Vísir - 18.03.1978, Blaðsíða 17

VISIB Laugardagur 18. mars 1978
Texti: Edda Andrésdóttir

v r^wa

VW^\,‘o éV»Vi>al

,w"u;

^llí %"Ss ®«s *
uvo
>\ðtf>
\>\a^

oí>

o
sc^ss.s.nfls-

SVíSr* íf^V'*6 -

x& ^L\\e^

\tv

,\-o^
W
Með allar græjur við
höndina
Undirritaðri hlotnaðist sá heið-
ur að fá að sitja frammí við hlið
númer 52. Sem reyndar heitir Eð-
varð ólsen með þráttán ára
reynslu að baki i lögreglunni og
flokksstjóri að auki. Aftur i komu
þeir sér fyrir ásamt ljós-
myndaranum, lögreglumennirnir
Jónas Sigurðsson og Guðmundur
Hallgrimsson öllu yngri i lög-
regluliðinu.
A milli framsætanna er stór og
mikill skápur sem reyndist
geyma allar nauðsynlegar græj-
ur. Flotlinu, teppi, björgunarvesti
sjúkrakassa verkfæri ýmiss kon-
ar og fleira og fleira, ýmislegt
sem lögreglumenn þurfa ósjaldan
að gripa til i starfi sinu.
Afallalaust rennum við upp i
Nóatún og þar biðurstrax fyrsta
verkefnið. Allt i einu er rautt ljós
farið að blikka.sirenur teknar að
væla og það er gefiö i. Framund-
an er ljóslaus bill á akstri i kol-
niðamyrkrinu. „Við veröum að
láta ökumanninn vita af þessu og
svo er aldrei að vita nema hann
kunni að vera undir einhvers kon-
ar áhrifum”, segja þeir.
Billinn stansar, afturhurðin er
opnuð á andartaki og Guðmundur
vippar sér út. Hann kemur fljót-
lega aftur. Allt hefur reynst i lagi
og ökumaður er fljótur að kippa
þessu með ljósin i lag lika.
En Guðmundurfinnur ekki pipu
sina sem hann hafði tottað i róleg-
heitum aftur i. Hann hafði lagt
hana frá sér á skápinn f yrrnefnda
um leið og hann stökk út og nú
hefur hún dottið. Það er stoppað i
örfáar sekúndur og pipan finnst.
Hafa augun hjá sér
Klukkan er rétt um niu og
klukkustund liðin frá þvi mætt
var á vaktina á lögreglustöðinni.
Við ökum eftir götunum i mestu
rólegheitum, en þó að spjallað sé
um hitt og þetta i bilnum er
greinilegt að lögreglumennirnir
þrir hafa augun hjá sér.
Hverfi 2-4-5 munu vera þau
annasamari i borginni enda til-
heyra þeim nokkrir skemmti-
staðir eins og t.d. Sigtún,
Klúbburinn, Þórscafé og fleiri.
, ,Þa ð er þó ekki a lgilt a ð við höld-
um okkureingöngu innan þessara
hverfa”, segja þeir. „Það kemur
fyrir að við sinnum útköllum i
öðrum lika.”
A rauðu ljósi á Miklubrautinni
kemur Jónas auga á rauðan
Volkswagen. „Nei, þarna er kon-
an min”, segir hann„,hvað skyldi .menn ganga með frá þvi hann
hún nú vera að fara?” Annar byrjaði á vöktum. Það var um
skýtur þvi að i grini hvort þeir áramótin. Guðmundur hefur hins
Myndir: Björgvin Pálsson
^EYKJAVÍK.

vM
\
iy ' „ "H.
v:

g®

gpí:

■
•W ;

•• i

• -

ættu ekki að setja rauða ljósið á
en að sjálfsögðu verður ekki af
þvi, og menn taka að ræða ljósa-
búnað bila á götunum.
Einn bill á minútu
Eðvarð nefnir sem dæmi kvöld
eitt þegar hann ók frá lögreglu-
stöðinni á Hverfisgötu að Borgar-
spitalanum. „A þeirri leið sá ég
einn bil á minútu sem ekki var
með ljósabúnaðinn i fullkomnu
lagi.” Siðar þessa nótt kom það
lika svo sannarlega i ljós aðþað
eru ekki allir jafn vakandi yfir
ljósunum.
Föstudags- og laugardagskvöld
eru annasömust hjá lögreglunni.
„ Annars hefur verið rólegra þessi
kvöld en áður alveg frá áramót-
um” segja þeir. „Ég held að þvi,
valdi meira auraleysi hjá fólki”,
bætir Eðvarð við. „Og á þeim
þrettán árum sem ég hef verið i
þessu f innst mér hafa róast mjög
mikið. Það er minna um erfið út-
köll og virkileg slagsmál eru
nærri liðin tið. Það gerist heldur
ekki eins oft að við komum i rifn-
um jökkum inn á stöð og stundum
áður.”
— Slasast lögreglumenn oft i
átökum?
„Það er litið um það. Lögreglu-
menn hafa flestir verið heppnir
að þvi leytinu. Ég hef t.d. aldrei
slasast neitt sem talandi er um.”
Jönas skýtur þvi inni að hann
hafi ekki enn þurft að taka upp
handjárnin, sem allir lögreglu-
/V
2-4-5 voru hverfin sem liftið i bil 26 var á vakt i þessa nóttina. Kortift,
sem er á skrifstofu aftalvarftstjóra sýnir hverfaskiptinguna i
Keykjavik.
vegar all oft þurft að nota járnin,
en hann var lögreglumaður á
Húsavik áður en hann kom til
Reykjavikur.
„Verðum að halda uppi
húmor”
Á tiðindalausum akstrinum um
borgina er slegið á létta strengi
og menn segja brandara. „Við
verðum að halda uppi húmor”
segja þeir, „hreinlega til að halda
sönsum. Þegar við erum að vinna
þá snýr allt það andstyggilegásta
og leiðinlegasta i þjóðfélaginu að
okkur. Við getum þurft að fást við
byssumenn, hnifamenn, heimilis-
ófrið og hvað eina sem er langt
frá þvi að geta talist skemmti-
legt. En með þvi að vera nógu
léttlyndir getum við lifgað upp á
vaktina. Það er hreinlega
nauðsynlegt.”
„Olsen ætlarðu ekki að gefa
mér sjens á sjoppu”, skýtur Guð-
mundur inn i og er farið að vanta
tóbak. Sú næsta sem við eigum
leið framhjá er á Hverfisgötunni
Piýir áskrifendur geta líka veríó með
Ertu
áskrifandi ?