Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1941, Blaðsíða 23

447
. j LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Þorsteinn Þorsteinsson útvegsbóndi í Æðey.
vildi ekki fara lengra, því að þar
mundi ekki vera mikill hákarl
undir. Gísli svaraði, að nógu langt
þætti sér komið í því útliti; sigldi
Þorsteinn nú til hafs, og vita
menn ekki til ferða þeirra félaga
eptir þetta. Gísli lá til þess, er
mjög var liðin nótt, og var lítið
um hákarl, en veðrið versnaði óð-
um; hvesti landnorðan, og gekk
að með hríð. Gísla þótti ekki vært
lengur, svo að hann leysti, og
hélt til lands; var þá ekki seinna
vænna, því að ávalt harðnaði
veðrið, og sögðu þó menn Gísla,
að það mundi hafa verið miklu
harðara úti fyrir. Þeir komust til
Skutulsfjarðar um miðjan dag,
og var þá komið ófært veður:
stórhríð með snjókomu svo mik-
illi, að í minnum er haft þar um
slóðir.
Ýmsir af mönnum þeim, er
fórust á áttæringnum, höfðu grun
um, að þeir mundu týnast aðrir
en þeir ólafur og Árni, og er
sagt meðal annars, að haustinu
áður hafi Þorsteinn eitt sinn
verið í stofu með mönnum sínum
og hásetum, og veitt þeim púns.
Áttæringurinn flaut þá á höfn-
inni andspænis stofugluggunum.
Þorsteinn horfði út um gluggann,
og mælti: „Fallegur ertu, áttær-
ingmánn minn“. Þorsteinn Ara-
son, einn þeirra, er fórst með
Þorsteini, varð fyrir svörunum,
og mælti: „Satt er það nafni, en
þó förumst við allir af honum“.
„Það getur verið“, svaraði Þor-
steinn, „og því sýnist mér hann
svo fallegur". Haustið áður en
Þorsteinn formaður fórst, sagði
hann við einhvem kunningja
sinn, að hræddur væri hann við
þennan vetur, en ef hann lifði
hann af, þá myndi hann verða
gamall maður. Halldór Hafliða-
son hét maður í Æðey. Hann
kom að Laugabóli þetta sama
haust um aðventuleytið, og gisti
þrjár nætur hjá Jóni bónda Hall-
dórssyni. Einn morgunn sagði
hann bónda draum sinn, og gat
þess um leið, að hann væri hrædd-
ur um, að Þorsteinn í Æðey
mundi farast næsta vetur. Hann
sagði, að sér hefði þótt hann vera
staddur úti í Æðey undir vegg á
iveruhúsinu. Þar hafði og Þor-
iiteinn formaður verið og hásetar
hans. Allt í einu hefði veggurinn
hrunið á Þorstein, vinnumenn
hans og háseta, en hann hefði
sjálfur komizt undan með Gísla
formanni sínum; hafði og Hall-
dór verið á hjá Gísla daginn, sem
Þorsteinn fórst.
(Jón bóndi Halldórsson sagði Guð-
brandi Jónssyni í Skáleyjum draum
þennan, en hann mun hafa sagt Gísla
Konráðssyni).
Maður nokkur átti hest, hinn
mesta kjörgrip, sem allir vinir
hans öfunduðu hann af. Einn
þeirra, slyngur kaupsýslumaður,
hafði oft boðið vel í hestinn, en
hann var aldrei falur. Þegar hest-
urinn drapst sendi eigandinn
skrokkinn til kaupsýslumannsins.
Nokkru síðar hittust þeir og hinn
fyrverandi hesteigandi spurði
vin sinn hvort honum hefði ekki
þótt vænt um gjöfina. Kaupsýslu-
maðurinn svaraði: „Jeg græddi
3600 dollara á hestinum“.
„Hvernig fórstu að því að
græða á hrossskrokknum?“
„Það var enginn vandi“, svar-
aði kaupsýslumaðurinn. „Jeg
stofnaði til happdrættis".
„Hvað er að heyra þetta. Komu
ekki mörg mótmæli seinna?"
„Ekki nema frá þeim, sem
vann hestinn og jeg borgaði hon-
um hans peninga út aftur“.
★
Vestur-Dani var kominn til
gamla landsins og var að segja
frá:
— Blessaður vertu. I Texas fer
maður upp í jámbrautarlest
snemma að morgni og eftir 24
stundir er maður enn í lestinni.
Heima-Dani: — Já, ekki kalla
jeg það neitt sjerstakt. Það eru
líka til lestir hjá okkur, sem
ganga svona hægt.