Dagblaðið - 16.07.1981, Qupperneq 20

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 16. JÚLÍ 1981.
Gekk jjallabaksleiðina frá Kirkjubœjarklaustri til Sigöldu:
„Það sem 66 ára sendiherra á eftirlaunum
getur gengiðy eiga aðrir líka að geta gert, ”
— segir Olof Kaijser; fyrrverandi sendiherra Svía á íslandi
hlíð og það var mikið laust i berginu
þannig að ég rann til. Fyrir neðan
mig var á og mér leizt ekkert á þetta.
En ég passaði mig á þvi að halda ró
minni og fara ekki að gera neina vit-
leysu. Og upp komst ég um siðir með
allt mitt hafurtask.
Þá komst ég einnig í hann krappan
er ég þurfti að vaða yfir á. Hún var
straumþung og steinarnir á botninum
ultu undan fótum mínum, þannig að
ég hélt að ég væri að missa jafnvægið
og detta. En svo fór þó ekki og yfir
komst ég.
Alla leiðina sá ég ekki hræðu fyrr
en á síðasta degi. Þá kom ég þar að
sem hjón höfðu fest fólksvagn sinn í
á, bíllinn hafði sigið í aurnum og var
pikkfastur. Ég hjálpaði þeim aö losa
bítinn og þau óku mér í staðinn að
Sigöldu. Mér fannst gaman að geta
hjálpað þessum hjónum, en hún var
dönsk og hann islenzkur.
Sænsk-íslenzki
hátíðarsjóðurinn
Frá Sigöldu gekk ég að Hrauneyja-
fossi, en þar eru um 10 landar mínir
að vinna við virkjunina. Þeir eru frá
þremur sænskum fyrirtækjum,
ASEA, Cementgjuteriet og NOHAB-
Tampella. Þessir menn eru ekki hér
eingöngu til að vinna sér inn fé,
heldur hafa þeir einnig lagt sitt af
mörkum til stofnunar hátíðarsjóðs
Sænsk-íslenzka félagsins í Stokk-
hólmi. önnur fyrirtæki sem hafa
látið fé af hendi renna 1 sjóðinn eru
t.d. Alfa Laval, LM Ericsson, SE-
banken og Volvo. Alfa Laval
framleiða m.a. mjaltavélar sem
finnast á svo til öllum íslenzkum
sveitabæjum og símar frá Ericsson
eru á nær hverju einasta heimili á
íslandi. Mér fannst vel við hæfi að
þessi fyrirtæki tóku þátt í þessari
sjóðsstofnun.
Þrammað af stað
í nýja f erð
Á föstudaginn var fór ég síðan i
heimsókn til kunningja mins i Mos-
fellssveit, Halldórs Laxness. Ég
bankaði upp á hjá honum með við-
leguútbúnað minn á bakinu og það
urðu miklir fagnaðarfundir. Eftir að
hafa heilsað upp á Laxness lagði ég
enn á ný land undir fót og gekk yfir
Mosfellsheiðina. Þá um nóttina
tjaldaði ég í norðurhlíð Hengilsins en
á laugardag gekk ég yfir Hengilinn og
tjaldaði í honum sunnanverðum það
kvöldið. Sunnudagsmorguninn fékk
ég mér síðan bað í einum hveranna á
Nesjavöllum, en þar eru mikil hvera-
svæði. Þann dag gekk ég síðan niður
á Sandskeið og fékk bílfar þaðan í
bæinn.
Það var sama sagan í þessari ferð
og hinni fyrri, ég hitti varla hræðu á
leiðinni. 1 svipinn man ég aðeins eftir
að hafa séð nokkra skáta í fylgd með
foringja sínum við Hengilinn.
íslendingar
iitlir göngumenn
íslendingar ganga ekki nógu
mikið. Þegar ég var sendiherra ferð-
aðist ég mikið um landið, en alltaf í
bíl. Ég hef t.d. komið á nær alla firð-
ina á Vestfjörðum, farið hringveginn
og sannast sagna held ég að sá vegur
sé ekki til á íslandi, sem ég hef ekki
ekið. En það er stórt brot landsins
sem ekki er hægt að skoða öðru vísi
en fara þangað á tveimur jafn-
fljótum. Göngu mína Fjallabaksleið-
ina má á vissan hátt líta á sem
áskorun til allra um að ganga meira.
