Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1984, Qupperneq 63

ÞÓRARINN LÁRUSSON
OG
BJARNI E. GUÐLEIFSSON
TVÖ HRÓPLEG DÆMI UM
ÖFUGÞRÓUN í BYGGÐAMÁLUM
Þrátt fyrir mikla umræðu um viðhald og eflingu byggðar sem
víðast um landið virðist ekkert fá hróflað við ægikrafti seg-
ulsins á höfuðborgarsvæðinu, en þar búa nú yfir 60% íbúa
landsins en aðeins 10-15% um og upp úr aldamótum, og þar
er ekkert lát á. Upp úr einhverri umræðunni var sett á lagg-
irnar nefnd er gera skyldi tillögur um flutning ríkisstofnana
frá höfuðborginni út á landsbyggðina og kom út eitt veglegt
rit um niðurstöður nefndarinnar. Annar árangur varð enginn
af því starfi svo kunnugt sé utan það að einhver eintök þess-
arar bókar munu hafa flutst í hillur bókasafna út um byggðir,
en stofnun fylgdi engin.
Upp úr þessu bar svo til að staða skógræktarstjóra varð laus
til umsóknar og hlaut skógarvörðurinn þáverandi á Hall-
ormsstað hnossið. Minnugir umræðna og bókarinnar góðu
þótti mönnum nú einsýnt að hér yrði riðið á vaðið og var nú
víða önd feginsamlega varpað, enda sá skipaði, Sigurður
Blöndal, yfirlýstur dreifbýlismaður og Hallormsstaður al-
mennt viðurkenndur sá staður sem best er til skógræktar
fallinn á landinu. Það kom þó óðar á daginn að slík rök máttu
sín lítils gegn segulsviði suðvesturhornsins. Áður en varði var
skógarvörðurinn á Hallormsstað sestur að í Reykjavik og
þykjast menn illa sviknir ef dekurbörn höfuðborgarsvæðisins
hafa ekki átt þar hlut að máli.
65
5