Dagblaðið - 30.07.1981, Blaðsíða 2

2
r
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 30. JÚLt 1981.
Opnunartími verzlanna og neytendur
—borgarstjórn „ætti að leyfa strax opnun smærri verzlana á laugardögum”
E.A.F. skrifar:
Undanfarið hefur verið mikið
rætt og skrifað um opnunartíma
verzlana. Raddirnar voru aðallega
frá Kaupmannasamtökunum eða
Verzlunarmannafélaginu en lítið
heyrðist í neytendum.
Þar sem ég fer oft með ýmis neyt-
endamál ákvað ég að taka nokkra
neytendur tali og áttu þeir það
sameiginlegt að vera konur sem vinna
utan heimilis. Vinnudagur þeirra var
oftast kl. 9—17 og hádegisfríið, mat-
artími þeirra, aðeins 30 mfnútur.
Nokkrar vinna að sumri til, kl. 8—16
en þær eru fáar. Nokkrar voru ungar
mæður, með börnin sln í pössun eða
á dagheimilum. Þessar konur verða
að sækja börn sín eftir vinnu. Ég held
að við öll sem notum strætisvagna til
heimferða eftir vinnu, höfum séð
margar mæður fara heim með
þreytt, grátandi börn eða börnin
sofandi i örmum sínum. Eins og
Jóhann Guðbjartsson skrifar:
Ég má til með að segja frá reynslu
minni af bílaleigunni Vík, öðrum til
viðvörunar, þvl svo dæmigerð er hún
um hvernig viðskipti eiga ekki að
vera.
Upphaf þessara slæmu kynna var
að ég ætlaði upp í Borgarfjörð með
eðlilegt er, geta þessar konur ekki
farið með börnin sín til að verzla
milli 17 og 18.
Niðurstaða af samtölum okkar
var 1 stuttu máli:
1. Maður lifir ekki af brauði
einu. Meðal annars er nauðsynlegt að
kaupa fatnað og þá sérstaklega
barnafatnað. Það er ógerningur að
bíða til septembermánaðar með fata-
kaup. Þess vegna er nauðsynlegt að
leyfa kaupmönnum sem vilja veita
þessa þjónustu og hafa enga af-
greiðslumenn 1 búðinni að hafa opið.
2. Kaup á nauðsynjavörum,
þ.e.a.s. flestum matvörum og
hreinlætisvörum. Mjög margar
konur, sem eiga börn og vinna utan
heimilis geta ekki komizt f verzlanir á
þeim tíma sem opið er, sérstaklega ef
tekið er til athugunar að margar mat-
vöruverzlanir loka milli kl. 12.30—
14.00, en það er oft matartimi á skrif-
stofum. En verra er greinilega
10 manna hóp. Þar eð bílaleigan Vík
auglýsti bil sem hentaði slíkum hópi
hringdi ég þangað og pantaði bíl til
fararinnar og var ákveðið að ég fengi
hann kl. 9 á föstudagsmorgni.
Þegar ég kom á þessum umrædda
tfma reyndist enginn bíll vera til taks
ástandið hjá þeim mörgu sem vinna í
fiskvinnslu en eiga þó frí á laugar-
dögum. Að opið sé hjá smærri
verzlunum, eða eins og oft er sagt,
hjá kaupmanninum á horninu, er
mikilvægt og nauðsynlegt.
3. Þrátt fyrir þetta er augljóst
að velta kaupmanna sem vinna einir
eða með aðstoð fjölskyldna er það
lítil að af henni stafar ekki hætta
fyrir stærri verzlanir og af-
greiðslumenn þeirra. Ósk VR og
Kaupmannasamtaka um að allar
búðir verði lokaðar samtlmis er ekki
byggðáskynsemi.
4. Þótt nokkrar verzlanir verði
opnar á kvöldin er mjög'erfitt fyrir
útivinnandi konur að komast þang-
að, nema þær eigi bifreið og geti
e.t.v. tekið sofandi börn meðsér.
5. Talað hefir verið um að opnun
á laugardögum mundi hækka verð á
vörum. Hér er um mistúlkun að
ræða. Mjög margar nauðsynjavörur
en mér var sagt að starfsmaður fyrir-
tækisins væri á leiðinni með hann og
að ég myndi fá hann eftir fimm til tíu
mínútur eða svo: þær reyndust ærið
langar þessar 10 min. og er ég var
búinn að bíða þarna hálfan annan
tíma þótti mér ástæða til að hafa
samband við hópinn sem með mér
ætlaði, enda hafði forráðamaður
bllaleigunnar gefið mér loforð fyrir
því að ég fengi bílinn kl. hálf sjö um
kvöldið og sýndust mér það góðir
kostir úr þvf sem komið var, enda
eru undir verðlagsákvæðum og eru
þau eins fyrir smærri og stærri
verzlanir.
6. Loksins eru nokkrar
spurningar: Af hverju má móðir
kaupa gosdrykki og sælgæti, sem er
óhollt, handa börnum sfnum sjö daga
vikunnar kl. 9—23.30, í sjoppum en
ekki mjólk og hrökkbrauð á laugar-
dögum? Af hverju má maður kaupa
síldarflök á brauði f veitingahúsum
fyrir kr. 38 alla daga, til miðnættis
e.þ.u.b., en ekki kaupa sfldarflök hjá
kaupmanni á laugardögum fyrir kr.
8,40? Ef um vinnuþrælkun er að
ræða, gildir það aðeins fyrir af-
greiðslumenn í verzlunum en ekki
aðra?
7. Húsmæðurnar voru sammála
um að borgarstjórn ætti að ógilda
reglugerð frá janúar 1981, enda
ólíklegt að hún sé löglega rétt og
leyfa strax opnun smærri verzlana á
laugardögum.
væri þá hægt að leggja af stað með
hópinn f bftið morguninn eftir. Ekki
stóðst þetta loforð frekar en í fyrra
skiptið. Þegar ég kom að sækja
bílinn sagði maðurinn mér að þvf
miður væri bfllinn ekki tilbúinn þvi
það væri eftir að setja í hann farþega-
sætin, en hann myndi gera það strax
eftir lokun bflasölunnar kl. sjö og
koma honum til min um áttaleytið.
Vegna þess að maðurinn var
trúverðugur, kom vel fyrir og var

