Frjáls verslun - 01.02.1976, Síða 96

Ilm heima og gcima
r • • >
Hann var kominn til Majorka
í fyrsta sinn á ævinni og hafði
verið úthlutað herbergi í sóða-
legu hóteli, þar sem hann háði
hetjulega baráttu við rotturnar
alla fyrstu nóttina. Morguninn
eftir gekk hann á fund eigand-
ans og kvartaði.
— Hvað hélduð þér að þér
fengjuð svo sem fyrir þetta
verð? Nautaat, eða hvað?
— © —
— Ég læt konuna alltaf hafa
lyklana að bílnum þegar við
þegar við höfum verið úti að
skemmta okkur.
— En hún kann ekki að
keyra.
— Nei, en hún getur fundið
svissinn.
— • —
Stærðfræðingarnir stóðu við
risatölvuna og horfðu á papp-
írsflóðið, sem rann á ógnar-
hraða út úr tækinu. Þá sagði
annar:
— Gerðurðu þér grein fyrir
að það tæki 400 venjulega
stærðfræðinga minnst 250 ár að
gera svo skelfileg mistök.
— O —
Það var stórveizla hjá greif-
anum og bankastjórafrúin var
yfir sig hrifin af gleðskapnum.
Þegar liðið var á kvöldið dró
hún eiginmanninn út í horn og
hvíslaði:
— Guð, þetta er svo spenn-
andi. Ég spurði greifann, hvern-
ig á því stæði að elzti sonur
hans væri ekki hérna í boðinu
og hann svaraði, að atvikin
hefðu hagað því svo, að sonur-
inn væri ekki með okkur hér í
kvöld. Hvað ætli drengurinn
hafi gert af sér?
— Hann dó í haust.
— • —
— Læknir, ég er að verða
brjáluð. Stundum hrýt ég svo
hátt að ég vakna við það.
— Sofðu þá bara í öðru her-
bergi.
— • —
— Hvað vega fjögur fíls-
eistu?
— Það er nú erfitt að segja
nákvæmlega til um það. En
þau eru allavega svo þung, að
það þarf tvo fíla til að bera
þau.
— • —
— Halló. Eruð þér þjónninn,
sem tók pöntunina mína?
— Já, það mun rétt vera.
— Ja. Nú er ég hlessa. Ég
hafði búizt við að það væri
miklu eldri maður.
— • —
Og svo var það móðirin, sem
hringdi á Iögreglustöðina:
— Þið hafið víst ekki fundið
hana litlu dóttur mína í bæn-
um?
— Hvernig lítur hún út?
— Hún hefur nefið hans föð-
ur síns en er að öðru leyti eins
og ég, þegar ég var krakki.
— • —
96
FV 2 1976