Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1952, Page 20

J s^Bba~'ijh
G*ltt5E
Hiifa, ^
Sazamh*
.»*» Galili-'
<v
LAINIDIÐ
5A M » R IA

frM*1**
*mjár*sh
l~~^
tfS-1
iaffa -Tei Av
^Ramií 0«-í-W*
•«íáu*I5r«^-
/u D Aj|A "ía.

■s0r
^Qnntui
i*M,
'Heersheb* ~
E N N koma jól, og enn einu
sinni flykkjast pílagrímar til hinn-
ar litlu borgar Bethlehem, þar sem
Kristur fæddist.
Það eru ekki nema fimm enskar
mílur á milli fæðingarstaðar Jesú
í Bethlehem og Golgata. Aðeins
fimm mílur — og milli þeirra staða
er æviferill Jesú. Og síðan á dög-
um Gamla testamentisins hefur
legið beinn og hvítur vegur milli
þessara staða, og hjá þeim vegi er
gröf Rakelar. En nú er þessi vegur
ekki fær. Af hernaðar ástæðum er
honum lokað, því að nyrðri endi
hans er í ísrael, en Bethlehem er
í konungsríkinu Hashemite Jordan.
Opinberlega eiga þessi tvö ríki enn
í stríði og þess vegna standa stein-
steyptir drangar á veginum og
jarðsprengjur beggja megin. Og
hvarvetna má líta rauðletraðar við-
varanir á ensku, hebresku og arab-
isku.
En á sjálfum jólunum, þegar vel-
þóknan guðs er yfir mönnunum,
fer fjöldi manna frá ísrael, klerkar,
erlendir erindrekar og ferðamenn,
skiftist milli Jordans ocj ísraels
þvert yfir „eigandalausa landið“,
sem aðskilur þessi tvö ríki og er
hér tæplega þriðjungur úr mílu á
breidd. — Og allir stefna þeir til
Bethlehem, fæðingarstaðar frels-
arans.
Annar hópur kemur frá þeim
hluta Jerúsalem, sem er í Jordan-
landi, og fer eftir nýum vegi, sem
hlykkjast meðfram landamærun-
um, en nær hvergi inn í ísrael. Og
þegar þeir koma á völluna, þar sem
hirðarnir voru með fé sitt hina
fyrstu jólanótt, þá blasir fæðingar-
bær frelsarans við þeim, fagur á
að líta, með hvítum steinhúsum.
Bethlehem má teljast kristin
borg og aðal tekjur sínar hefur hún
af pílagrímum. Rétt hjá FæOingar-
kirkjunni er „mjólkurhellirinn11,
þar sem sagan segir að fáeinir
dropar af brjóstamjólk Maríu hafi
fallið á kalksteininn í hellisgólfinu.
Þegar ég kom til Bethlehem í
fyrsta skifti, en það var árið 1912,
voru þúsundir rússneskra píla-
gríma þarna, á veginum. Meðal
þeirra voru mörg hundruð kvenna,
og allar voru þær með litla kalk-
steina, sem þær höfðu keypt í hell-
inum. Þær trúðu því, að börn sín
fengi alltaf næga brjóstamjólk
meðan þær ættu þessa steina.
En Nazaret, þar sem Jesús ólst
upp, er í ísrael. Þangað sækir líka
fjöldi pílagríma. Þarna búa kristn-
ir Arabar og kristnir lögregluþjón-
ar halda þar uppi lögum og reglu.
Ég kom í samkomuhúsið, þar sem
Jesús kenndi, en fólkið undraðist
og sagði: „Hvaðan kemur þessum
manni speki þessi og kraftaverkin?
Er hann ekki sonur smiðsins?“ En
Jesús sagði: „Hvergi er spámaður
minna metinn en í landi sínu og á
heimili sínu“. Og meðan ég var
þarna, sagði ung Gyðingastúlka,
sem var í ferðamannahópnum:
„Hvaða erindi átti Jesús inn í sam-
kunduhúsið?“ Hún hafði gleymt
því að hann var af ætt Davíðs.
^ NÝ NÖFN
Palestinu-nafnið er horfið. Það
var dregið af arabiska nafnorðinu
Filistear — var land Filisteanna,
óvina ísraels, sém létu Samson
þræla fyrir sig. En svo kom dreng-
urinn Davíð og felldi risann Goliat
með vaðslöngu sinni. Þess vegna
hefur nú hið nýa Ísraelsríki hinn
sexhyrnda skjöld Davíðs í fána sín-
um. Nú eru liér tvö lönd, ísrael og
Jordan. Og milli þeirra er aðeins
vopnahlé. Pílagrímarnir, sem verða
að fara úr einu landi í annað, eiga
þess vegna við marga erfiðleika að
etja, og þeir gætu vel tekið undir
með Jeremia: „Friður, friður, þar
sem enginn friður er“. Og þó sagði
Jesús við lærisveina sína að skiln-
aði: „Frið læt ég eftir hjá yður,
minn frið gef ég yður“.
Og frið þráir allur heimurinn,
eins hér sem annars staðar. Þótt
það verði ekki fyrir augum manna,
nemur heyrnin það. Maður heyrir
Englending segja „Goodbye“. Það
þýðir „Guð sé með þér“. Og Arab-