Vísir - 18.03.1978, Blaðsíða 19

vism Laugardagur 18. mars 1978
19
Guðmundur og Kðvarft með ökumann grunaðan um ölvun.
Fyrsti kvenfangavörfturinn á lslandi Amalia Jönsdóttir, við kven-
fangageymslurnar. Klefarnir eru fimm og yfirleitt fullir aðfara-
nætur laugardaga og sunnudaga.
Kinn bill stopp á „vatnselgsvegamótunum" og bfll 26 fljótur til að-
stoðar.
„Þakklátasta fólk sem viö flytjum er fólk I hjólastólum."
Blóðprufa á slysadeild.
Það var greinilega eitthvað aö bilnum. Þegar betur var að gáð kom
i Ijós að húddið hafði fokiö upp.
þvi að þannig er það best.”
Rúmum tiu minútum siðarer 26
laus a .iý. Fljótlega er enn einn
með ljósabúnaðinn i ólagi
stoppaður. Það er nóg af þeimi
nótt. Flestir sem liðið á númer 26
stoppar bregðast vel við. Einn
snýr þó upp á sig og spyr „Hvað
viljið þið?”. þegar þeir koma að
'glugganum hjá honum. Konurnar
eru greinilega samviskusamar.
Þegar þeir renna upp að hægri
•'liö bils á Skúlagötunni og kalla
ut um gluggann: „Ætlarðu að
skila þvi til bóndans aðþað vanti
annað afturljósið”, spyr hún
strax: „Ætli við getum látið laga
það strax i kvöld? ” En þeir segja
óhætt að biða morguns.
um til dæmis skapgerð svo að
eitthvaö sé nefnt."
— Er fólk hrætt við lögregluna?
Veröurþvi illa viö þegar þið birt-
ist?
„Nei fólk er ekki hrætt. Þaö er
þá helst það fólk sem er alsak-
laust sem virðist stundum hrætt.
en oft er okkur sýnt mikið
virðingarleysi."
Blóðprufa á slysadeild
Klukkan er tvö þegar 26 er til-
búinn i „allt” aftur. En næsti
klukkutiminnog reyndar hálfur i
viðbót liður án þess að til stórtið-
inda dragi. Enn er þaö Ijósa-
búnaður sem veldur þvi að við
s'.öðvum dii.? ogörlitill grunurum
ölvun i eitt skiptið.
Klukkan hálf fjögur er enn einn
stöðvaður. Þeir telja sig fjnna
áfengislykt af ökumanni sem er
ungur maöur og fá hann upp i bil-
inn.Þaðerákveðiðaðhalda niöur
á stöð og Guðmundur ekur bil
ökumanns þangað. Nú er það
öndunarsýni sem biður. Það er
Páll aðalvarðstjóri sem sér um
það. Okumaður fer inn til hans og
Páll tekur af honum skýrslu. Við
hin. nema einn lögreglumann-
anna biðum frammi á meðan.
Okumaður fær að skola munninn
áður en öndunarsýni er tekið en
það sýnir of mikiö og næst er það
slysadeild. Þar er tekin blóðprufa
en siðan er ökumanni ekiö heim.
Niðurstöður prufunnar koma að
fáum dögum liðnum og ökumaöur
fær að sækja bil sinn daginn eftir.
Hann viðurkenndi strax að hafa
nevtt áfengis. „Ég fékk mér svo-
litið i kvöld svona um klukkan ell-
efu", sagði hann strax og bar sig
vel allan timann.
Sofnar aldrei alveg
Reykjavik sofnar greinilega
aldrei alveg. A sama tima og ein-
um er ekið heim i svefninn. legg-
ur annar af stað til vinnu. Alla
nóttina vorueinhversstaðar ljós i
gluggum bilar á ferö og fólk á
gangi. Alls staðar eitthvert lif.
Við kynntumst þvi á svolitiö
undarlegan og nýstárlegan hátt
þessa nótt. Samt sáum við ekkert
i likingu við það sem lögreglu-
menn upplifa stundum. Eftir eina
slika nótt er heldur ekki laust við
aö næsti dagur. verði óvenjulegur
lika. þegar bjart er oröið og allt i
fullum gangi á ný. En fyrst ætlum
við nú að sofa...
—EA
Megas á fullu
4:20 og 26 er sendur aö húsi 1
borginni. Kvartað hefur verið yfir
of miklum hávaða og viö leggjum
við hlustirnar þegar að húsinu er
komið. Jú, Megas greinilega á
fullu á fóninum og syngur um
skáldið Jónas. Það er bankað —
vel og lengi áöur en nokkur svar-
ar. Nokkrir ungir menn sem þar
eru samankomnir lofa að lækka i
fóninum og Megasi. Og viö renn-
um af stað á nýjan leik.
En þaðer farið að styttast i lok
næturvaktarinnar. Þótt i ýmsu
hafi verið að snúast segja þeir
þetta rólega nótt. Aö visu eiga
þeir enn eftir að stöðva ökumenn
og i eitt skiptið er gefið i a eftir
ökúmanni sem ekur heist til
greitt. „Eg var á sjötiu" segir
hann þó þegar við rennum upp að
honum. Hann sleppur með
áminningu. Hanneráleið i vinnu.
