Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1944, Blaðsíða 27

Fræi'iari. Leiðheinamli. Iiaim h.jet
faðir l>eda. llann tók nijer eins
og sjnú og kendi mjer
Farna skritaði je>j „Utldir llelga-
hnjúk“. Sú hók átti að verða mik-
ið leiifrri. En þá var svo margt sem
k.aílaði að.
>
★
í FEJíHl’AK !!)L’f kom jeg lieim.
Amma gamla, sém þá var92 ára
heið eftir mjer; hún heið með að
deyja þangað til jeg var kominn
Hún vissi að von var á mjer. Svo
kom jeg og hún sá mig, og tók í
hendina á mjer og horfði á mig,
spnrði um líðan mína og vildi heyra
af ferðum mínum. Fáum dögum,
seinna var hún dáin.
Eitt var einkennilegt við hana.
Þó hún kynni alt þetta guðsorð og
sálma og jafnvel heila húslestra
utanltókar, sem hún hafði heyrt í
SO 90 ár, þá reyndi hún aldrei að
hafa áhrif á mína trú. .Teg er ekki
viss um það. að hún hafi nokkurn-
tíma verið trúkona.
Einu sinni þegar jeg var lítiU,
kom hún til mín, þar sem jeg var
að lesa og sagði: „ITvað erta.nú
að lesaf' „Það er biblían“, segi
jeg. „Ja“, segir hún. „Það er nú
ekki alt satt sem í henni stenduF
Þetta kom mjer ákaflega á óvart.
Mjer finnst þessi gamla kona hafa
komið einhverja óraleið aftan lir
öldum, gegnum allar lífshaettur þjóð
arinnar, þar sem svo margir fórust,
eld o" ís. kúgun og huUgursneyðir,
til ])ess að vera hjá mjer og stvrkja
miar með sinni kvrlátu nærveru og
óhilandi jafnvægi, miðla mjer af
sinni dýrkeyptu þekkingu, reynslu
aldanna.
* ★
F.X ÞETTA nær annars ekki
nokkurri átt, að tala svona mikið
um sjálfan sig.
— -Teg er einmitt kominn til þess
að heyra þig taln um sjálfati þig.
Alt sem þti segir, það skrifa jeg
LESBÓK MORGUXBLAÐSINS
hvort sem þjer líkar hetur eða
verr;
Og enn talaði Kiljan góða sttthd
urn eitt og annað, að hann t. d.
hefði aldrei fundið neina minni-
máttarkend, sem surnir kvarta und-
an, vegna þess að þeir eru Lslend-
ingar. llvernig hann smátt og smátt
kynnist sögupersónum sínum, svo
hann sjer þær alveg fvrir sjer, og
allar þeirra athafnir, hvernig þess-
ir knnningjar hans lifa sí»iu sjálf-
stæða lífi, gera sín meistarastrik
og axársköft, en Kil.jan stendur
við skfifpúlfið sitt á hverjum degi,
til þess að skrifa stuttorðar lýsing-
ar á því (helsta. sem kemur fyrir
þessa kunningja hans á lífsleið
þeirfa.
Þánnig heldur hánn áfram að
skrifá ár eftir ár hvort sem
samférðafólki hans líkar betur eða
verr.' óg þeim sem líkar illa við
hann í dag, efu vísir til að dáðst
r»09
að honum á morgun, eu vinir snúa
Við honum bakinu. Slíkt kemur hon
um ekki lifandi vitund við, því
hann er sjálfur ein af sögupér-
sónunum, og getur, eins og þær,
tekið upp á öllum fjandanum.
Þau eru svona Jiessi skáld.
V. St.
á í í
— Jón Arason
Framh. af hls. 520.
sem að kirkju lians steðjar, hefir
blásið að glóðutn trúarinnar og
aukið houum andagift.
En það er til marks um stærð
Jóns Arasonar, að þessi 1 jóð, sem
hefðu ein saman getað enst honum
til frægðar, verða í raun og veru
ekki nema aukageta. Menn muna
varla að haan var stórskáld, svo
mikill er hann að öðru leyti í per-
sónuleik sínum og athöfnum.
Á klausturtröppum í Clervaux. Kiljan til hægri á myndinni.