Núna kom ég einn til Islands en við
konan min höfum þann ásetning að
láta ekki eitt einasta ár líða án þess að
annað hvort okkar eða við bæði
komum til landsins. Konan mín er
Bátsferð með Bravo
um Vestmannaeyjar
Blásið í Hœnu
— Þú hefur ,,í rauninni” ekki
komið til Vestmannaeyja, nema þú
hafir brugðið þér i bátsferð með
Bravo VE 160 og kynnst öllum hinum
„íbúum” eyjanna, segir m.a. í kynn-
ingarpésa sem eigendur skemmtibáts-
ins Bravo í Vestmannaeyjum hafa
gefið út. Og víst er sannleikskorn til í
þessu.
Blaðamaður DB átti þess kost á
dögunum að bregða sér í bátsferð
með Bravo og verður ekki annað sagt
en að hún hafi verið bæði fræðandi
og skemmtileg. Annar eigandi báts-
ins, Hjálmar Guðnason sat við
Miðaldamenn jremja
magnaðan seið
Eftir ballið nefndist lag eitt í söng-
lagakeppni Sjónvarpsins, en það
hafnaði í 8. sæti. Nú hefur hljóm-
sveitin Miðaldamenn frá Siglufirði
gefið út smáskifu meö laginu, en einn
Lóen er komin söng Erla Stefáns-
Mttir hér um áríð en nú syngur
hún með Miðaldemönnum é smó-
skrfu þeirra.
DB-mynd: Friðgeir Axelsson.
Miðaldamanna, Leó Ólason, samdi
einmitt lagið. Þrjú önnur lög eru á
plötunni, sem Stúdíó Bimbó gefur út
og dreifir.
Það er Erla Stefánsdóttir, sem
áður gerði garðinn frægan með
hljómsveit Pálma Stefánssonar, sem
syngur Eftir ballið. Þá raddar hún
einnig í laginu með Snorra Guðvarðs-
syni. Texta við lagið gerði Hafliði
Guðmundsson.
Hitt lagið á A-hlið heitir More og
er erlent. Hér um árið flutti Ellý Vil-
hjálms lagið, en nú er búið að setja
það í diskóútsetningu og söngur er
enginn.
Á hinni hliðinni eru lögin Plötu-
snúðurinn og Galdralagið. Plötu-
snúðurinn er skrítið lag. Stubbar og
bútar úr nokkrum erlendum diskó-
lögum eru fengnir að láni og þeini
skeytt saman með texta efdr Leó Óla-
son.
Æðstiprestur íslenzkra galdra,
Baldur Brjánsson, er höfundur
Galdralagsins, en það lag er eingöngu
leikið.
Miðaldamenn skipa nú þeir Leó
Ólason, sem spilar á hljómborð,
Birgir Ingimarsson hamast á
trommusettinu og Sturlaugur
Kristjánsson plokkar bassann. Þá að-
stoðuðu á plötunni þeir Leó Torfa-
son gftarleikari og Viðar Eðvarðsson
saxófónleikari.
Upptaka var gerð í Stúdíó Bimbó
um sl. páska en platan var pressuð i
Alfahf. - SA
Hljómleikar í Sjallanum
Tvær þeirra hljómsveita sem fram
komu á hljómleikunum i Laugardals-
höll fyrir skemmstu, koma fram á
hljómleikum í Sjallanum á Akureyri 1
kvöld. Eru það hljómsveitirnar Spila-
flfi og BARA-fiokkurinn.
Hljómsveidn Spilafífl er skipuð
þeim Sævari Sverrissyni, söngvara,
Erni Hjálmarssyni, gítarleikara,
Birgi Mogensen, bassaleikara,
Halldóri Lárussyni, trommuleikara
og Jóhanni Kristinssyni, orgelleikara.
Sævar var áður í Cirkus, svo dæmi
séu nefnd, en nokkrir þessara léku
áður saman í hljómsveitinni Fimm.
