Dagblaðið - 30.04.1981, Blaðsíða 25

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1981.
37
„Þeyrhefur breytzt
úrefnilegri hljómsveití frábæra"
Vika er e.t.v. ekki langur tími á mœlikvarða mann-
fólksins en virkar sannarlega eins og heil eilífð þegar
beðið er eftir plötu með Þey. Litla tveggja laga platan.
Útfrymi, sem kynnt var fyrir blaðamönnum á sumar-
daginn fyrsta og átti að koma I verzlanir I gær, hefur
tafizt af ýmsum orsökum og verður því ekki á ferðinni
fyrr en um miðja næstu viku. Maður getur þó alltént
huggað sig við að hafa segulbandsupptöku af lögunum
tveimur, en fyrir þá sem enn hafa ekki heyrt þessi lög er
vikubið þess virði. Platan er sannkölluð sumargjöf.
Ég fór ekki ýkja hástemmdum lýsingarorðum um
frammistöðu Þeys á tónleikum SATT í Austurbæjar-
bíói fyrir tæpum tveimur vikum en á tónleikum sem
efnt var til á sumardaginn fyrsta á Borginni kvað við
allt annan tón. Það villti mér illa heyrn í Austurbœjar-
bíói að hljóðblöndun var handónýt og ekki bætti úr
skák að kerfið var ekki allt í notkun.
Það er ekki neinum blöðum um það að Jletta að á
fjórum mánuðum rúmum hefur Þeyr breytzt úr efni-
Jegri hljómsveit I hreint frábæra. Það er kannski ekki gott
fyrir svo unga hljómsveit að fá slíkt lof en trauðla
verður hjá því komizt, því Útfrymi er hreinasta ger-
semi að minu mati. Fyrra lagið (þessi margumtalaða A -
hlið) er Live Transmission, sungið á ensku og tileinkaö
fyrrum söngvara Joy Division, lan Curtis, sem ekki er
reyndar lengur á meðal jarðarbúa. Mig skortir nógu
sterk lýsingarorð tilað lýsa þessu lagi. Hitt lagið, Heima
er bezt, er ekki eins sterkt en engu að síður merkt
framlag til íslenzkrar popptónlistarsögu — rétt eins og
Live Transmission.
Það hefur reynzt Þey gifturíkt að fá Þorstein
Magnússon (fyrrum Eik-ara) til liðs við sig. Tilkoma
hans hefur fært Þey rokkaðra yfirbragð en áður og
hann fellur ákafega vel inn I heildina. Ekki svo að skilja
að hinir meðlimirnir séu neinir aukvisar — fjarri þvi.
Gulli skapar gott mótvægi i gítarleiknum við Steina
því stíll þeirra er mjög ólíkur. Steini að mínu mati meiri
rokkgítarleikari og bar leikur hans á Borginni þess vel
merki. Gulli er með stíl sem er meira i ætt við nýbylgj-
una. Þá er samspil þeirra Hilmars á bassanum og Sig-
tryggs trommuleikara pottþétt og báðir tveir hafa á
skömmum tima skipað sér í fremstu röð hljóðfæraleik-
ara á sínu sviði. Sigtryggi hætti þó endrum og eins tilað
„ofkeyra” sig á Borginni en það varpaði ekki skugga á
frammistöðu hans. Það tekur nokkurn tíma að venjast
söng Magnúsar sem er vægast sagt sérstæður. Hann
hefur gott vald á röddinni, beitir henni skemmtilega og
skilarsínu með prýði.
Hljóðfæraleikurinn á Útfrymi er nœr hnökralaus en
ég er ekki fyllilega sáttur við upptökuna sem fór fram í
Stemmu. Hins vegar er „sándið" kærkomin tilbreyting
frá hinu þreytta „sándi” Hljóðrita. Með þessu framlagi
sínu hefur Þeyr skipað sér á bekk með stjörnum
islenzkrar poppsögu og á ekki langt I land með að þoka
sérað hlið jöfranna, Þursanna og Utangarðsmanna. Ef
þetta er það sem koma skal er vissara að fara að setja sig
i stellingar ogbíða stórrar plötu með eftirvæntingu. SS\ >.