Það hefur lika hitt og þetta
gerst. Sumt óskemmtilegt en
annað óneitanlega spaugilegt. Við
gátum til dæmis ómögulega kom-
ist hjá þvi' að láta iskra svolitið i
okkur fyrr um nóttina viö Um-
feröarmiðstcðina,aftan við húsiö.
/ið.ælluðum aö renna hringinn og
um leið og billinn kom bak við
húsið lýstist upp climmt svæöi. I
birtunni komum við auga á tvær
blómarósir sem höfðu þurft að
kasta af sér vatni. Það var þvi til-
valið að nýta dimmanstaðinn, þvi
auðvitað hafði það ekki hvarflað
að þeim að þar sem þær sætu með
buxurnar á hælunum þyrfti endi-
lega einn lögreglubill aö þvælast
hjá.
upp. Þeir bundu það niður með
snæri og eru nú á leið austur aft-
ur. Og ferðinni er haldið áfram.
Flutningur á slysadeild
Eftir smádól fyrir utan Klúbb-
inn fær 26 tilkvnningu um aö
renna upp að bakdyrunum. Þar
er tekið við ungum pilti mjög
drukknum og með skurð á auga-
brún. „Látiði mig vera — hvað
ætliði að gera við mig?” segir
hann þegar upp i bilinn er komið.
„Þeir slógu mig", heldur hann
áfram. „Ég skal kæra þá þessi
fifl. Ég hei ekkert gert þeim.”
„Rólegur vinur, slappaðu af.
Við skulum athuga málið" segja
þeir og leiðin liggur á slysadeild
Borgarspitalans. Þeir reynast
þekkja hann litillega og spjalla
við hann. „Svona nokkuð flokkast
undir aðstoð", segir Eðvarð um
þessa ferð.
Við förum bakdvramegin með
hann inn. A slvsadeild er rólegt
þessa stundina og hjúkrunarliö
tekurþegar á móti piltinum. Einn
lögreglumannanna er inni á
meöan gert er að sárinu. Okkur
hinum er boðið upp á kaffi.
,,Hvað viljið þið?”
12:30 út af slysadeild. Þaö er
ákveðiö aðfara i hús til kunningja
með piltinn. „Það er allt i lagi i
svona tilfelli að fara i heimahús”
útskýrir Eðvarð. „Af þvi að það
eru ábyrgir aðilar sem taka viö
honum, hátta hann niður i rúm og
sjá um hann. Ef við getum lyktað
málum svona, þá gerum við það,
Næstu 45 minúturnar gerist
hreint ekkert sérstakt. Og að
þeim loknum ertimitil kominn að
væta kverkarnar og hressa sig á
kaffi inni á stöð. Og við brunum
þangað.
,,Eru lögreglumenn
heimskir?”
Það var ekki af þvi að þeir þrir
litu út fyrir aö vera það að við
spurðum þá að þessu — þvert á
móti reyndar. Heldur það að
menn eru gjarnir á að vilja láta
það heita svo og sumir hafa
hreinlega haldiö þvi fram aö lög-
reglumenn séu upp til hópa illa
gefnir Við viljum þvi endilega
láta þá svara þessu. Og það
stendur ekki á þvi.
„Það getursvosem vel verið að
við séum illa að okkur á ýmsum
sviðum svo sem i læknisfræði. En
við teljum okkur ári góða i lög-
reglufræðum! Við könnumst ann-
ars við þetta og þessi skoðun
virðist dæmigerð meðal mennta-
manna. Það eimir þarna eftir af
einhverju gömlu — þeim tima
þegar menn voru ráðnir i lög-
regluna eftir stærð og stvrkleika.
En nú eru breyttir timar og ýms-
ar kröfur gerðar til lögreglu-
manna. Lágmarksmenntun er
gagnfræðapróf. Við veröum að
vera andlega og likamlega
hraustir og þurfum aö komast i
gegnum tvo lögregiuskóla. Hreint
sakavottorð er skiiyrði og á
meðan á reynslutimanum
stendur er fylgst vel með mönn-
Áflog á Hallærisplaninu
Klukkan eitt eftir miðnætti.
Aflog á tiltölulega fámennu plan-
inu. Þar er fyrir lögreglujeppi og
lögreglumenn eru þegar farnir aö
skakka leikinn. Það reynist ekk-
ert aivarlegt á ferðinni og áflogin
komast aldrei á hættulegt stig.
Eövarö bendir okkur á einn i
hópnum hann segjr gjarnan á að
bera á sér hníf. Þeir kannast
greinilega við marga á götunum.
Fyrr um kvöldið hafði hann bent
okkur á unga menn þrjá saman
sem hann sagði oft hafa veriö
tekna fyrir innbrot, árásir og
fleira.
Viðrennum af planinu sem þeir
segja að sé helst aldrei aútt nema
á milli fimm og sex á morgnana.
„Nú gæti farið að lifna við- i borg-
inni”, bæta þeir viö. ,, Annars
veit maður aldrei. Við getum
aldrei sagt hvaö getur gerst.”
Síminn er 86611
Hrinqdu
strax
Áskrifendagetraun