BARA-fiokkurinn er ein kunnasta
nýbylgjuhljómsveitin í dag, en hún
sendir frá sér sex laga plötu síðar í
mánuðinum.
Á laugardag verða hijómsveitirnar
síðan með nýbylgjudansleik í Frey-
vangi.
SA.
„Ég fór þessa ferð gangandi tíl að
sýna öðrum að það sem 66 ára sendi-
herra á eftírlaunum getur gengið, það
eiga aðrir einnig að geta gert. Fólk er
orðið alltof bundið við bila sína, það
gengur ekkert nema til og frá bílum
sinum þegar það fer i'fjeilaferðir,”
sagði Olof Kaijser, fyrrverandi sendi-
herra Svía á íslandi, en hann fór á
dögunum allsérstæða ferð. Olof
Kaijser var sendiherra hér á árunum
1972—78, en er nú kominn á eftir-
laun. En víkjum aftur að ferð Olofs.
Fjaliabaksleiðin
til Sigöldu
„Aðfaranótt hins 23. júní kom ég
til Islands án jress að nokkur vissium
ferðir mínar. Ég tók rútu austui að
Kirkjubæjarklaustri og þaðan lagði
ég svo upp í ferð mína með bakpoka,
tjald og svefnpoka. Ferðinni var
heitíð Fjallabaksleiðina tíl Sigöldu, en
ég hafði lesið um þessa leið í árbók
Ferðafélags íslands. Þar stóð að
jeppatroðningur væri tíl Sigöldu og
ég hugsaði með mér að það sem jeppi
kæmist hlyti gangandi maður einnig
að komast. Fyrstu nóttina svaf ég í
tjaldi ofarlega í Skaftártungum, en
alls var ég fimm dga á leiðinni til Sig-
öldu og svaf fjórar nætur í tjaldi. Að
meðaltali gekk ég um 30 kílómetra á
dag. Síðan lá leiðin inn í Jökuldali og
þaðan í Sigöldu.
Tvisvar hrœddur
Jú, maður á ekki að ganga einn á
fjöll, en ég fór varlega. Þó var ég tví-
vegis hræddur á leiðinni. í fyrra
skiptið þurfti ég að klifra upp fjalls-
Þaö er mikill heiður að fá að vökna i
ferð með Bravó því að venjulega koma
túristarnir skráfþurrir i land, sagði
Hjálmar og að sjáifsögðu var Lúðvik
Geirsson blaðamaður mjög upp með
sér af þessum heiðri. Enda er enginn
verri þó hann vökni.
Hjálmar Guðnason „þenur iúðurinn” i
Klettshelli. ,. „„„
DB-myndir ESE.
stjórnvölinn og miðlaði farþeg-
um sinumaf þekkingu sinni um eyjar-
nar og „Fyjagoðinn” Árni Johnsen
sá svo um að fylla í skörðin, þannig
að ekki var komið að tómum kofun-
um hjá þeim félögum.
Ferðin í botn sjávarhellanna,
meðfram hömrum og fuglabjörgum,
eins og það heitir í kynningarpésan-
um verður ekki tíunduð hér, en þó er
ekki hægt að gleyma „hljómleikun-
um” sem Hjálmar Guðnason hélt
fyrir blaðamenn inni í Klettshelli og i
hellinum i Hænu. Blés Hjálmar þar í
trompett af mikilli kúnst og var
hljómburðurinn frábær í þessum
hljómleikasal náttúrunnar.
-ESE.
Ok>f Kaijser bendiri upphafspunkt Fjaiiabaksferðar sinnar, Kirkjubæjar-
klaustur. DB-mynd: Bjarnieifur.
kannski ekki alveg eins dugleg að’
ganga og ég, en þó gengum við eitt
sinn saman á Heklu. Það var 18. júní
1977. Við fengum daginn áður, 17.
júní, þá hugmynd að ganga á Heklu
og daginn eftir efndum við orð
okkar.
Einu sinni hef ég gengið á Vatna-
jökul. Það var 1979. Ég fór þá með
Guðmundi Jónassyni og við héldum
upp á sjötugsafmæli hans þarna uppi
á jöklinum. Það var ógleymanlegt,”
segir Olof Kaijser um leið og við
kveðjum.
- SA
FÓLK