Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Qupperneq 85

umhverfis var ekki svo ofarlega á baugi og umrædd eius og
nú er, var vandamálið með að koma áburðinum frá þessum
skepnum í lóg, ekki alvarlegt hvað snerti verndun um-
hverfisins, meðal annars vegna þess, að flutningskostnaður
var þá mun minni en hann er í dag. En nú er öldin önnur.
í nágrenni áðurnefndra stórbúa eru ekki tún eða akrar, sem
hægt er að losna við áburðinn í, og of dýrt er, í samkeppni
við tilbúinn áburð, að keyra honum langar leiðir. Ný lög
og reglur varðandi mengun í ám og lækjum og losun úr-
gangs á þann hátt að umhverfið óhreinkist ekki, gera erfið-
ara að losna við búfjáráburðinn. Er því nú þegar unnið af
kappi að rannsóknum á því hvernig hægt er að losna við
áburðinn á sem hagkvæmastan hátt án þess að menga um-
hverfið. Hér vaknar því spurningin um að nýta búfjár-
áburðinn; mykjuna, hænsnaskítinn eða hvað það nú er, til
annars en áburðar.
HÆNSNASKlTUR 1 FÓÐRI HOLDANAUTA
Fyrir um það bil áratug var áróður nokkur fyrir því í Hol-
landi að nota þurrkaðan hænsnaskít sem fóður handa ali-
kálfum. í Hollandi er vandamálið með að losna við búfjár-
áburð stærra en í flestum ijðrum löndum, þar sem þar er
land lítið að dreifa slíkum áburði á. Fyrir hina stóru
hænsnabúgarða er vandinn raunverulega mjög mikill. Ef
reiknað er með, að hver hæna gefi frá sér 150 g á dag af
áburði, gefur hænsnabú með hálfa milljón hæna 75 tonn af
skít á dag. Hollendingar reiknuðu þá með að fóðurgildi í
þurrkuðum hænsnaskít væri svipað og í venjulegu græn-
fóðri, en rannsóknir höfðu þó sýnt að gæðin gátu verið mjög
mismikil. Ekki fékkst þó og hefur enn ekki fengizt, leyfi til
þess í Hollandi að nota þurrkaðan hænsnaskít í kúafóður-
blöndur þar sem álitin er hætta á smitun af taugaveikis-
bróður (Salmonellabaktería). Hollendingar verða þó að
horfast í augu við þá staðreynd, að mengunarvandamálin
vegna búfjáráburðar eru það áleitin, að nauðsyn ber til þess
89