Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1924, Blaðsíða 50

52
sú, að ungar stúlkur reyna að komast hjá að vinna al-
geng störf og líta niður á þau.
Öruggasta ráðið, til að lækna þetta hættulega þjóð-
armein, er að bæta vinnuaðferðina, gera störfin létt-
ari, vinna þau á hagkvæmari hátt og leysa þau vel af
hendi. Það er alkunnugt, að mönnum þykir vænt um
það, sem þeir leggja rækt við, t. d. sem unnið er af
alúð. Sennilega liggur eitthvert lögmál þar til grund-
vallar. Skólarnir þurfa að leggja mikla áherzlu á þetta,
að vinna hversdagsstörfin af alúð. Laun þeirra manna,
sem geta tamið sér það, verða ekki tölum talin, því
þau eru andlegs eðlis, þau eru starfsgleði og fullnægja,
og þau bera hundraðfaldan ávöxt fyrir þann, sem þau
eru unnin fyrir. Hugsunarháttur sá, er liggur að baki
hverju vel unnu verki, er sá, er hver þjóð má sízt án
vera. Hann er kallaður trúmenska og er ein af mátt-
arstoðum hvers borgaralegs félags.
Eikki er minni þörf á að fá breytt til batnaðar húsa-
skipun til sveita, en vinnubrögðum. Enda leiðir það
hvað af öðru. Qóð húsaskipun er aðal undirstaða
hagkvæmra heimilisstarfa. Húsmæðraskólinn ætti einn-
ig að ganga á undan á því sviði.
Bygging sveitabæja er eitt vandamálið, sem þjóðin
stendur nú gagnvart og þarf að leiða til lykta. Húsa-
byggingar síðustu áratuga eru eins og megnið af um-
bótastarfsemi hins nýja tíma, óljóst fálm út í loftið.
Er það hverju orði sannara, er oft sést um kvartað af
þeim, er ritað hafa um þetta mál, að stílleysi erkom-
ið í stað hins fagra og þjóðlega stíls, bustabygginganna.
Hitt er þó engu síður óviturlegt, að í flestum hinum