Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 5

því til munu bændur í firðinum, sem liafa hrossin sér til
augnayndis, án þess að fá af þeim nokkurn arð.
Af þessu, sem ég hef nú reynt að rekja, vona ég, að þið
sjáið þær mikiu breytingar, sem ykkur hefur auðnazt að
gera á jörðunum og búunum, og hef ég þó ekki minnzt á
aukningu garðlands og garðmataruppskeru, né stækkun
hænsnabúanna, en hvort tveggja hefur aukizt. En þar eiga
þorpsbúarnir sinn bróðurpart í vextinum, eins og þeir
raunar líka eigi í skepnufjölguninni, þótt það sé miklu
minna.
Þessar umbætur eru meiri en margur gerir sér í hugar-
lund, og margir kaupstaðarbúar eiga erfitt með að átta sig
á, hvernig bændurnir hafi getað gert þær allar. Þó hafa
bændurnir jafnframt þessu hýst jarðirnar. íbúðarhús jarð-
anna hafa gjörbreytzt. Á nálægt 80% af þeim hafa verið
byggð npp ný íbúðarhús, og á mörgunt hinna liafa farið
fram gagngerðar breytingar. Nútímaþægindi, svo sem mið-
stöð, vatnsleiðsia, skólpleiðsla og svo framvegis hefur verið
sett í húsin, svo innistörfin eru orðin allt önnur en þau
áður voru. Þau eru léttari, þrifalegri og skemmtilegri, og
starf húsmóðurinnar orðið allt annað.
Ekki veit ég hve mikið af peningshúsunum hefur verið
endurbyggt, en það ieiðir af sjálfu sér að byggja hefur þurft
yfir megin liluta nautgripanna og að minnsta kosti yfir
alla viðbótina. Hins vegar liggur fyrir, að síðan um alda-
mót hafa verið byggðar heygeymslur, bæði yfir þurrhey og
vothey, sem eru svo miklar, að ef þær eru allar nothæfar
enn, rúma þær allan heyskapinn. Þó má vel vera, að enn
vanti hlöður, bæði af því að eitthvað liafi gengið úr sér, og
líka af því, að sumir eigi ónotað hlöðurúm, hafi byggt yfir
væntanlegan heyauka næstu ára. Vera má og, að síðan
heyband lagðist niður sé meira lagt í heyhestinn en áður var.
Af þessu sjáum við, að sveitafólkinu hér í sýslu hefur
miðað fram á leið, en ekki aftur á bak.