IKARUS AFTIIR A FLUGI
Sýning Birgis Andréssonar í Nýlistasafninu
Birgir Andrésson heitir myndlistar-
maöur sem var talsvert atkvæðamik-
ill meðal ungra nýlistarmanna fyrir
fjórum eða fimm árum, en hefur haft
hljótt um sig vegna brauðstrits allra
síðustu ár. Sá timi hefur þó ekki farið
alveg tíl spillis, ef marka má einka-
sýningu þá sem Birgir heldur nú í Ný-
listarsafninu (til 2. maí), heldur hefur
víðtæk þjálfun hans í tækniatriðum
blaðaheimsins kennt honum ýmislegt
varðandi efnismeðferð og framsetn-
ingu hugmynda.
Þegar ég sá síðast til hans var
Birgir e.t.v. ekki í hópi fullmótaðra
myndlistarmanna enda nýsloppinn úr
skóla. Þó var í margvíslegum og
sundurleitum verkum hans að finna
ríka efniskennd sem stakk í stúf við
Myndlist
AÐALSTEIIMINJ
INGÓLFSSOIM
■ ■
«í?SStgfi|*
■Ví? < tVý. , ’
'j\< * ■ í £2» . Í ■' *■
Frá sýnlngu Blrgis I Nýlistasafnlnu.
(DB-mynd Elnar Ól.)
huglæg áhugamál margra félaga
hans.
Sú kennd hefur auðsjáanlega lifað
af mögru árin og er kannski það sem
setur sterkastan svip á þessa sýningu
hans. Með „efniskennd” á ég við að
Birgir hugsar kannski fyrst og fremst
í andstæðum ýmissa áþreifanlegra
efna, í þessu tilfelli beina, vaxbúta,
iímbanda, málmþynna, litkrítar o.fl.
og það er í og með samspili efnanna í
ákveðnu samhengi sem inntakið er
falið. Ég segi „falið” af ásettu ráði,
því Birgir vinnur hreint ekki með
þekktar stærðir eða fer grónar götur i
framsetningu hugmynda sinna.
Ekki finnst mér fjarri lagi aö
flokka hann meðal hinna svokölluðu
ljóðrænu eða nýrómantísku nýlistar-
manna. I verkum þeirra margra eimir
enn eftir af hugarfari konseptlistar,
nema hvað hin stranga rökfræði
frumkonsepts er úr sögunni og úr-
vinnslan er öll orðin tilfmningaleg,
jafnvel léttúðug. Birgir byggir sitt
verk einnig á einni hugmynd (kons-
epti), sem er goðsögnin um íkarus, en
hún er mörgum íslenskum mynd-
listarmönnum reyndar hugstæð.
Stórar og smáar endur
En i staö þess að rekja úr henni
garnirnar á skipulegan hátt, draga af
henni ályktanir eða byggja á henni
niðurstöður, þá býr Birgir til nýtt
samhengi úr helstu þáttum hennar.
Um leið og áhorfandanum er ljós
þessi útgangspunktur listamannsins,
fer að renna upp fyrir honum ljós-
glæta. Gagnsæi þeirra efna sem
Birgir notar, gagnsæi sýningarinnar
allrar i skjannahvítum salnum (sem
gerir alla myndatöku erfiða eins og
sjá má . . .) gæti gefiö til kynna ein-

Birgir Andrésson.
hvers konar ljósvaka, vaxbútarnir
eru tíl minnis um vængjabúnað
fkarusar, riffiilinn gætí verið tíl
marks um skotkraftínn i flugi þeirra
feðga forðum, krossinn er gamalt
sólartákn, öndin (stór og smá) er
kannski íkarus sjálfur, minning hans
eða eitthvaö i þá veru. Vaði ég í villu
og svíma í þessum lýsingum, vona ég
aö misskilningur minn sé „skapandi”
og þar með fullkomlega heilbrigður.
Allt um það er þessi sýning Birgis,
ráðgáta sem hún annars er, einkenni-
lega áleitin i einfeldni sinni og ljóö-
rænum áminningum.
- AI