Hringiö í suna
V
ósköp leiður yfir þessu treysti ég þvf
enn á ný orðum hans. Þó fór það svo
áð ekki reyndust orð hans haldbetri
en í fyrri skiptin. Þegar bíllinn var
ókominn kl. níu fór ég að hefja eftir-
grennslanir um hvað olli töfinni.
Eftir nokkrar símhringingar komst ég
að því að hann væri farinn norður í
land. Nú þótti mér mælirinn fullur,
enda ekkert á þetta fyrirtæki að
treysta og ekki annað að gera en að
hafa samband við fólkið og aflýsa
ferðinni.
ÓÁNÆGÐUR MEÐ BÍLALEIGUNA VÍK
—segir sínar farir ekki sléttar
HJ0LA
SKAUTAR
VERÐ 372
STÆRÐIR 33 TIL 45
PÓSTSENDUM.
LAUGAVEG113.
SÍM113508.

BORGARBÍLA‘SALÍ
0 P-IÐ AL.LA DAGA FRÁ 9->
NEp SUHNUDAIjA -
borcarbílasalah
Bflaleigan Vfk og Borgarbflasalan eru f sameiginlegu húsnæði en eru aðskilin fyrírtæki.
Höf um góða bfla og veitum
jaf nf ramt góða þjónustu
— segir f ramkvæmdastjóri Bflaleigunnar Víkur
Vegna fyrírspurna DB skrifar
Jósteinn Kristjánsson, framkvæmda-
stjórí Bilaleigunnar Víkur:
Það er rétt að Jóhann Guðbjarts-
son pantaði bíl föstudaginn 24. þ.m.
Jóhann mætti enn fremur á skrif-
stofuna hjá okkur kl. 9 að morgni til
þess að sækja bílinn. Var honum
sagt að klukkutíma bið gæti orðið
eftir bílnum, þar sem verið væri að
yfirfara hann og þrífa.
Tók Jóhann þessu strax mjög illa
og talaði um lélega þjónustu. Eftir að
hafa þegið kaffi fékk hann að hringja
og tjáði mér eftir símtalið að betra
væri fyrir sig að fá bílinn að
morgni næsta dags. Æskilegast væri
að fá bílinn kl. 7 að morgni. Spurði
ég hann þá hvort honum væri ekki
sama þótt hann fengi bilinn þá um
kvöldið svo að ég þyrfti ekki að
vakna fyrir allar aldir næsta morgun.
Því miður fer sumt öðruvisi en
ætlað er. Rétt fyrir lokun hringdu
menn, úr hljómsveitinni Frílyst,
norðan af landi og segja að bill sem
þeir séu með á leigu frá okkur sé
bilaður og þeir verði að komast með
hljóðfærin á dansleik er þeir áttu að
spila á.
Var ekki nema eitt til ráða; að
reyna að bjarga því sem bjargað yrði.
Þar eð Jóhann ætlaði ekki að nota
bilinn fyrr en að morgni var hægt að
leysa dæmið svo báðir mættu vel við
una; Jóhann annars vegar og hljóm-
sveitin Frilyst hins vegar.
Eitt er víst að hljómsveitin Frílyst
þakkar okkur góða þjónustu en
Jóhann gerir heilmikið mál úr atviki
sem í rauninni skipti hann engu.
Jóhann Guðbjartsson minnist
ekkert á það í bréfi sínu að á laugar-
dagsmorguninn var honum boðinn
bíllinn á þeim tíma sem hann hafði
sjálfur óskað eftir að fá hann.
Afþakkaði hann þá bilinn
kröftuglega, en á föstudagskvöldið
hafði hann dundað sér við að hringja
bæði í eiginkonu mina og móður og
hellt yfir þær svívirðingum og
skömmum.
Ég held, satt bezt að segja, að
bflaleigan Vík hafi sýnt sínum
viðskiptavinum að hún reynir allt
fyrir þá að gera. Bæði höfum við
góða bíla og veitum jafnframt góða
þjónustu.
Eitt vil ég ráðleggja þér, Jóhann:
Ef þú átt einhver tímann sökótt við
einhvern, vertu þá sá maður að tala
beint við hann, í stað þess að ráðast
að ættingjum sem eru málinu á engan
hátt tengdir.
Vi