Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1915, Qupperneq 38

40
um óhöppum undirorpinn, því að slíkt hendir á ölluro
sviðum mannlegrar starfsemi. Þau geta tafið fyrir góðu
málefni, en þau geta líka orðið til lærdóms og ef svo ber
undir, til gagnlegrar viðvörunar.
Bóndinn getur valið um að verja þeiro
að velja. vinnukrafti og því fé, sem hann hefir rá&
á, annaðhvort til að rækta stórt land eða
lítið og halda marga gripi eða fáa. Velji hann síðart
aðferðina getu>’ hann ræktað velj unnið'>
búskapur. jörðina vel, borið á mikinn áburð, hirt jörð1-
ina vel á allan hátt og farið vel með þá
fáu gripi, sem hann hefir. Hann hefir þá busarðinn
betur í hendi sér, er.minna háður dutlungum náttúr-
unnar og getur heimtað miklar afurðir, af hverri flatar-
einingu, og rnikinn og góðan arð af hverjum grip. Að
því leyti sem bóndinn leggur hér stund á að auka sem
mest afurðir Iandsins og gripanna, með góðri rækture
og meðferð, mætti kalla þetta afurðabúskap.
Vðh ld ^ann h'na aðferðina, getur hann ekkí
búskapur. ræktað jörðina eins vel eða farið eins vel
með gripina, og hann verður þá.líka að
Játa sér nægja minni afurðir af flatareiningunni og af
hverjum grip, en tilkostnaðurinn er hér líka minni, og
hvað jarðyrkjuna snertir getur aðferðin verið alt ein»
arðsöm, ef sá meiri kostnaður, sem lagður er fram við
fyrri aðferðina fæst ekki endurgoldinn, með fullum vöxt-
um, með auknum afurðum. Hér er þó bóndinn meira
háður náttúrunni, svo að arðurinn er ótryggari. Bónd-
inn leggur hér stund á, aðeins að nota hin náttúrlegu
gæði lands og gripa og mætti þá kalla aðferðina — i