Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1948, Blaðsíða 26

582
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
bví það draup af rökunum niðui á
skinnið. Þetta endurtók mamma
hvað oían í hvað. Tólgin sem
storknaði utan á rökunum varð
altaf gildari og gildari. Við hoiið-
um á þetta hugfangnir, en við feng-
um stranga fyrirskipun hjá
mömmu um það, að við mættum
ekki snerta á neinu. Ef við tkki
gerðum það, mættum við horfa á
og svo skyldum við fá kerti á iól-
unum. Og innan skamms voru litlu
mjóu rökin orðin að alln mvndar-
legustu kertum, sem marnrna sagði
okkur að allir á heimilinu ættu að
fá á jólunum, sitt kertið hver En
mest þótti okkur þó varið í þegar
mamma fór að búa til þriggja Ijósa
kerti, með einu kerti í miðju og
sínu til hvorrar hliðar. Svo bjó hún
til fimm ljósa kerti, kóngakerti, þar
var eitt í miðju og fjögur ijós í
kringum það. Mamma sagði að það
kerti ætti pabbi að fá.
Um kvöldið kom Gvendur. Hann
,var með stærðar poka á bakinn og
við vorum ákaflega forvitin —
Gvendur trúði mjeF fyr>r því, r.ð í
pokanum væri böggull til mín frá
mínum gamla og góða vini, Sigurði
skipstjóra, sem hafði verið mjcr
samtíða fyrir nokkrum árum og
sem ætíð sendi mjer eitthvað fvrir
jóhn ef ferð varð. En Gvendur
sagði mjer að liann mæ'.ti ekki af-
henda mjer böggulinn fyrr er. á
jólakvöldið, hann hefði lofað Sig-
urði því. — Jeg gat nú ckki al-
mennilega skilið það, að ekki væri
sama þótt jeg fengi böggulinn
strax, en Gvendur sat fast við rinn
keip; annaðkvöld skyldi jeg fá
böggulinn. en fyrr ekki.
Jeg spurði Gvend hvort Tumi
jólasveinn hefði ekki verið honum
samferða. Nei, Gvendur sagði að
bað hefði nú ckki verið. H\ort
haun héíði ekki sjeð tií Tuma eða
nsint eí iclss v 6inunun”i ? Js, lisiin
var ekkl i’iss um fcað, en hjelt að
hann hefði sjeð einn þeirra labba
sig heim að Bakka í rökkrinu í
kvöld þegar hann gekk þar fyrir
ofan. Hvort hann hefði sjeð Hansa
litla þar úti? Ja, hann hafði sjeð
eitthvað á kviki þar utan við bæ-
inn, en hann varekki viss um hvort
það hefði verið Hansi eða köttur-
inn. Jólasveinninn hefði verið kom-
inn fast að því, en það hefði verið
orðið svo rökkvað, að nann hcfði
ekki sjeð almennilega hvort jóla-
sveinninn náði þessu, hvort sun
það nú var Hansi eða kötturinn.
Jeg var lengi að hugsa um þctta.
Skyldi nú jólasveinsskömmin liafa
tekið Hansa greyið? Hansa, sem
\-ar svo ansi kátur og almennilegur
strákur og sem hafði leikið svo ein-
staklega vel við mig. Það væri lei tt.
Og út frá þessum hugleiðingum
steinsofnaói jeg í rúminu fyrir ofan
Gvend. —
Jeg vaknaði cldsnemma á að-
fangadagsmorguninn. — Það var
kyrt og gott vcður; svo sem nógu
gott veður til að leika sjer úti, en
bað var nú einhvern vcginn þann-
ig, að ieg festi mig ekki alrner.ni-
lega við að leika mjer. Jeg haíði
svo maigt um að hugsa, að það tók
cngu tali. Ilvort það væri nú alvcg
áréiðanlcgt, að jólin kxmu í kvöld?
Hvað skyldu þau nú koma
sncmma? Og hvaðan skyldu þau mj
koma? Slr.yldu. jólasvcin unir verða
látnir koma inn í baðstofu? Hvað
skyldi jcg nú fá í bögglinum frá
Sigurði? Ætli pabbi kveiki á öllum
kertunum á kóngakertinu? — \lt
í einu fann jeg það, að jeg var órð-
inn banhungraður. Jeg fór inn að
fá mjer eitthvað í sarpinn. Jeg h.itti
systur mína, og sagði henni að jeg
væri orðinn svangur.
„Þú í'ærð ekkerl núna,“ sagði
hún, „við höfum í svo mörgu að
snúast að við megura ekki vcra að
}>’ i. að geía þier mat “
Jcr J'.r fj 1 rtt£rrtrnij
A tkki 3.(5 Í3T3 3Ö sksnits. m’o-
degismatixm?“ sagði jeg.
„Jeg held þið gerið honum nú
ekki mikil skil,“ sagði mamma.
„Eigum við ekki að fá hangikjöt-
ið, sem þú sauðst á Þorláksdag í
matinn í dag?“ sagði jeg.
„Þið fáið nú ekki annað en harð-
fisksbita," sagði mamma.
Mjer fanst þetta nú heldur hart
og sagði mömmu að jeg væri oið-
inn svo dæmalaust svangur, að jeg
þyldi ekki við. Hún gaf mjer hálfa
flatköku og smjör við. ýtti mjer
út úr búrinu og sagði mjer að fara
út og leika mjer þangað lil að hún
Ijcti kalla á mig.
Það var eina bótin, að skamm-
degisdagurinn er stuttur, en samt
hefur mjer held jeg aldrei fundist
neinn dagur jafn langur og þessi
aðfangadagur. Jeg snópaði samt úti
nema hvað jeg skaus; einu sinni
inn í eldhús og hitti Ingu. Hún var
þar að baka lummur. Hún gaf mjer
eina og jeg fór með hana út og var
nærri búinn að brenna rnig á henni,
hún var svo heit, en þegar jeg var
kominn"með hrna út kólnaði hún
fljótt, og góð var hún, því það voru
tvær rúsínur í henni.
Þegar byrjað var að rökkva, kom
Inga út og sagði mjer að koma inn.
•Teg ljet nú ckki scgja mjer það
tvisvar.
„Eru nú jólin komin Inga mín?“
sourði jeg hana.
„Nei, þau cru nú ckki koinin, það
á bara að þvo þjer, svo þú getir
tekið á móti jóiunum,“ sagði Iriga.
Svo fór Inga með mig inn í bað-
stofu. Þar var mamma með stóran
bala og pott með heitu vatni. Og
nú byrjaði hreingerningin. Fyrst
þvoði mamma mjer um höfuðið.
Jeg revndi að stilla mig að gráta
ekki, mamma sagði mjer að jólin
kæmu ekki ef jcg skældi, og jeg
trúði bcnni. cn þegar sápuúnestið
li»r i /iiivMii .4 i*i |r.(- | >:j yjijV i> 11
út i ’ scur c*c 1 * c*1 u.r'1
svip Og or£2.1t Hv2o zí tók.
Þa5 heíðu nu víst lika íien: j&rt