Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1941, Blaðsíða 30

454
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FJ AÐRAFOK
F' angavörður einn í smábæ lá
undir grun um að hann væri
helst til eftirlátur við fangana,
en fullkomnar sannanir voru ekki
fyrir hendi. Svo var það eitt fag-
urt sumarkvöld, að borgari einn
gekk fram hjá fangelsinu og sá
sex eða sjö fanga koma út, snyrti-
lega klædda. Fangavörðurinn
stóð í dyrunum og horfði á fang-
ana halda burt. Borgarinn faldi
sig á bak við trje og heyrði
fangavörðinn segja við fangana:
„Og svo, piltar, þið verðið að
vera komnir heim aftur kl. 9.30,
eða guð veit, að jeg loka ykkur
úti“.
Þetta minnir nokkuð á söguna
um íslenska fangavörðinn, sem á
að hafa sagt um leið og hann
slepti út fanga, er hafði lokið við
að taka út refsingu sína, en hafði
verið óþægur við fangavörðinn:
„Farðu út ræfillinn þinn og
komdu hjer aldrei framar, þú
kemur óorði á húsið“.
★
Leður, sem myndi nægja til að
þekja Hyde Park í London, og
jafnvel meira, eða samtals 27.-
585.000 ferfet leðurs hefir verið
notað til framleiðslu á skófatn-
aði handa breska hemum. Sam-
tals 7.356.500 pör af skóm voru
keypt handa hemum til notkun-
ar árið 1941.
Sólamir einir vega alls 10.682
smálestir, og málmar, sem notað-
ir vom við framleiðsluna, 2.942
■ smálestir, eða sem svarar til 117
meðal skriðdreka.
★
— Mamma, jeg þarf að fá pen-
inga fyrir nýjan kjól. Viltu biðja
pabba um þá fyrir mig.
— Nei, góða mín. Nú ferð þú
bráðum að gifta þig og þess
vegna er gott að þú farir að æfa
þig í að biðja um peninga sjálf.
★
„Það besta sem þjer getið gert
er að hætta að drekka áfengi og
reykja tóbak.
„Jeg á ekki skilið það besta,
læknir góður, hvað er það næst
besta?“
Sælgætisbúð ein hafði þessa
setningu að einkunnarorðum og
ljet prenta á spjald, sem var haft
á áberandi stað: „Það besta hjá
okkur er ekki of gott“.
★
Frægar setningar.
Jerome K. Jerome, höfundur
„Þrír menn í báti — svo ekki sje
minst á hundinn“, segir á einum
stað: „Mjer þykir gaman að
vinnu. Hún hrifur mig. Jeg get
setið tímum saman og horft á
hana“.
W. C. Fields lýsir borg, þar
sem whisky-birgðir voru þrotnar,
með þessum orðum: „Við dróg-
um fram lífið dögum saman án
þess að fá neitt nema mat og
vatn“.
David Ainsworth: „Konur eru
eins og borgarvirki. Sumar eru
unnar með áhlaupi, aðrar gefast
ekki upp fyr en eftir margra
mánaða umsátur".
★
Maður nokkur í Miami vildi
tryggja að hann ætti fyrir jarð-
arförinni sinni er hann fjelli frá.
Hann ljet setja tvo verðmæta
gimsteina í framtennur sínar:
„Þar sem enginn kemst að þeim
nema jeg sjálfur fyr en jeg er
dauður“, eins og hann orðaði það.
★
Maður einn hefir látið svo um
mælt um kvenfólk sem málar
sig: Maður, sem kyssir stúlku nú
á dögum, er merktur maður.
Hún skilur einnig mark sitt eftir
á sigarettum, glösum, handklæð-
um og skeiðum. Hvar sem hún
fer skilur hún eftir sig spor not-
aðs munns. Það fer mesta sælan
af hjá manni, sem kemur heim
eftir ástai’æfintýri og sem sjer
veröldina í rósrauðu aftanskini,
en er hann lítur í spegil og sjer að
hann er eins og cirkusfífl í fram-
an. Jeg hefi ekkert á móti farða
á kvenfólki, en jeg er á móti hon-
um á mjer. Þær nota þessi ein-
kennilegu efni, sem þær geta
ekki haldið á sjálfum sjer og sem
karlmenn geta ekki náð af sjer.
Sannkölluð rauða hætta.
Háskólaprófessor einn var á-
kærður fyrir drykkjuskap.
Meðal vitna, sem mætti fyrir
rannsóknarnefndinni í þessu
máli, var írskur þjónn, sem hafði
verið lengi í þjónustu prófessors-
ins.
— Sáuð þjer prófessorinn und-
ir áhrifum áfengis? var fyrsta
spurningin sem hann var spurð-
ur að.
— Nei, var svarið.
— Svona, svona, sagði sá sem
yfirheyrði. Vitið þjer ekki að
hann var drukkinn við skólasetn-
inguna síðast.
— Nei, herra minn, þvert á
móti, jeg veit að hann var ekki
drukkinn þann dag.
— Hvers vegna segið þjer það ?
— Þjer kannist við stigaraðirn-
ar þrjár á heimili prófessorsins,
það eru tvær beygjur á stigan-
um? sagði þjónninn. Það er eng-
inn maður drukkinn, sem getur
rent sjer niður handfangið í þess-
um stiga án þess að missa húf-
una sína nje háskólasloppinn.
★
Læknir segir frá: „Stálhraust-
ur kaupmaður, sem sestur var í
helgan stein, ljet mig ekki í friði
og var sífelt að koma til að biðja
mig að athuga hjartað í sjer.
Loks tók mjer að leiðast þófið og
dag nokkurn sló jeg á öxlina á
honum og sagði: „Þjer þurfið
ekki að hafa neinar áhyggjur út
af hjartanu. Það mun endast
yður meðan þjer lifið“. Maðurinn
kvaddi mig allshugar feginn —
og jeg hefi ekki sjeð hann síðan“.
★
Maður nokkur ætlaði að hitta
mann í litlu þorpi.
„Þekkið þjer heiTa Under-
wood?“ spurði hann mann er
hann hitti á götu.
„Jam“.
„Vitið þjer hvar hann á
heima?“
„Jam“.
„Haldið þjer að hann sje heima
núna?“
„Ne-i“.
„Jæja, hver get jeg hitt hann?“
„Hjer. Jeg er Underwood".