þjóðfélaginu en
ræðst í þess stað á kjör þeirra,
verðskuldar enga sigurgöngu, hverju
nafni sem hann nefnist.
Og þarna sem þið kúrið í ykkar
fílabeinsturni, vaggandi ykkur I
dyngju af gömlum slagorðum og
sviknum kosningaloforðum, finnst
mér sem ég sjái þar ljóslifandi
aðalpersónurnar úr hinni stórkost-
legu skáldsögu Animal Farnt eftir
George Orwell. — Ég skal segja
ykkur, fílabeinsturninn ykkar er
þannig gerður að það er hægt að sjá í
gegnum hann.
Reykvíkingar, er ekki tímabært að
skila af sér öskubuskuhlutverki því er
stjórnmálaflokkarnir hafa úthlutað
fólki hér á höfuðborgarsvæðinu og
krefjast fullra mannréttinda?
Hér með vil ég skora á
Reykvíkinga að stofna nú þegar
símnotendafélag og láta hirða símann
ef stjórnvöld ætla að koma hér á
skrefatalningu.
Aðalheiflur Jónsdóttir.