Frjáls verslun - 01.11.2000, Side 80

FJflRMflL
Það er eðlileg þróun að setja ekki öll eggin í sömu körfuna
og því er það eðlilegt að íslendingar vilji hafa eitthvað af
sínum fjáreignum í erlendum eignum. Við höfum lengst af
búið við takmarkanir á því sviði og það var fyrst 1995 sem fyrir-
tæki og einstaklingar fengu heimildir til að fjárfesta í útlöndum.
Menn fóru frekar hægt af stað á fyrstu árunum en frá 1997 hef-
ur verið vaxandi áhugi, bæði meðal einstaklinga, fyrirtækja og
lifeyrissjóða sem ná áhættudreifmgu með íjárfestingum erlend-
is. Þetta er skynsamleg þróun og eðlileg til lengri tíma litið. ís-
lenskt hagkerfi er lítið og sveiflukennt og atvinnulífið frekar ein-
hæft þannig að það eru enn frekari rök fyrir því að leita til út-
landa,“ segir Yngvi Örn Kristinsson, bankastjóri Bunadarbanki
International S A
Ekkert íhlaupaverk Yngvi Örn hefur ekki verið áberandi í ís-
lensku þjóðfélagi síðustu ár en margir muna sjálfsagt eftir hon-
um úr húsnæðismálunum í byijun tíunda áratugarins. Húsnæð-
islánakerfið hafði verið í molum um áratuga skeið þegar hann
varð formaður húsnæðismálastjórnar og stýrði uppbyggingu
húsbréfakerfisins, eins og það þekkist í dag. En hver er hann,
þessi maður, sem nú hefur fengið það verkefni að byggja upp
banka í Lúxemborg í félagi við aðra? Dagarnir eru þétt settir
fundum því það er ekkert íhlaupaverk að stofna banka. Við hitt-
umst síðla dags í Búnaðarbankanum við Hafnarstræti og byrjum
spjallið á starfinu í Seðlabankanum.
Yngvi Örn er reyndur seðlabankamaður, hefur unnið við hag-
rannsóknir og efnahagsstelhu í rúm 20 ár. Á þessum tfina hefúr
hann starfað að breytingum, endurskipulagningu og uppbygg-
ingu á tjármálamörkuðum og eiga íslendingar í dag fjármála-
markað sem að mörgu leyti er hliðstæður því sem gerist í ná-
grannalöndunum.
Markaðssinnað
„Þegar maður starfar í seðlabanka
þá er maður ekki beinlínis í viðskipt-
um, markmiðin eru allt önnur. Annars
vegar er það efnahagsstjórn, hins veg-
ar að veita opinberum aðilum og lána-
stofnunum bankaþjónustu. Sú þjón-
usta er ekki veitt fyrirtækjum og ein-
staklingum þannig að það er spenn-
andi fyrir mig að starfa í viðskipta-
banka. Kannski eru líka komin ákveð-
in tímamót í verkefnum mínum undanfarin ár. Ég hef tekið þátt
í því að breyta og endurskipuleggja fjármálamynstur þjóðarinn-
ar og koma á fót innlendum fjármálamörkuðum,“ segir hann.
Gegil tímans Straumí Talið berst að fjármálarnörkuðum örríkja
og því hvort stærð þjóða skipti máli. Yngvi Örn telur að allar
þjóðir geti átt sjálfstæðan fjármálamarkað séu ákveðnar forsend-
ur fyrir hendi; sjálfstæður gjaldmiðill, tæknilegar aðstæður, ljar-
lægð og tungumál. Þannig eigi lillar þjóðir á borð við íslendinga
og Færeyinga, sem eru einmitt um þessar mundir að byggja upp
80
sitt eigið verðbréfaþing, auðveldara
með að byggja upp og starfrækja slíka
markaði. „Ef íslendingar, sem eru 280
þúsund, geta þetta, hvers vegna þá ekki
Færeyingar, sem eru 45-50 þúsund?"
spyr hann. Þrátt fyrir þetta er þróunin í
heiminum í átt að samruna.
„Tímans straumur vinnur gegn litl-
um mörkuðum, það er alveg ljóst.
Tæknin stuðlar að samruna. Þannig er
til að mynda Verðbréfaþing íslands komið í Norex-samstarfið,
þar sem menn eru búnir að koma sér saman um eitt viðskipta-
kerfi, leikreglur og miðlun upplýsinga á ensku. Á evrusvæðinu
eru markaðir að renna saman vegna evrunnar."
Fjögurra augna reglan Stjórnendur Búnaðarbankans tilkynntu
þá ákvörðun sína í haust að stofiia banka í Lúxemborg. En af
hverju að stofna banka frekar en að kaupa eins og sum önnur ís-
lensk fjármálafyrirtæki hafa gert? „Stjórnendur Búnaðarbank-
ans voru búnir að kanna kaup á bönkum og höfðu komist að
Yngvi Örn Kristinsson, fyrrverandi
framkvæmdastjóri í Seðlabankanum,
hefur fengið það verkefni að byggja upp
banka í Lúxemborg og stýra honum í fé-
lagi við annan mann.
Eftir Guðrúnu Helgu Sigurðardóttur Myndin Geir Ólafsson