Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1913, Qupperneq 31

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
35
ingi hjer eins hagkvæm og erlendis, að minsta kosti
þangað til við förum að láta heljarafl fossanna okkar
vinna áburð úr ioftinu.
Engu að síður er það mikilsvert að hafa fengið vissu
fyrir því, að grípa má til þessa áburðar í viðlögum, þeg-
ar annan áburð brestur, og það með góðum hagnaði.
F*að er heldur ekki lítilsvert, að áburðartilraunirnar hafa
sýnt oss með tölum, svart á hvítu, ef svo mætti segja,
hið sanna verðmæti búpeningsáburðar vors, sem menn
hafa eigi kunnað að meta sem skyldi.
3. Kornyrkjutilraunir
hefir fjelagið árlega haft með höndum. Tegundir þær,
sem reyndar hafa verið, eru hafrar, rúgur og bygg. Til-
raunirnar hafa sýnt að rúgur og bygg geta þroskast hjer
ef vei sumrar, en tæplega mundi það svara kostnaði að
rækta þessar tegundir til kornöflunar, en allar þessar teg-
undir má rækta til slægna með góðum árangri. Á slík
ræktun þeirra sjálfsagt mikla framtíð fyrir sjer hjer á landi,
einkum á nýbrotnu landi til undirbúnings grasræktar,
því heyfang gefa þær mikið.
4. Rófnayrkjutilraunir.
Ymsar tegundir fóðurrófna og gulrófna hafa verið
reyndar. Fóðurrófnarækt mátti heita óreynd hjer á landi
áður en Ræktunarfjelagið hóf tilraunir sínar. í Noregi og
í öðrum nágrannalöndum er hún óðum að breiðast út,
og þykir hvervetna mjög arðvænleg. Rað var því mikils-
vert að komast að raun um, hvernig hún gæfist hjer á
Norðurlandi.
Nú hefir reynslan sýnt, að fóðurrófur gefa hjer engu
minni uppskeru í sæmilega ræktaðri jörð en tíðkast í
Noregi. Getum vjer því vænst mikilla hagsmuna af rækt-
un þeirra, sje hún stunduð af nokkurri alúð og hirðu-
semi. Og víst er um það, að fóðurrófur þykja hvervetna
hinn bezti fóðurbætir. <
Gulrófur hafa gefið sæmilega uppskeru á hverju ári,
sjerstaklega með því að sá þeim í vermireiti, og með
3’