Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1922, Side 43

45
Athugasemdir:
Þessi skýrsla sýnir, að árið 1921 hefir K. Þ. haff 2968
kílóum minna af ull frá félagsmönnum til meðfeiðar en
árið 1920. Verður ekki séð, að til þess geti verið önnur
orsök en sú, að félagsmenn hafi meira en áður dreyft ull-
arinnleggi sínu til kaupmanna. Manni kemur ósjálfrátt til
hugar, hvort þetta muni ekki geta staðið í einhverju sam-
bandi við það, að árið 1921 var Söludeild K. Þ. óvenju-
lega fátæk af flestum þeim vörum, sem ekki eru taldar til
lífsnauðsynja, en búðir kaupmanna voru fullar af allskonar
skartvörum og munaðarvörum, sem að mestu leyti hurfu
úr búðunum á árinu. — Það var þó eftir ítarlegar sparn-
aðarumræður á fundum K. F*. og í sveitunum og deildum
félagsins, að þessi stefna var tekin með verslun Söludeild-
arinnar, og stjórn K. P. vissi ekki annað, en að kaupfé-
lagsmenn létu sér þetta vel lynda, þeim væri full alvara
að viðhafa róttækan sparnað. En ýmislegt bendir til, að
talsvert af félagsmönnum hafi ekki staðist freistingar kaup-
mannabúðanna, eða látið sér skiljast, hve afar áríðandi það
er fyrir framtíð félags þeirra, að engu sé að óþörfu eytt,
og að þeir haldi öllum gjaldeyrisvörum sínum óskertum
til félagsins, en forðist að binda nokkuð af þeim með
skuldum við kaupmenn að nauðsynjalausu.
Um verkun og flokkun ullarinnar má að flestu eða öllu
leyti vísa til þess, sem sagt var um það efni i síðasta árs-
riti K. Þ. — Ullarverkuninni fer að vísu alt af fram í
heildinni, en það ætlar að ganga seint, að fá alla til þess
að bæta úr því, sem enn er ábótavant í verkun og flokk-
un ullarinnar, hversu rækilega sem það er brýnt fyrir
mönnum og sýnt fram á, að menn vinna sjálfum sér mest
tjón með því að fylgja ekki þeim reglum, sem fyrirskip-
aðar eru. Hið eina, sem duga mundi gagnvart þeim
mönnum, sem engum reglum fylgja um þetta og aldrei
geta sannfærst, væri, að enginn ullarmatsmaður veitti mót-
töku vöru þeirra, svo að hún yrði þeim verðlaus. En þvi