Dagblaðið - 18.02.1981, Side 16

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 18. FEBRÚAR 1981.
\
16
GRATT VERDUR HVin OG
DÖKKT VERDUR HIMINBLÁTT
Kolbrún Björgólfsdóttir gerir verðlaunagripi vegna Menningarverðlauna DB
Litrákirnar þarf síOan að skafa hverja umferðina áfietur annarri, þannig að þœr
verði óaðskiljanlegur hluti af skildinum. Það er erfitt að imynda sér að þessar
rákir skuli eiga eftir að glóa af litadýrð. Hér má sjá „medallu" formið sem
Kolhrún leggur út af I öllum gripunum.
Og þegar allir skildirnir eru lausir við raka og hafa verið skreyttir, er bara eftir að brenna þá. Enfyrir hverja tvo skildi sem
þarf að skila, er best að brenna helmingifleiriþvlýmislegt getur mistekist i vinnslunni. (DB-myndir Sig. Þorri).
„Þeir eiga aðeins að snúa á einn veg, ” sagði Kolbrún þegar við spurðum, hvernig
skildirnir cettu að hanga til að njóta sln best. Hér er skreyting eins skjaldarins á
lokastigi, en þó á eftir að fara yfir allt með flnum sandpapplr.
„Svona gerum við... ” eða: litnum bœtt inn á skildina. Kolbrún tekur vöndla af
lituðu postullni, leggur þá á grunninn eflirþvt munstri sem hún hefur I huga hverju
sinni og rúllar yfir þá þangað tilþeir samsamast grunninum.
„Það er kannski erfitt að átta sig á þessu svona, ” sagði Kolbrún og dró einn
skjöldinn firam úr hillu hjá sér. „Hér á hann eftir að liggja og þorna firam eftir
vikunni. ”
„Grái leirinn á nefnilega eftir að
verða skjannahvítur og allt munstrið
verður í sterkum litum, sem koma í
ljós eftir brennsluna. Svo eiga
skildirnir eftir að minnka um 20% í
ofninum.”
Úr bókstöfum
í medalíur
Við spurðum Kolbrúnu hvernig
hugmyndir að þessum verðlaunagrip
hefðu þróast hjá henni.
„Ég var fyrst að íhuga að búa til
veggmyndir, sem væru eins og
bókstafir í laginu, — upphafsstafir
listgreinanna sex sem DB er að
verðlauna. Svo hætti ég við það
vegna þess hve tíminn var naumur og
útfærslan tímafrek og þá datt ég
niður á hugmyndina um verðlauna-
grip í formi risastórrar medalíu eða
orðu. Skildirnir verða þvi allir þannig
í laginu, en þó er enginn þeirra eins,
hvorki að lögun né skreytingu. Loks
verður álskildi komið fyrir i miðju
hversgrips.”
Eiga skildirnir að minna á list-
greinarnar?
„Að minnsta kosti hef ég
ákveðnar listgreinar í huga þegar ég
skreyti hvern skjöld,” sagði Kolbrún.
„Ég bý til svolítið ýktar skreyting-
ar á leiklistarskjöldinn, svo eitt
dæmi sé nefnt og fremur lógískar
skreytingar á skjöldinn sem á að fara
til arkitektanna og ég vona að þetta
komist til skila. En ég er búin að hafa
feikilega gaman af þessu og vildi
gjarnan gera meira í þessa veru,”
sagði Kolbrún að lokum.
DB mun svo birta myndir af
verðlaunagripum Kolbrúnar i sinni
endanlegu mynd í byrjun næstu viku.
A!
„Þetta er alveg ofsalega gaman.
Svona vildi ég gera allan daginn alla
daga,” sagði Kolbrún Björgólfsdóttir
keramíkhönnuður, þegar DB heim-
sótti hana á vinnustofuna á Baldurs-
götunni þar sem hún vinnur að því að
gera verðlaunagripi vegna Menning-
arverðlauna blaðsins. Það hefur
verið stefna DB að fela keramík-
hönnuðum að hanna gripi þessa fyrir
hverja veitingu í stað þess að láta búa
til stöðluð stykki, til notkunar ár eftir
ár. Með þessum hætti fá keramík-
hönnuðir tækifæri til að spreyta sig á
skemmtilegu verkefni og stutt er við
bakið á þessari listiðn. Keramíkinni
hefur vaxið fiskur um hrygg hér á
landi á siðastliðnum áratug og eigum
við nú harðan kjarna ágætra lista-
manna á þessu sviði. Tveir þeirra,
þau Jónína Guðnadóttir og Haukur
Dór, hafa þegar unnið fyrir blaðið og
til að auka enn fjölbreytni í gerð
Menningarverðlaunanna var nú leit-
að til Kolbrúnar, sem hefur sérhæft
sig í notkun postulíns.
Bakað í brúðar-
kjólaleigunni
Eins og margir kollegar hennar,
hóf Kolbrún feril sinn í Myndlista- og
Handiðaskólanum, stundaði síðan
nám við keramikskóla i Kaupmanna-
höfn í tvö ár þar sem hún lærði gler-
unga og brennslufræði. f fimm ár var
Kolbrún svo fastur kennari í keramík
við Myndlistarskólann, kennir þar
reyndar enn, en rekur auk þess sitt
eigið verkstæði fyrir opnum tjöldum
í fyrrverandi brúðarkjólaleigu á
Baldursgötunni. Er loks virkur
meðlimur Gallerís Langbrókar við
Amtmannsstíg og húsmóðir.
Verk Kolbrúnar hafa vakið sér-
staka athygli fyrir ríkulega skreyti-
hæfileika höfundarins og fínlegt
formskyn. Það voru því viðbrigði
fyrir leikmann að sjá á vinnuborðinu
hjá henni grámuskulegar leirþynnur
meðdaufu munstri.
„Blessaðir veriði, það er eiginlega
ekkert að marka að sjá þetta svona,”
sagði Kolbrún og var greinilega
skemmt yfir viðbrögðum okkar DB-
manna.
LJÖSMYNDIR:
SIGUROUR ÞORRI
SIGURDSSON
V