Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Qupperneq 10

aðarlöndin flytja inn kjarnfóður í stórum stíl. Húsdýr, sem
fóðruð eru með því, skila miklu af úrgangsefnum, sem nýta
þarf eða eyða fjarlægt þeim stöðum, þar sem framleiðslan
fer fram. Þetta eykur enn á þá erfiðleika, sem fyrir eru um
að eyða úrgangsefnum.
HVERNIG LAND Á NORÐLÆGUM SLÖÐUM
ER FALLIÐ TIL RÆKTUNAR
Til ræktunar þarf land með nægilega frjósaman jarðveg og
vel aðhæfðar jurtir, en einnig þarf veðurfar að fullnægja
ákveðnum skilyrðum. Þau eru um birtu, vind, úrkomu og
hita.
Okkur hættir til að horfa hér nokkuð einhliða á hitann
sem lágmarksþátt. Því er athyglisvert að vita, að í heitustu
héruðum Suður-Noregs gefa köldu árin mesta uppskeru
algengustu nytjajurta. Á kaldari stöðum eru það hins vegar
hlýjustu árin, þegar úrkoma er næg, sem gefa mesta npp-
skeru.
Meðaluppskera í Noregi af hveiti, byggi, höfrum og kart-
öflum er lægri en i Hollandi og beztu ræktunarlöndum
heims, en yfir meðaltali Evrópu utan Sovétríkjanna og nærri
tvöfalt hærri en meðaltal heimsins. Ástæðan er sú, að margir
þættir eru hagstæðir fyrir Noreg, þrátt fyrir stuttan vaxtar-
tíma. Víða annars staðar dregur of mikill hiti og þurrkur
úr uppskeru. Þá ná meindýr og sjúkdómar sér ekki eins
niðri, þar sem vaxtartími er stuttur og ræktunarlandið
dreift, og að lokum er ræktunarmenning á háu stigi í
Noregi.
Rökrétt afleiðing af þessu er, að land með slíka ræktunar-
möguleika fullnægi betur, en nú er gert, eigin þörfum og
skynsamlegt er að reikna með að ræktun á jurtum, sem
fallnar eru beint til neyzlu meðal manna, hljóti að vaxa.
Þá er ástæða til að ætla, að þörf á timbri fari vaxandi og
verð á því hækkandi. >
12