Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Qupperneq 66

PÁLL SIGBJÖRNSSON:
ÁÆTLANAGERÐ VIÐ LANDBÚNAÐ
Eftirfarandi grein var sett fram í umræðum um áœtlanagerð
við landbunað á ráðunautaráðstefnu Búnaðarfélags Islands,
26.—31. marz 1973. Efnismeðferð greinarinnar ber þess
nokkur merki af hvaða tilefni hún er tekin saman. Sumt af
því sem fjallað er um kann að vera ógleggra fyrir almennan
lesanda af þessum sökum. Lesendur eru beðnir velvirðingar
á þessu.
En nú skal vikið að efninu.
Sumarið 1969 dvaldi ég í Englandi og kynnti mér þá dá-
lítið, hvernig áætlanagerð fyrir bændur var hagað þar,
einkum þá hliðina, sem að hændum vissi.
Eg komst að því, að bændur sem notfærðu sér þessa starf-
semi töldu hana mjög mikils virði. Ég ætla ekki að fara
langt út í að segja frá fyrirkomulagi þar, en það sem mér
fannst einkennandi fyrir reikningshald og áætlanir var, að
reynt var að hafa hvort tveggja einfalt og auðskilið. Nauð-
synlegt var talið, að bóndi sem gera átti áætlun fyrir, hefði
haldið búreikninga í 3 ár. f áætluninni var reynt að gera
það bezta úr þeim skilyrðum, sem fyrir hendi voru, þar á
meðal vinnukrafti og stjórn. Ef bóndi eða bústjóri hafði
haft lélegar tekjur af einhverri búgrein t. d. mjólkurkúm
var talið, að hann myndi vera lélegur kúahirðir og halda
áfram að vera það, þótt búið væri að gera fyrir hann bú-
rekstraráætlun, og tekið tillit til þess í áætlanagerðinni. Al-
70