Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1924, Blaðsíða 55

57
þekkingarþráin er meiri. En alt lífið byggist á fórn í
mörgum myndum, og allir menn, bæði konur og karl-
ar, verða að takmarka sig. Enginn veit um alla þá
möguleika, sem búa í einni mannssál. Lífið virðist taka
aðeins þá hæfileika í sína þjónustu, sem það þarfnast
á þeim og þeim stað og stundu. En því verður varla
neitað, að konan verður að takmarka sig meir en
karlmaðurinn. þarna en hin eiginlega kvenfrelsisbarátta
háð. Annarsvegar milli þrár konunnar til víðsýnis og
alhliða þekkingar og hinsvegar skyldnanna, sem lífið
leggur henni á herðar. Sú barátta verður ekki útkljáð
á löggjafarþingum, heldur innra með hverjum einstakl-
ingi, hvenær sem þráin rís í brjósti hennar til víðari
sjónarhrings og hærra flugs en starfshringur heimil-
anna virðist geta veitt. En svo mikilsverð eru úrslit
þessarar baráttu, að heill þjóðanna er að miklu leyti
undir því komin, að konurnar eigi þennan tórnarvilja
takmörkunarinnar.
En hvernig er þeim svo bannað starfið í þrönga
hringnum? Hvernig banna karlmennirnir Iþað? Sjálf-
sagt misjafnlega. Alt með skilningsleysi á gildi þessa
starfs. Þetta skilningsleyis er því raunalegra, sem verk
kvenna hafa minna varanlegt gildi og þeim fylgir minni
starfsgleði. En hér að framan hefi ég þózt sýna fram
á að breyting heimilisháttanna fari einmitt í þá átt, að
að fjölga störfum, sem ekkert varanlegt gildi hefðu. En
í fáum efnum er óréttlætið og heimskan eins átakan-
leg og í því, að almenningsálitið lítur upp til og met-
ur hverja þá konu, sem fengið hefir einhvern snefil af
svo kallaðri „mentun", en þær konur, sem heima sitja