Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 3

3
um meira. Túnin hafa því eigi aðeins stækkað, lieldur hef-
ur ræktun þeirra einnig batnað, svo nú fáið þið 45 hesta af
hektaranum í stað 31 um aldamótin, og þó eru þau notuð
líka meira til beitar nú en þá.
Heyskapurinn hefur þó ekki aukizt að sama skapi og
töðufallið, því útheyskapurinn hefur minnkað. Heyskapur-
inn allur var 180—190 þúsund hestar, og lengi vel gerði
töðuaukinn ekki meira en vega móti minnkandi útheyskap.
Fyrst um 1950 fer heymagnið að vaxa, sem í hlöðurnar fór,
og nú heyið þið um 280 þúsund hesta á ári í stað 180 þús.
áður, en að sjálfsögðu hefur fóðurgildið vaxið mun meira.
En hér liefur fleira breytzt. Um aldamótin losuðuð þið
heyið með orfum og rökuðuð með hrífum. Mannshöndin
var þar ein að verki. Síðar fenguð þið ykkur hestasláttuvél-
ar, og þær flýttu fyrir. Nú hafið þið flestir lagt þær á hill-
una, og fengið ykkur stórvirkari tæki, rekin með bensíni
eða hráolíu, og afköstin hafa margfaldast. Ég hef farið í
gegnum skattskýrslur eyfirzkra bænda frá árunum 1924 og
1925, og reynt að átta mig á fólksfjöldanum, sem að hey-
skapnum vann þá, og svo aftur nú síðustu árin, og mér
virðist, að það hafi verið um 60% fleira fólk við heyskap-
inn fyrir 50 árum en nú.
Ég hygg að breytingin, sem orðið liefur á lieyskaparmögu-
leikunum og aðstöðu allri til heyskaparins, sé meiri en
margur maðurinn gerir sér ljóst, og að sú aðstaða öll hafi
haft gagnger áhrif á fjárhagsafkomu ykkar.
En um leið og þessi breyting hefur orðið, hafa líka brtin
á jörðunum breytzt. Arið 1910 voru um 1600 nautgripir í
sýslunni. Nú eigið þið á sjötta þúsund nautgripa. Vorin
1904 og 1905 vann ég í Gróðrarstöðinni, og sá þá oft bænd-
ur koma ríðandi í bæinn. Eftir einum man ég vel. Hann
kom á hverjum morgni, og hafði tösku fyrir aftan hnakk-
inn sinn, og í henni nokkrar mjólkurflöskur, sem hann
seldi í bænum. Nú er öldin önnur. Nú hafið þið ykkar
I*