Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 22

22
fóðurskorts, vaða í villu, þau eru fyrst og fremst vegna
skorts á nógu samanþjöppuðu fóðri og úr honum getur
aukin framleiðsla á heyfóðri ekki bætt. Það er því furðu
mikil fáfræði, er því er haldið fram, jafnvel í sölum hins
háa Alþingis, að hægt sé að skaðlausu að skera niður fóður-
bætiskaup landbúnaðarins og kaupa hátollavörur í staðinn
til bjargar útflutningsframleiðslunni. Villan er tvöföld.
Slík ráðstöfun mundi stórskaða landbúnaðinn og gera að
engu margra áratuga ræktunarstarf í húfjárrækt, og hún
mundi engu bjarga, því það er hrein rökvilla, að hægt sé
að rétta við óhagstæðan viðskiptajöfnuð með auknum
kaupum á lúxusvarningi.
Hámjólka kýr eru viðkvæmar og krefjast nákvæmni í
fóðrun og meðferð. Það er ekki einhlítt að þær fái nóg fóð-
ur hvað fóðurgildi áhrærir, heldur þurfa efnahlutföll fóð-
ursins einnig að vera hagkvæm, fóðrið nægilega fjölbreytt,
svo síður þurfi að óttast skort einstakra efna. Þess vegna eru
kraftfóðurblöndur handa mjólkurkúm gerðar sem fjölhæf-
astar, úr sem flestum fóðurtegundum, og þar sem kýr eru
viðkvæmar fyrir öllum fóðurbreytingum er áríðandi, að
engar sveiflur verði í gerð þeirra. Það er óþolandi ástand,
að engin trygging sé fyrir því, að viðurkenndar fóðurblönd-
ur séu gerðar samkvæmt þeim formála er viðurkenningin
hljóðar upp á. Þeir, sem fengið hafa blöndu viðurkennda,
hafa skuldbundið sig til að gera hana á ákveðinn hátt, og
opinberir aðilar, er veita slíka viðurkenningu, eiga að vera
trygging fyrir því að nauðsynleg fóðurefni í blönduna fáist.
Engin fóðurblanda er einhlít eða á við í öllum tilfellum,
en venjulega er það tvennt, sem framleiðandinn þarf að
eiga völ á. Fóðurblanda með ákveðnum efnasamsetningi og
fyrst og fremst ákveðnu magni af meltanlegri eggjahvítu
og kolvetnaríkt fóður, sem hægt er að nota til þess að draga
úr eggjahvítumagni fóðurblöndnnnar, ef þörf krefur. Bónd-
inn verður svo eftir ástandi heysins og fóðurþörf kúnna að