Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1915, Blaðsíða 42

44
um aka vagninum, þess minna verðum við að sætta
okkur við að hafa á honum, ef aflið er takmarkað,
annars getur hesturinn ekki dregið hann, nema þá stutta
stund. Ekki er hægt að fara eins hart með klyfjaðan
hest eins og lausan, og því þyngri sem drátturinn er,
eða klyfjarnar, þess styttri verða áfangarnir að vera,
til þess að hestinum sé ekki ofboðið og gefist upp, Ef
við viljum fita einhvern grip, þá verður að fóðra hann
vel, en þá rekum við okkur á, að það eru takmörk á
því, hve mikið hann vill eta, og önnur lægri takmörk
fyrir því, hve miklu fóðri hann getur breytt okkur til
hagsmuna í hold eða aðrar afurðir. Á sama hátt er
það takmörkum bundið, hve mikilli rækt hver jarðspilda,
eða planta, getur tekið og önnur lægri fyrir því, hversu
mikinn ræktunarkostnað þær geta borgað yrk]andanum
til hagsmuna.
Hvenær því takmarki er náð, sem ekki
r* ‘ borgar sig að fara yfir í jarðræktinni. er
breytilegt, eins og áður er sagt. Þessar breytingar geta
orsakast af því, að fundizt hafi ný ráð og aðferðir í
jarðræktinni, sem valda því, að það borgar sig að leggja
fram meiri vinnu og fé en jarðræktin gat áður borgað.
Eg skal nefna eitt dæmi til að sýna fram á þetta. Það
er mjög takmarkaður ræktunarkostnaður, sem vott latfd
getur borgað. Með því að þurka vandlega, eða við hæfi
gróðursins, sem á landinu skal vaxa, með opnum eða
lokuðum skurðum, gefur það miklu meiri afrakstur og
getur borgað miklu meiri ræktunarkostnað en áður, fyr-
ir utan framræslukostnaðinn. Fullkomin framræsla er
því skilyrði fyrir að hægt sé að reka jarðrækt á hám