Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Qupperneq 88

ÚR GÖMLUM RITUM
Það þykir góður siður ráðunauta og rannsóknarmanna
að lesa nýjar bækur og ný rit, er berast. Fylgjast þeir þann
veg með ýmsum nýjungum, sem fram eru að koma og að
gagni geta orðið bændum og búaliði, en verða einnig við-
ræðuhæfari í sínum hópi um vísindaleg efni búfræðinnar.
Eins og það er sjálfsagt og nauðsyrilegt að leiðbeinendur
bænda og tilraunamenn í landbúnaði viðhaldi sinni J)ekk-
ingu og auki með lestri nýrra bóka, en haldi sig ekki allt
hafa numið af þeim kennslubókum, sem hending réði, að
notaðar voru þann tíma, er Jreir voru í skóla, Jrá getur liitt
ekki síður verið gagnlegt að fíta tif baka, fletta í gömlum
ritum og sjá hvað forverar okkar höfðu fram að færa. Oftar
en maður hyggur, er leitað langt yfir skammt þegar tíma
og fé er eytt í að rannsaka ýmis vandamál, sem finna má í
gömlum bókum, að löngu eru leyst. Fleira má þó finna í
ritum áa okkar, en lausnir vandamála. Þar eru oft ábend-
ingar um hvað betur megi fara og hvernig betur má breyta.
Eru þessar hugvekjur þannig, að enn stendur þar hvert orð
í fullu gildi, þrátt fyrir hina miklu framþróun tækni og
aukningu „lífsgæða". Hér á eftir fer útdráttur úr einni af
þessum gömlu hugvekjum. Erindið er flutt á bændanám-
skeiði að Hjarðarholti í Dölum í janiiar 1912, og er höf-
undur þess prófessor Ólafur Ólafsson. Brot af því er áður
birt í búnaðarblaðinu Frey, marzheftinu 1912, og er út-
dráttur þessi þaðan tekinn. Hefst nú erindið:
„ . . . Breytingarnar hjá oss á síðasta mannsaldri eru orðn-