Frjáls verslun - 01.06.1971, Qupperneq 66

66
FRJÁLS VERZLUN NR. 6 1971
FRÁ RITSTJÓRIXI
Samband við fjölmiðla er mikilvægt
Atvinnurekendur hér á landi sem annars
staðar kvarta oft og iðulega undan meðferð
fjölmiðla á atvinnurekstrinum, röngum frá-
sögnum og ályktunum og þar fram eftir göt-
unum, sem óneitanlega kemur illa við at-
vinnurekendur, sérstaklega þegar ranghverf-
an breiðist út meðal almennings og mótar
í aðalatriðum álit hans og viðhorf. Þetta ber
oft á góma í samtökum atvinnurekenda, á
hvaða sviði sem þeir eru. Og þetta er vanda-
mál, sem atvinnurekendur gera sér mæta
vel Ijóst, þó að sjálfsögðu einkum þegar
harðast er sótt að þeim.
Það er hins vegar staðreynd, að atvinnu-
rekendur geta ekki sízt sjálfum sér um
kcnnt. Þar sem stöðugt og gott samband
ríkir við fjölmiðlana koma sjaldan fyrir á-
rekstrar, en þar scm sambandið er verra,
oftar. Gott samband við fjölmiðla er eina
rökrétta leiðin til þess að koma í veg fyrir
ranga málsmeðferð, frá sjónarhóli þess, sem
er til umræðu. A þctta samband hefur skort
frá hálfu atvinnurekenda hér á landi, og svo
er víðar, t. d. á hinum Norðurlöndunum.
Sala blaðs eða tímarits, eða hlustun á út-
varp og sjónvarp, byggist á því, iivort efnið
er gott eða ekki. En það eru ekki eingöngu
blaðamenn, sem finna þetta efni, og þeir
ráða því alls ekki hvaða efni er lélegt. Það
sem mestu ræður er forvitni fólks og eðlis-
læg þörf þess fyrir vissa sviðsetningu mála.
Gagnvart þessu ríkir hins vegar eðlileg var-
kárni af hálfu flestra, sem í sviðsljósinu
standa á hverjum tíma. En sú varkárni geng-
ur einnig oft of langt, og það hefur löngum
verið útbreidd skoðun meðal atvinnurekenda,
að sá sem Ijyggi að sínu í friði og spekt,
þyrfti ekki að hafa áhyggjur. Gallinn við
jjetta er sá, að enginn veit hvenær friðurinn
cr úti. Og þegar iiami er úti, stendur sá illa
að vígi, sem hvorki hefur þekkingu né að-
stöðu til að bregðast við, og það kann jafn-
vcl að vera algerlega um seinan. Þess vegna
er nauðsynlegt, að vera jafnan búinn undir
ófriðinn, af hvaða tagi sem hann er. Sá und-
irbúningur felst fyrst og fremst í því, að
lialda uppi góðu sambandi við fjölmiðlana
hvernig sem á stendur, vaka með þjóðinni
í blíðu og stríðu og líta á það sem nauðsyn
að liún viti jafnan það sem réttast er. At-
vinnurekstur, smá og stór, er ekki einkamál
eins eða neins, og þar á ekki að vcra neinu
að leyna. Atvinnureksturinn þrífst ekki af
sjálfu sér og hann þarf að liafa sinn grund-
völl, rétt eins og þeir sem að honum vinna
þurfa sitt viðurværi og sina lifsaðstöðu. Sam-
bandsleysi þarna á milli á ekki að geta átt
sér stað, livað sem líður skiptum skoðunum
og mismunandi hagsmunum i einstaka atrið-
um.
Óþarft er að deila um það, að almennt séð
hafa fjöhniðlarnir grundvallaráhrif mcð el'n-
isflulningi sínum. Þar er vettvangurinn, sem
engum má gleymast og enginn getur til lang-
frama sniðgengið í þögn án þess að lenda á
súru epli. Vitanlega eru tengslin í gegn um
fjölmiðlana ekki einhlýt, en þau skipta höf-
uðmáli.
Byggingariðnaðurinn berst við sömu
vandamál, en ný viðhorf eru að skapast
I þessu tölublaði EV er með ýmsum hætti
fjallað um málefni byggingariðnaðarins,
líkt og gert var fyrir ári. Það kemur í ljós
við samanburð, að hyggingariðnaðurinn
berst enn við sömu vandamál og um ár og
áratugi, og hefur ekki enn fengið þann byr,
isern nægir til þess að Ihann geti framleitt
nægilegt húsnæði lianda landsmönnum, og
á nógu hagkvæmu verði. Þó eru ný viðhorf
að skapast, með breytingum á löggjöf um
Ilúsnæðismálastofnun m. a., en mikið velt-
ur á beitingu þeirrar löggjafar. Ört vaxandi
starfsemi lífeyrissjóða hefur einnig geysi-
lega þýðingu, en fjármagn þeirra rennur
enn eftir krókaleiðum til byggingariðnaðar-
ins, ein og fjármagn opinbera lánakerfis-
ins gerir enn i meginatriðum. Efiling
spui'ning um fé, heldur livernig fénu er
byggingariðnaðarins virðist ekki vera
beitt, bæði lánsfé til íbúðarhúsnæðis og fé
lil framkvæmda við skipulag og undirbún-
ing byggingarsvæða. Þetta er vissulega stór
spurninig, en hvers vegna gengur mönnum
svo raunalega illa að svara henni á viðeig-
andi hátt — með raunverulegum aðgerð-
um? Það er enn stærri spurning.