Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1968, Síða 11

Ferðamanninum verður léttara um and-
ardráttinn að koma út úr þessari villtu
og viðsjárverðu náttúru og út á hina
undur frjósömu akra Jerikósléttunnar,
þar sem loftið angar af fíkiutrjám og
döðlupálmarnir veifa blævængjiun sín-
um hátt við himin.
í austur frá Jerikó, rétt áður en Jórd-
an gengur til hvílu í Dauðahafinu, beyg-
ir hún við hið fagra Makhadet-el-Hijla
eða Rapphænsnavaðið, þar sem Jesús
var skírður samkvæmt venjum Gyð-
inga. Þetta er yndislegur staður, skyggð
ur pílviðartrjám og eterolíuviði. Sá síð-
arnefndi er ástralskur landnemi, en að
öðru leyti er umhverfið í stórum drátt-
um með sama svip og á dögum Krists.
Á lágum ásum i grenndinni hafa marg-
vísleg kirkjufélög reist klaustui- og kap-
ellur, og þaðan ko'ma prestar og munk-
ar gangandi niður að fljótinu helga til
þess að skíra verðandi trúbræður. Þ.»J
er furðulegt að sjá, hversu trúarsiðir
og guðsþjónustur kristinna manna birt-
ast í mörgum og ólíkum myndum.
Hér gefur að líta kristna Etíópíumenn,
sem þenja trumbur sínar við skírnar-
atliöfnina, og .þarna ko'nna egyps'kir
katolikkar, sem skaka einkennilegt
skröitinstrúment, svokailað sistrum. Fyr-
ir tveimur árum stóð sjálfur páf-
inn þarna í eigin persónu, drap höndum
sinum í fljótið helga og stökkti vatninu
yfir sanntrúað fylgdarlið sitt.
A vorum dögum er Jórdan þrætu-
epli Araba og ísraelsmanna, sem deila
um vatnsréttindin í fljótinu, er að mikl-
um hluta rennur um þyrkingslegar
lendur og ófrjóar eyðimerkur, sem ekki
verða ræktaðar án stórfelldra áveitna.
En nægilegt vatn er ekki fyrir hendi
handa þessum nágrönnum, hversu bróð-
urlega sem því yrði skipt. Þetta' hefur
leitt til endalausra átaka og flókinna
deilna, sem kryddaðar eru ós!£jkkvandi
og rótgrónu hatri.
Deilur þessar blossuðu upp fjöllun-
um hærra 1964, þegar ísraelsmenn opn-
uðu kranann á 142,5 km langri vatns-
leiðslu sinni frá Jórdan yfir í Negev-
eyðimörkina og kostað hefur þá sem
svarar 4,5 milljörðum ísl. króna. Arab-
arnir ákváðu þá að grafa mikla skurði
og veita vatninu úr tveimur uppsprettu-
lindum Jórdan, þveránum Hasbani og
.Banias. ísraelsmenn gerðu þeim þegar
ljóst, að slíkt tiltæki gæti haft hinar
alvarlegurstu afleiðingar í för með sér.
Arabar svöruðu því til, að ekki mundi
heldur standa á þeim að grípa til óþveg-
inna ráða ef ísraelsmenn gerðu alvöru
úr því að leiða vatnið út í Negeveyði-
mörkina.
ísraelsmenn vinna nú að stórfelldum
framtíðaráætlunum um ferskvatns-
vinnslu úr Rauðahafi og Miðjarðarhafi.
Þetta er ennþá tæknilega óleyst þraut,
og svo getur farið, að þeir neyðist til
að yfirgefa ýmis ræktunaráform sín og
snúa sér þess í stað að einhvers konar
iðnvæðingu, sem krefst lítillar eða
engrar vatnsnotkunar.
En Jórdan heldur áfram að renna ó-
snortin heiftarlegum yfirlýsingum og
vopnaviðskiptum. Áformaðar vatns-
veituframkvæmdir kunna að gera
neðsta þriðja hluta hennar að óveru-
legri lækjarsytru. En alltaf kemur vor
á ný, og á hverju vori stígur vatnið,
alveg eins O'g það gerði á dögum biblí-
unnar.
Því að þetta er fljótið helga, lofsung-
ið í ffúsund söngvum sungnum af millj-
ónum radda. Á bökkum þess hafa verið
töluð ódauðleg orð, sem mótað hafa
sögu mannsandans í árþúsundir. Hún
hefur einnig sáð sundrungu og hatri, en
vonandi kemur einhvern tíma sá dagur,
að þessa þröngsýnu og hatri blinduðu
þjóðir læri að taka höndum saman til
lausnar vandamálum sínum, — láti
skynsemina ráða í anda bræðralags og
mannkærleiita, samboðnum trésmiðs-
syninum, sem einu sinni gekk götu-
slóðana meðfram þessu villta og sér-
kennilega fljóti og gaf mannkyninu
nýja trú. (Ritað 1966).
JÓN ÚR VÖR:
úr Ijóðaflokki frá 1943, áður óprenfuðum
Hinn hl jóði altur
Ég er hinn hljóði akur
allra vinda og veðra,
ég er hin frjósama jörð,
er þarfnast sólar og regns,
til þess að geta borið ávöxt.
Mín rauða mold bíður síns tíma
opnum örmum,
að þú lítir til mín í náð.
Ást þín er sól mín og regn.
Ef þú elskar mig er ég skáld
og get sungið.
Andvaka
Andvaka
ofin mjúkum þræði úr silki.
Sefur hún kannski,
vakir hún, sefur hún?
Eins og geislar norðurljósa
fer kvikul hugsun mín
um alla heima.
Ég heyri börn á grænu túni
hlæja og syngja.
Hve ég óttast svefninn
að hann steli mér
úr örmum hins bjarta draums.
Myndskreyting: Eiríkur Sniith.
23. des. 1968
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS H