Frjáls verslun - 01.03.1974, Blaðsíða 74

Frá
riisijórn
Lélegir fjölmiðlar
í prentaraverkfallinu og blaðaleysi hef-
ur athygli manna venju fremur beinzt að
frammistöðu fréttastofnana ríkisins við
flutning frásagna af helztu stórviðburðum
innanlands og utan. Margir töldu í fyrstu,
að menn gætu hæglega án dagblaða verið.
Þegar líða tók á verkfallið og sá kvittur
komst á kreik að meiriháttar viðburðir i
stjórnmálum væru framundan, varð það
þó deginum ljósara að fi’éttastofur sjón-
varps og útvarps stóðu sig engan veginn í
stykkinu, hverjar sem ástæður þess kunna
annars að vera.
Þó að Ríkisútvarpið sé komið nokkuð á
fimmtugsaldurinn hafa forráðamenn þess
ekki enn getað fundið fréttum af pólitísk-
um stórviðburðum eðlilegt rúm innan þess
ramma, sem fréttastofunum hefur verið
sniðinn. Sú staðreynd, að fréttir af stjórn-
málum líöandi stundar eru eitt áhugaverð-
asta efni, sem þessir fjölmiðlar geta flutt,
virðist gjörsamlega hafa farið framhjá
stjórnendum Ríkisútvarpsins. Um áratuga
skeið hafa þeir hver af öðrum reynt aö
forðast sjálfsagöa umfjöllun þessara mála
í fréttatímum, þ^ngaö til stjórnvöld eða
aðrir pólitískir aðilar hafa tekið frum-
kvæðið og ráðið feröinni. Svo viröist sem
nauöbeygðir láti forsvarsmenn útvarpsins
loks til leiðast.
í prentaraverkfallinu var það næstum
á hvers manns vitoröi, að sérfræðingar
ríkisstjórnarinnar hefðu spáð þjóöinni
miklum hrakförum í efnahagsmálum, ef
ekki yrði rækilega gripið í taumana. Alls
kyns sögusagnir um eðli vandans og vænt-
anleg úrræði komust á kreik. Ríkisútvarp-
ið steinþagði yfir þessum miklu tíðindum.
Það var fyrst, er fulltrúar blaðanna fengu
að lesa stutta pistla sína í fréttaauka
hljóðvarpsins, að þjóðin fékk að heyra
hvers kyns var. Sjónvarpið kom síðan all-
mörgum dögum seinna með annars ágæta
greinargerð en alltof síðbúna. Þannig voru
starfsmenn dagblaöanna látnir ganga
fram fyrir skjöldu og rjúfa þögnina. Ríkis-
útvarpið treysti sér bersýnilega ekki til
þess sjálft.
Þetta rennir stoðum undir þær kenn-
ingar, að fjölmiðlar ríkisins gefi ekki rétta
mynd af mikilvægi innanlandsviðburða
komi ekki til aðhald frá blöðunum.
Austurvallar-
sirkusinn
Utvarp og sjónvarp hafa það forskot í
samkeppni við blöðin, aö tæknin býður
upp á þann möguleika að gera áhorfend-
ur og áheyi’endur þátttakendur 1 rás við-
burða um leið og þeir gerast. Þetta tæki-
færi notaði útvarpið nokkuð í sölum Al-
þingis, þegar ljóst var, að grundvöllur
stjórnarsamstarfsins var brostinn. Sömu-
leiðis tók sjónvarpið upp lengri og heil-
legri parta úr umræðum í þingsölum
en það hefur áður gert. Hvort tveggja gaf
almenningi nokkru gleggri mynd af störf-
um þingsins og hátterni einstaki’a þing-
manna en hann hefur áður getað mótað
með sér.
Fólk hefur áreiðanlega gert sér mjög
mismunandi skoöanir um gang mála á
Alþingi og kannski er það einmitt fremur
óljós afspurn af daglegum önnum þar inn-
an veggja, sem veldur því að Islendingar
hafa án tiltakanlega margra undantekn-
inga borið sanna virðingu fyrir hinni
gömlu stofnun.
í kjölfar útvarps- og sjónvai’pssending-
anna nýverið er aftur á móti ljóst, að
Alþingi hefur mjög sett niöur og menn
spyrja hverjir aðra, alvarlegir í bragði,
hvort slíkir skrípaleikir, sem þeir hafa nú
orðið vitni að, séu algengir í þingsölum.
Þingmönnum má þaö vera alvarleg við-
vörun, er kjósendur tala sín á milli um
,,Austui’vallai’sirkusinn“. Glottið á andliti
forsætisráðherrans ásamt léttúðarhjali
hans um samstarfsmenn í ríkisstjórninni
var langt frá því að vera boðlegt þjóðinni,
þegar svo alvarlega stóð á. Smekklausar
athugasemdir Bjarna Guðnasonar um
veikindi Björns Jónssonar og sjúkrahús-
vist hans og ósæmilegt oröaval aö öðru
leyti vöktu andúð þeirra, er á hlýddu í
útvarpi.
Það tekur vafalaust nokkurn tíma fyrir
þingheim að bæta fyrir álitshnekkinn, sem
Alþingi beið í vitund þjóðarinnar vegna
þess ábyrgöarleysis, sem svo greinilega
skein í gegn við umræðurnar um slit
stj órnarsamstarfsins.
74
FV 3 1974