Frjáls verslun - 01.11.1960, Page 14

a. að samræma efnahagsmálaráðstafanir aðildarríkj-
anna. Ákvarðanir ráðsins eru bindandi fyrir þau.
Ráðið hefur rétt til að taka ákvarðanir um samn-
inga fyrir hönd Sameiginlega markaðsins við
„þriðju“ lönd eða alþjöðastofnanird)
Ráðið getur ekki gefið framkvæmdanefndinni
fyrirmæli. Það getur þó gefið henni grundvallar-
starfsreglur á ákveðnum sviðum. — Ráðið fer með
fjármál stofnananna.
3. Framkvœmdanefndin
Hin raunverulega framkvæmd Sameiginlega
markaðsins hvílir á herðum framkvœmdanefndar-
innar. Henni ber að sjá um framkvæmd á ákvæðum
sexveldasamningsins, gera hinar ýmsu athuganir
og rannsóknir, leggja fram umsagnir um mál og
taka afstöðu til þeirra svo og taka ýmsar mikilvæg-
ar ákvarðanir. Framkvæmdanefndin annast sarnn-
inga við önnur lönd í samráði við ráðið.
Framkvæmdanefndin er skipuð 9 mönnum, sem
ríkisstjórnir sexveldanna útnefna í samráði liver
við aðra til fjögurra ára í senn. Nefndarmenn eru
algerlega óháðir í starfi sínu. Þeim er óheimilt að
óska eftir eða taka á móti fyrirmælum ríkisstjórna
sinna. Aðildarríkin skuldbinda sig til að fara eftir
þessu og til að reyna ekki að hafa áhrif á nefndar-
menn í starfi þeirra. Leiðarstjarna nefndarmanna
á að vera sú ein, að vinna Sameiginlega markaðnum
sem slíkum scm mest gagn.
Forseti framkvæmdanefndarinnar er Þjóðverjinn
jn-ófessor dr. Hallstein. Hans heyrist oftar getið í
sambandi við þessi mál en nokkurs annars manns.
4- Dómstóllinn
Dómstóllinn, sem skij)aður er 7 dómurum, fer
með mál, ef fram koma, vegna ágreinings um rétt-
an skilning á sexveldasamningnum. Hann fjallar
um deilur milli aðildarríkja, milli þeirra annars
vegar og stofnana Sameiginlega markaðsins hins
vegar og um deilur milli stofnananna sjálfra.
Dómstóllinn og þingið eru sameiginlegar stofn-
anir fyrir Sameiginlega markaðinn, fyrir kjarnorku-
sambandið og fyrir kola- og stálmarkaðinn.
Hjá stofnunum Sameiginlega markaðsins í Brúss-
el hafa nú þegar 17 ríki, sem ekki eru aðilar að sex-
veldasamningnum, fasta diplomatiska fulltrúa.2)
V. Tillögur Framkvæmdanefndar um að flýta
framkvæmdum
Framkvæmdanefnd Sameiginlega markaðsins
lagði í marz sl. fram tillögur um að flýta verulega
framkvæmdum í uppbyggingu markaðssvæðisins.
1) Sexveldasamningurinn § 111 og 114. Ennl'remur Europii-
ische Wirtschaftsgemeinschaft, 9, 1958, bls. 109.
2) Die Welt, 31. 5. 1900, bls. G.
Þessar tillögur, sem eru kenndar við forseta nefnd-
arinnar og kallaðar Hallstein-áætlun, hafa verið
mikið ræddar og umdeildar undanfarið.
Eftir að þessari áætlun hafði verið breytt talsvert,
einkum varðandi landbúnaðarvörur, samþykkti ráð-
ið hana í maí sl. Samkvæmt þeim samþykktum,
verður hraðað nokkuð bæði lækkun tolla í við-
skij)tum sexveldanna sín á milli og gildistöku sam-
eiginlegu tollskrárínnar miðað við ákvæði sexvelda-
samningsins. Ennfremur verður sameiginlega toll-
skráin lækkuð um 20 af hundraði frá næstu ára-
mótum að telja. Sú lækkun er þó að nokkru leyti
háð samningum við „þriðju“ lönd. — Þá verða
innflutningskvótar hækkaðir um 20% í innbyrðis-
viðskiptum sexveldanna um næstu áramót.l)
VI. Sameiginlegi markaðurinn og efnahagslíf
aðildarrík j anna
1. ,.Strúktúrbreytin(jar“ innan hvers lands
Með sexveldasamningnum skapast sameiginlegt
markaðssvæði með um 170 millj. íbúa í stað fjög-
urra einstakra tollasvæða. Raunverulega er mynd-
aður einn innanlandsmarkaður, þar sem framleiðsla
sex landa hefur öll sams konar aðstöðu. Af þessu
leiðir, að þau framleiðslufyrirtæki, sem standast
samkeppni betur en önnur, gcta aukið framleiðslu
sína og þar með lækkað framleiðslukostnað sinn
fyrir hverja einingu. Þannig lækkar vöruverð á
markaðnum og kaujigeta launa vex. t því sam-
bandi er það þýðingarmikið að oft eru það aðeins
stór fyrirtæki, sem geta notfært sér fyllstu nýjung-
ar í tækni og hagkvæmni í rekstri.
í hinum ýmsu aðildarríkjum eru fyrir hendi viss-
ar iðngreinar, sem til þessa hafa notið verndartolla,
til að geta staðizt samkeppni við erlendar vörur.
Margt af þessum iðngreinum getur væntanlega
ekki staðizt frjálsa samkeppni við erlendan varuing,
þegar hann verður fluttur inn tollfrjáls og án ann-
arra takmarkana en þeirra, sem kaupgeta fólksins
segir til um. Fjármagn og vinnuafl munu þá leita
frá þessum iðngreinum i aðrar arðbærari. Slíkar
breyttar aðstæður skapa að sjálfsögðu tímabundna
erfiðleika fyrir ýmsa framleiðendur og iðngreinar,
og það tekur vissan tíma fyrir atvinnulíf þessara
landa að aðlaga sig þessari nýju aðstöðu. Þjóð-
hagslega séð er það hins vegar þýðingarmikið, fyrir
hvert land að framleiðsluöflin séu starfrækt þannig
og á þeim sviðum, þar scm þau bera mest úr být-
um, þ. e. a. s. þar sem afköst þeirra eru hlutfallslega
mest. Af þessu leiðir aukin velmegun fyrir allan
almenning.
Einmitt til að gefa atvinnulífinu tíma til að laga
1) Europaische Wirtschaft, 10, 31. 5. 1960, bls. 215 ff. Enn-
fremur Die Welt, 14. 5. 1960, bls. 7.
14
FRJÁLS verzlxjn