Frjáls verslun - 01.03.1974, Qupperneq 73

■ — • —
— Er þetta ný mjólk?
— Hvort hún er. Fyrir
þremur klukkustundum síðan
var hún gras.
— Hvað veld'ur því, að lauf-
in á trjánum verða rauð á
haustin, spurði bæjardaman
sveitastrákinn.
— Þau roðna af tilhugsun-
inni yfir því, hve græn þau
hafa verið allt sumarið.
— • —
Frú Dóra: — Get ég fengið
lánaðan teppahrednsarann yðr
ar?
Frú Finna: — Því miður.
Hann er ekki kominn heim úr
vinnunni.
• —
Konan mín elskar frosinn
mat, og ég fékk hann í nær
allar máltíðir. Dag nokkurn
þurfti ég að leita til læknis
vegna magakvala. Þegar lækn-
irinn hafði rannsakað mig,
spurði ég:
— Hvað gengur að mér, er
það magasár?
— Nei, kal, sagði læknirinn.
— • —
Dyrabjallan heima hjá okk-
ur bilaði dag nokkurn. Ég
hringdi í rafvirkja og bað
hann um að koma. Hann kom
ekki. Næsta dag hringdi ég
til hans, og spurði hvort hann
ætlaði ekki að fara að koma.
— Jú, ég kom, ég hringdi
bjöliunni tvisvar, en enginn
kom til dyra.
— • —
írskir barþjónar fara létti-
lega með reglur áfengislöggjaf-
arinnar 'um opnunartíma. Sú
saga cr sögð, að þeyar við-
skiptavinur kom að morgni
inn á krá nokkra, var honum
tilkynnt, að ekki væri opnað
fyrr, en kl. 11, cins og siður
er þar í landi.
— Allt í lagi, sagði gestur-
inn, ég ætla að bíða.
— Jæja, sagði harþjónninn,
hvað ætlarðu að fá á meöan
þú bíður.
Kennarinn hans Palla
hringdi heim til hans dag
nokkurn. Hann sagði við móð-
ur Palla:
Drengurinn yðar strauk úr
skólanum í dag.
Mamma Palla sagði:
— Margir strákar strjúka úr
skólanum.
— Með skólastjórafrúnni?,
spurði kennarinn.
Sveitastelpan: — Herra póst-
meistari. Mig langa.r til að
kynna yður fyrir kærastanum
mínum, Jóni Jónssyni.
Póstmeistarinn: — Komið
þér sælir herra Jón. Gleður
mig að kynnast yður, en þér
skrifið leiðinleg ástarþréf.
Og svo var það árlega sum-
arferðin hjá elliheimilinu. Það
var venja að labba smástund
í grasinu við vatnið og þar
klappaði forstöðukonan saman
höntlunum og kallaði:
— Svo förum við öll í fóta-
bað saman.
Það var hlýtt og dásamlegt
veður í alla staði og allir
hlýdd'u skipuninni.
En konan við hliðina á Jak-
obi gamla rak upp óp og sagði:
— Ósköp eru að sjá þetta.
Lappirnar á þér cru kolsvart-
ar af skít, Jakob.
— Já. Er bað nema von. Ég
var ekki með í sumarferðinni
í fyrra..
FV 3 1974
73