Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 52

52
að fara í tíma til einhvers af prófessorunum, en kann ekki
stakt orð í faginu, og hræddur er ég um, því miður, að margt
sé nú tínt niður af því, sem þar var numið forðum daga.
Annað, sem ég vænti mér nokkurrar skemmtunar og líka
fróðleiks af, er að sjá ný lönd, en ég hef aldrei verið annars
staðar erlendis en í Danmörku. Þó veit ég að þetta verða
aðeins skyndikynni, sem litla heildaryfirsýn gefa, því hver
getur á tveimur vikum, eða svo, kynnzt að nokkru ráði lönd-
um eins og Svíþjóð eða Noregi, til þess þyrfti fremur tvö ár.
Af framanrituðu mega lesendur Ársritsins marka, að ég
vænti mér ekki alltof mikils af utanförinni, og þeir þurfa
ekki að vænta þess, að ég komi stórum vitrari og fróðari
heim aftur, en þó er aldrei fyrir það að synja, að eitthvað
það kunni að verða á vegi mínum, er komið geti bæði mér
og öðrum að einhverjum notum, og að sjálfsögðu felur ferð-
in í sér nokkurn möguleika til samanburðar, er alltaf getur
verið gagnlegur og lærdómsríkur. Við ibíðum og sjáum
hvað setur.
Að sjálfsögðu mun ég, þegar ég kem heim aftur, í Ársrit-
inu gera nokkra grein fyrir hvers ég hef orðið vísari á ferð
minni. Er það hvort tveggja, að Ársritið eða Rætkunarfélag-
ið á þar hönk upp í bakið á mér, og að ég hef aldrei haft
hneigð til að sitja á þeim fróðleik, er mér kann að fénast
um og öðrum má að gagni verða.
Ólnfur Jónsson.