Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1957, Qupperneq 49

HARALDUR ÓLAFSSON:
Hugleiðingar um íslenzkan landbúnað.
Höfundur þessarar greinar, Haraldur Ólafsson, er gamall Akureyr-
ingur. Fluttist hann vestur um haf 1913, og hefur dvalizt þar síðan.
Hann hefur búið um 40 ár að Mountain í Norður-Dakota, og stundaði
hann jafnframt verzlun um langt skeið. Nú hefur hann selt bú sitt í
hendur Einari syni sínum. Áður en Haraldur fluttist til Ameríku, var
hann forstöðumaður kjötbúðarinnar á Akureyri um skeið, og hafði
hann numið kjötiðnað í Danmörku. Meðan hann starfaði við Kjöt-
búðina hafði hann náin kynni af bændum og búskap hér um slóðir.
I ferð minni til Ameríku s.l. haust heimsótti ég Harald og gisti hjá
honum tvær nætur. Ræddum við margt, og heyrði ég á honum, að
hann hafði veitt mörgu athygli um búskap hér heima á ferðalögum
sínum 1947 og 1953. Færði ég það í tal við hann, að hann skrifaði
eitthvað um reynslu sína í búskap fyrir Ársritið, tók hann því líklega,
og sendi mér þessa grein nokkru síðar. — St. St.
Árin 1947 og aftur 1953 heimsótti ég hið gamla feðraland
mitt eftir langa útivist. Ég átti þess kost að ferðast um
býsna mikinn hluta landsins, og á því ferðalagi duldist mér
ekki, að lifnaðarhættir höfðu gerbreytzt, og stórkostlegar
framfarir átt sér stað, síðan ég hvarf að heiman. En þótt
fagran bjarma legði af þessum framförum, fannst mér sem
skuggi hvíldi yfir einum atvinnuvegi landsins, landbúnað-
inum, sem stafa mun af hinum öra fólksflutningsstraum frá
sveitunum til bæja og þorpa, sem aftur veldur því, hversu
mikið er enn ónumið og ónotað af ræktanlegu landi. Þetta
öfugstreymi landbúnaðarins hefur náð tökum á mörgum
lýðræðisþjóðum síðustu árin.
Það er ekki að undra, þótt erfitt reynist fyrir aðra en syni
efnaðri bænda, að gera landbúnað að lífsstarfi sínu, þegar
4