Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1922, Qupperneq 31

33
þar engu við að bæta, ef þeir hafa neytt réttar síns í fé-
laginu, og staðið í skilum.
F*etta hefir mjög einkennileg áhrif á kaupmannaverslanirn-
ar, þar sem kaupfélög eru svo öflug og fjölmenn, að kaup-
mennina fer að vanta viðskiftamenn, nema þeir geti náð
til sín einhverjum hluta af kaupskap félagsmanna. — Félag-
ið hefir losað kaupmennina við útvegur hinna virkilegu
og almennustu nauðsynjavara, sem ætíð er vandasamasti,
umsvifamesti og kostnaðarsamasti þátturinn í verslunarrekstr-
inum þjóða og landa á milli, þar sem oft er að ræða
um heila skipsfarma af einstökum vörum, svo sem korn-
vörum og timbri. Á hinn bóginn sneiðir kaupfélagið hjá
óþarfa vörunum, lætur þær sitja á hakanum, og forðast
þær með öllu, þegar hart er í ári og verslunin óhagslæð
eins og nú er.
Af þessu leiðir, að óþarfavörurnar, glingur, munaðarvör-
ur og glæsivörur verða aðalþátturinn í verslunarrekstri smá-
kaupmannanna, enda Ipera búðir þeirra og auglýsingar Ijós-
an vott um þetta.
Fegar nú að þennan varning vantar að mestu eða öllu
í sölubúðir kaupfélaganna, þá reynir fyrir alvöru á
fjármálalegan ogj siðferðislegan þroska kaupfélags-
manna.
3