Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1924, Blaðsíða 53

55
eftir honum svo mér sé kunnugt, heldur eftir útlend-
um glitvefnaði. í þessari grein eins og öðrum verður
vandinn mestur að velja og hafna, að bræða saman
gamalt og nýtt.
Þá kemur bóknámið. Á öllum húsmæðraskólum er
viðurkent, að einhverjar bóklegar námsgreinar þurfi að
fylgja verklega náminu, t. d. fóðurefnafræði matreiðsl-
unni, því hún byggist auðvitað að miklu leyti á þeirri
fræðigrein, ef nokkurt vit á að vera í henni. Þá er og
altítt, að einhver tilsögn sé veitt í móðurmálinu og
stundum í uppeldis- og heilsufræði. Eins og áður er á
minst, mun sú stefna víða vera orðin ofaná, að ætla
stúlkum sömu skólana og piltum til almennrar ment-
unar. Svo er það hér á landi, að undanskildum kvenna-
skólanum í Reykjavík. Ég hefi á öðrum stað gert grein
fyrir skoðun minni á því máli, sem fer í þá átt, að ég
tel það óheppilega stefnu. Ég ætla ekki frekar að fara
út í það mál hér, en aðeins taka það fram, að ég tel
það að öllu leyti heppilegt, að húsmæðraskólinn veiti
stúlkum svo mikla almenna mentun, að vel megi við
una. Geri ég ráð fyrir, að flestar stúlkur, er gengju á
húsmæðraskóla, létu sitja við þá skólagöngu, bæði
vegna efnaskorts og annara ástæðna. Þessvegna vil ég
hafa þá tveggja ára skóla með 9—10 mánaða kenslu,
ef garðyrkja er kend að vorinu og sláturstörf að haust-
inu, sem sjálfsagt virðist. Hvernig þeirri kenslunni yrði
hagað er svo annað mál. Ég fer ekki frekar út í það
hér, hefi heldur ekki hugsað það nógu rækilega. Að-
eins virðist mér að sú fræðsla ætti einkum að miða
að því, að vekja þrá^eftir þekkingu og andlegum verð-