Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1984, Side 53

ÞÓRARINN LÁRUSSON
OG
BJARNI E. GUÐLEIFSSON:
HÁLMSTRÁ
Ráðunautar Ræktunarfélagsins hafa lengi lagt mikla
áherslu á það að bændur nái miklum og góðum afurðum eftir
hvern grip. Ljóst er að tómt mál er að tala um slíkt án þess að
hafa nægilegt og gott fóður. Finnst okkur við aldrei brýna
nægilega fyrir mönnum að leggja kapp á að ná góðum heyj-
um, eins góðum og nokkur kostur er, og leggja alla jafna meira
kapp á gæði en magn. Búskapur er heyskapur sagði glöggur
maður eitt sinn. Vegna þess að fóðurgildi heyja ræðst mest af
grastegundum og þroskastigi grasanna, höfum við hvatt
bændur til að bera snemma á að vori og slá snemma að
sumrinu. Þeir sem snemma eru á ferðinni með áburð og slátt
geta betur nýtt besta þurrktíma sumarsins, geta tvíslegið og
hugsanlega fengið fleiri fóðureiningar af hverjum hektara.
Okkur finnst því margt mæla með þessu.
Hins vegar virðist furðu mikil tregða og jafnvel hræðsla hjá
bændum að hlýta þessum ráðum. Þegar við spjöllum við
menn, sem eru í vandræðum með fóðrun og afurðir vegna
lélegra heyja, þá virðast flestir þeirra hafa tiltækar afsakanir
fyrir því að hafa dregið áburðardreifingu og slátt úr hófi. Við
höfum okkar á milli kallað þessar afsakanir „hálmstrá“ og á
það heiti allvel við um það fóður sem menn fá ef þeir draga úr
hömlu að afla heyja. Það kann vel að vera að þessi „hálmstrá“
eigi einhvern rétt á sér og að bændur eigi sér gildar ástæður.
55